De Britten en de Brexit: uw naaste buren in Frankrijk

De grootste groep buitenlanders met een eigen huis in Frankrijk - permanent of une maison secondaire - is die van de Britten. Dit inmiddels behoorlijk oude grafiekje afkomstig uit deze studie illustreert dat aardig. Ze ondervonden na de financiële crisis in 2008 al de gevolgen van de steeds zwakkere positie van de pond ten opzichte van de euro, maar na het Brexit referendum op 23 juni 2016 is het er niet gemakkelijker op geworden. Diverse steden in Europa, Berlijn, Amsterdam, bouwen nu zelf een soort vangnet bij het ontbreken van iets soortgelijks op EU of nationaal niveau, maar dat maakt de zorgen er niet minder om. Weinig vragen meer op de laatste resterende forums voor de Britten in Frankrijk over verbouwen, meer vragen over het verkrijgen van een carte de séjour. En dit soort affiches in de Parijse metro lijkt op het eerste gezicht leuk, goed voor een glimlach, maar de werkelijkheid is heel wat wranger. Daarover bericht The Guardian vandaag onder de kop: ' We are being abandoned': Britons in EU on the Brexit deal vote.

Reactie van Rob van der Meulen op 14 Januari 2019 op 13.41: Vanochtend wist Liam Fox - Secretary of State for International Trade - in een interview in The Guardian te vertellen dat: ..."A no-deal Brexit was “survivable”, he said, and those affected by it would adapt over time to the disruption."

Toen ik in oktober in Engeland was en daar Airfield Elvington bezocht heb ik de nodige foto's gemaakt. Eén van de oude posters die daar hangt wijst in ieder geval de weg naar het overleven van voedsel tekorten: in je achtertuin voortaan groenten en fruit verbouwen, net zoals in de Tweede Wereldoorlog die iedereen wil vergeten maar er nog steeds over praat. En verder: vooral gezond eten, niet ziek worden, want hoeveel buitenlandse handen staan er tegenwoordig al aan het bed van de Britse gezondheidszorg waar de NHS nu met moeite draaiende wordt gehouden? Their Finest Hour Part II?

Reactie van Jako op 14 Januari 2019 op 13.46: Wachttijden en andere grensperikelen zijn maar het topje van de spreekwoordelijke ijsberg. Bij een harde Brexit valt het VK in één klap uit de interne markt waarbij ook alle regelgeving verloren gaat. 'Voordeel' zeggen de Brexiteers, geen 'regeltjes uit Brussel' meer.

Maar juist die regels zorgen er voor dat vliegtuigen luchtwaardig zijn, auto's gekeurd en toegelaten op de Europese markt en daarbuiten, onderdelen goedgekeurd zijn, verzekeringen geldig etc, etc. Er zijn helemaal nog geen goedgekeurde Britse instanties de dergelijke keuringsrapporten kunnen afgeven, dat zijn nu EU instanties en die zijn alleen beschikbaar voor EU landen.

Zonder verdrag is een Brits rijbewijs niet eens meer geldig in de EU, laat staan een vervoersbewijs voor vrachtwagens, een vliegtuig is niet meer luchtwaardig, Britse vliegvelden niet meer goedgekeurd, onderdelen, chemicaliën, vlees, vis etc niet meer goedgekeurd.

Het duurt maanden voordat een land een goedkeuring kan krijgen voor export naar de EU en daarna pas worden de fytosanitaire keuringen aan de nog-niet-bestaande 'grens inspectie posten ' een probleem.

En dan is er nog de kleinigheid dat alles wat uit het VK komt plotseling niet meer 'made in the EU' is. Die (half-) producten mogen dus niet meer gebruikt worden in artikelen die de EU exporteert onder vrijhandelsverdragen met de rest van de wereld.

Reactie van Rob van der Meulen op 14 Januari 2019 op 14.32: Regels: in de hitte van het debat schijnen veel Britten vergeten te zijn dat hun eigen bureaucratie vaak nog meer regels weet te verzinnen dan wat nu allemaal aan Brussel wordt toegeschreven.

How to survive on the continent: de Britse overheid heeft een handleiding opgesteld waar naar mijn smaak iets te vaak formuleringen in voorkomen als: ....contact the EU country's authority to see if....Kan ook niet anders, Jako heeft al gewezen op de nationale bevoegdheden van EU lidstaten bij de toelating van derdelanders. En de Britse expat kwestie staat nog niet eens in de juridische grondverf. Ook hier aan Britse zijde een hoog Part II gehalte: Verkennen voor jongens (Lord Baden-Powell). Zoekt u het zelf maar uit.

Reactie van Jako op 14 Januari 2019 op 15.37: De EU preparedness notices zijn een stuk uitgebreider en laten juist niets te raden over:

https://ec.europa.eu/info/brexit/brexit-preparedness/preparedness-n...

Reactie van Rob van der Meulen op 14 Januari 2019 op 17.49: @ Jako, het Britse eiland dobbert wat stuurloos rond tussen Noordzee, Ierse Zee en Noord Atlantische Oceaan, maar helemaal onbevoegd sturen op het vaste land van Frankrijk ná wat voor soort Brexit dan ook, dat lijkt toch iets mee te vallen. Hoewel ook hier de Franse bureaucratie zich van zijn beste kant laat zien: een internationaal rijbewijs is niet nodig si vous êtes en possession de la traduction de votre permis de conduire. Nu nog een beëdigd tolk-vertaler zoeken die zo'n uitdagende opgave al eerder met succes heeft weten af te ronden.

Overleden Reactie van Susan op 14 Januari 2019 op 19.54: https://www.youtube.com/watch?v=j_DoPXrXtIo

Overleden Reactie van Theodora Besse op 14 Januari 2019 op 20.03: Laten we gewoon morgen even afwachten.

Reactie van Jako op 15 Januari 2019 op 10.03: @Rob van der Meulen: ja, individuele EU landen nemen elk eigen beslissingen om het negatieve effect op Britse burgers te verminderen. Maar een dergelijke maatregel kan net zo snel weer teruggedraaid worden als die in het leven is geroepen, bijvoorbeeld indien zou blijken dat Franse staatsburgers in het VK problemen ondervinden. De Britse regering adviseert hun burgers in de EU om het rijbewijs nog snel om te wisselen voor 29 maart (idem voor piloten). Maar aangezien de wachttijd in Frankrijk voor het omwisselen van een buitenlands rijbewijs momenteel iets van een jaar is helpt dat hier niet echt.

De erkenning van internationale rijbewijzen is niet uniform in de EU. Britten die na 29 maart naar de EU willen met de auto en in de EU willen rondrijden wordt geadviseerd om 3 types internationaal rijbewijs mee te nemen in geval van een harde Brexit. Daarnaast een extra ziektekostenverzekering, wellicht een aanvullende autoverzekering en zorgen dat het paspoort nog tenminste 6 maanden geldig is op het moment van vertrek...

Reactie van Rob van der Meulen op 15 Januari 2019 op 10.54: @ Jako: ik probeerde nog een strohalm te vinden.......En realiseer me tegelijkertijd dat beslissingen van overheden soms snel en onvoorspelbaar kunnen zijn. En ook wanneer je naar de rechter gaat is het gewenste resultaat niet gegarandeerd, integendeel, dat blijft altijd afwachten. En lokale overheden kunnen van alles willen, hun goede intenties tonen, maar uiteindelijk lopen dat soort initiatieven het risico onder de stoomwals van nationaal beleid en vigerend vreemdelingen recht terecht te komen. De politiek, oog om oog, tand om tand, zoals jij al opmerkt, is dan bij mogelijke represaille maatregelen zonder mededogen en gevoel voor de menselijke maatvoering. Dan heb je goed geïntegreerde buitenlanders over de vloer, ga je ze straks als ongewenste derdelanders de deur wijzen. En in Nederland is de IND al zwaar overbelast.

Een minder plezierig perspectief voor tweede huizenbezitters die voor een wat langere periode naar Frankrijk komen. Lees hier hoe het een Amerikaan twee jaar geleden verging en in welke bureaucratische molen je daarna verzeilt om naar je maison secondaire terug te mogen keren. Niet bepaald een wenkend perspectief. De Britse verhuizers merkten na 2008 al dat ze steeds vaker leeg naar Frankrijk reden, en vol terug. Voor die tijd was dat net andersom. Dat zal er niet minder op worden. De gevolgen voor de Franse onroerend goedmarkt laten zich raden.

Wanneer die Britten teruggaan naar hun eiland kunnen ze achteraan in de rij aansluiten op de woningmarkt indien ze nog iets substantieels hebben weten te vangen op de niet denderend te noemen Franse woningmarkt. De rijke Engelsen zullen ook in de toekomst de weg naar Frankrijk nog wel weten te vinden, met de grote trek naar la douce France en andere doorgaans zonnige streken in Europa lijkt het voorlopig wel gedaan. Of je moet iemand weten op te sporen in je familie stamboom die ooit Iers bloed in de aderen had: dan sluit je als Brit aan bij de steeds grotere rij wachtenden voor het loket waar de Ierse paspoorten worden verstrekt. Dan blijf je EU burger. Eerlijk gezegd wel nieuwsgierig: hoe zouden die Britse aanvragers van een Iers paspoort in 2016 gestemd hebben bij het referendum? Zou er bij sommigen sprake zijn van voortschrijdend inzicht? Indicatie voor de volstrekt onvoorspelbare uitslag van een tweede referendum als dat er ooit zou komen?

Reactie van BassieB op 15 Januari 2019 op 11.16: Zal het zo'n vaart lopen of gaat het om belangen van bepaalde groepen welke proberen de angst er eens goed in te gooien. Er zijn meer landen in Europa welke geen deel uitmaken van de EU. Zo rij je net zo makkelijk door Zwitserland of Noorwegen zonder batterij aan rijbewijzen of extra verzekeringen en ik neem aan dat dit omgekeerd voor een Noor of Zwitser in de EU ook zo is.