Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Vandaag is het internationaal de Dag van de Arbeid en in Frankrijk de dag van de muguets, oftewel van de lelietjes-van-dalen. Hoewel het normaal gesproken streng verboden is om op straat zonder vergunning iets te koop aan te bieden, mag Jan en alleman op 1 mei een bosje lelietjes-van-dalen aan voorbijgangers verkopen. Frankrijk zou Frankrijk niet zijn, wanneer deze verkoop niet streng was gereglementeerd. Zo mogen de aangeboden muguets alleen in het wild zijn geplukt, de verkopers mogen geen tafels en/of stoelen op het trottoir zetten en ze moeten hun bloemetjes aan voorbijgangers te koop aanbieden op ruime afstand van bestaande bloemenwinkels.
De traditie van de muguets gaat terug tot de 16e eeuw. Catharina di Medici reisde rond het jaar 1564 door de Drôme, waar zij werd verrast door de ridder Girard de Monteforte, die haar handenvol lelietjes- van-dalen aanbood. Ze nam ze mee naar Fontainebleau, waar zij ze aan haar zoon, Charles IX, schonk. Hoewel deze toen pas 15 jaar oud was, was hij zo onder de indruk van de mooie klokjes, dat hij ze aanbood aan alle dames van zijn hofhouding.
Vanaf 1579 verving het lelietje-van-dalen de meiboom als symbool van de hoofse liefde. Tot die tijd plantten verliefde jongelui voor het huis van hun aanbedene een struik met linten, de meiboom. Maar sedert die tijd maakten jongelui hun geliefden het hof tijdens de lelietjes-van-dalenbals, die voor hun ouders waren verboden.
De modeontwerper Christian Dior maakte van de kleine klokjes zijn talisman. Uit bijgeloof naaide de ontwerper een takje lelietjes-van-dalen in de zomen van sommige jurken als geluksbrenger. En in 1956 lanceerde hij een parfum op basis van lelietjes-van-dalen: Diorissimo.
Ook de spelers van de rugbyclub van Toulon dragen altijd een takje lelietjes-van-dalen op hun shirt om geluk te brengen. De oorsprong van het embleem van de club (een bosje muguets) is een eerbetoon aan de Toulonse zanger Félix Mayol (1872-1941), die altijd een takje lelietjes-van-dalen op de revers van zijn colbert droeg. Nadat hij namelijk in 1895 in Parijs aankwam, gaf een vriend hem op de avond van de concertpremière een takje muguets. Hij speldde dat op zijn colbert. Daarmee oogstte hij zoveel succes dat hij de "geluksbloem" tot zijn persoonlijke symbool maakte. Mayol vergat zijn geboortestad niet, want hij droeg financieel bij aan de bouw van het stadion dat nog steeds zijn naam draagt. In 1921 werd het lelietje-van-dalen het embleem van de Rugby Club Toulonnais.
Tegenwoordig wordt het lelietje-van-dalen geassocieerd met de internationale Dag van de Arbeid. De feestdag die Frankrijk vandaag de dag kent, ontstond op 1 mei 1884, toen amerikaanse vakbonden een achturige werkdag eisten. De demonstranten droegen een rozenbottel of een rode anjer als teken van herkenning. In de 20e eeuw werden deze symbolen in Frankrijk vervangen door het lelietje-van-dalen, symbool van de het geluk.
Bronnen: Interieur.gouv.fr en NotreTemps.com
Weergaven: 1898
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Volgens. Zijn het niet. Van Dalen. Maar lelietjes der Dalen !!
Het gebruik van der (wat 'van de' betekent) zou beter aansluiten bij het Franse lis des vallees en het Engelse lily of the valley. Wellicht houdt de Winkler Prins – als enige van de door ons geraadpleegde naslagwerken – het daarom op lelietje-der-dalen.
Wat een interessant verhaal. Dank je wel Theodora!
Dank voor dit leuke verhaaltje!
Dank div.. Bosjes verstuurd ook nog even Ned 1 17 uur. Film over keukenhof.
Hans, ik ken het plantje in het Nederlands alleen als lelietje-van-dalen. Zo wordt het trouwens ook genoemd in Wikipedia en op Fleurop.nl. Alleen op SterkeBollen.nl wordt naast "van" ook "der" gebruikt.
Ik heb het opgezocht op de website van het Genootschap OnzeTaal.nl en daar staat het volgende:
"Wat is juist: lelietje-van-dalen of lelietje-der-dalen?
Beide vormen zijn juist.
Veel woordenboeken en het Groene Boekje vermelden lelietje-van-dalen. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) geeft zowel lelietje-van-dalen als lelietje-der-dalen. Ook op internet komen beide voor, lelietje-van-dalen wat vaker dan lelietje-der-dalen."
Ik vond het, afgezien van of je nu "van" of "der" gebruikt, wel een interessant verhaal voor vandaag. Ff iets anders dan het eeuwige Corona, waar iedereen langzamerhand de buik vol van heeft.
Ik kreeg gisteravond al een bosje aangereikt door de buren. Die vroegen vanmorgen of ze geluk hadden gebracht ( in verband met mijn gezondheid). Heb helaas negatief moeten antwoorden, maar ben zeer blij met de geste. un brin plein de bonheur à vous tous, toutes !
Beterschap gewenst, Peter Jan!
De verkoop van de bosjes was ( soms is nog een beetje) een manier om de kassen van verenigingen, politieke partijen en vakbonden aan te vullen. Ik heb van diverse mensen gehoord dat " vroeguh" de laatstgenoemde categorie mensen min of meer verplichtte een forse hoeveelheid Francs af te dragen. Een beetje geforceerde geluksbrengerij op die manier
In België zijn het. Meiklokjes ....
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr