De brief

Alle informatie is op de website te vinden. Toch moet het verzoek per post worden ingestuurd. Hoe werkt dat nu ook al weer?

Ik had ooit een printer. Daar kwam ik achter toen ik ging verhuizen. Het ding stond op een ladekastje naast het bureau waar ook nog een pc stond. Het beeldscherm stond op de grond, met een kluwen kabels ernaast. In de andere kamers vond ik soortgelijke opstellingen. De meest recente pc startte nog wel op, de anderen niet meer. Ik bracht het allemaal naar de gemeentelijke afvalverwerking, dat nu milieupark heet. De man in het oranje hesje keek minachtend naar de bonte verzameling electronica. “Allemaal in bak drie”, commandeerde hij. Daar gingen de relikwieën van mijn consumptief verleden. De oudste printer was nog een matrixprinter. “Ja, die ook.” Hij was onverbiddelijk. Twee andere printers waren nog niet zo heel oud. Ik liep daarmee naar het gebouw van de kringloopwinkel. Voordat ik het op de balie kon zetten, gebaarde een andere medewerker, zonder hesje, dat ik het meteen op een rolcontainer kon zetten. “Die motte we nie”, zei hij. Eigenwijs als ik ben, liep ik met de fotoprinter en twee pakken fotopapier opnieuw naar hetzelfde gebouw. De fotoprinter zat nog in de doos en de pakken papier waren nog dicht. Ik sloop stilletjes naar binnen, zette het snel op de balie en liep quasi nonchalant weer naar buiten.

Kortom, ik heb nu geen printer meer. Nu opeens, na al die jaren, moet ik toch weer een brief afdrukken. Of zal ik hem toch maar gewoon schrijven? Ik heb nog wel ergens een vulpen. Ik herinnerde me opeens een drukkerij in Belvès, ongeveer dertig kilometer hier vandaan, ook voor particulieren volgens de website. Gelukt, nu naar het postkantoor.

Een Frans postkantoor ziet er van binnen ongeveer hetzelfde uit als een postkantoor in Nederland, als die nog bestaan. Twee machines tegen een muur, een aantal rekken met folders en enveloppen en een balie. De man die de deur voor me dicht liet vallen, tuurt naar één van de machines. Ik stel me op voor de balie en kijk om me heen hoe ik mijn aanwezigheid kenbaar moet maken. Net als ik mijn keel wil schrapen voor een “alloh alloh” komt de beambte van dienst uit de zijdeur. Ik vertel haar dat ik een envelop en een postzegel nodig heb voor een brief naar Nederland. De vrouw zegt “ah, bon” en zwijgt dan weer. Ik loop naar de rekken met de enveloppen in alle maten. Ik kan kiezen tussen een rode en een groene opdruk. De vrouw blijft stil. De groene lijkt me milieuvriendelijk en ik vraag haar of het een goede keus is. Het pfttt geluid lijkt wel een beetje op ja. Ik pak een groene envelop waarin een dubbelgevouwen brief van A4 formaat past. De vrouw begint nu te praten. Ik kan er geen touw aan vastknopen en vraagt wat ze bedoelt. Nog een keer hetzelfde, maar dan sneller. Ik kijk haar aan en wacht op een derde poging. Nu is het kort en duidelijk. “Alors, écrivez.” Ik schrijf het adres erop, plak hem dicht en geef hem aan de vrouw. Ze legt hem op een weegschaal en pakt dan een stuk papier. Ze leest het aandachtig, bekijkt het gewicht van de brief en het adres. Ze pakt een ander stuk papier en leest dat. Ze drukt op een knop van de weegschaal en er komt een sticker uit de zijkant. Ze verdwijnt met de sticker en de envelop door de deur waar zo even ze door naar binnen kwam. Ze komt terug met nog een sticker.

Inmiddels is er een vrouw binnengekomen, die naast me komt staan te zwaaien met een brief. Ze steekt een heel verhaal af, alsof ze de brief aan ons voorleest. De postbeambte knikt, prevelt wat Franse woorden en gooit haar brief achteloos in een bak. Dan richt zij zich weer tot mij. “U heeft de verkeerde envelop gepakt”, klinkt het verwijtend. Ik stel voor om een nieuwe te pakken, maar dat hoeft niet. Ze wijst op de sticker en zegt dat ze er een andere overheen plakt. Dan streept ze met krachtige halen het woord La France aan de zijkant door en zet stempels op de sticker en de postzegel. “Ze worden anders gestolen”, zegt ze. Ze houdt de envelop omhoog om het resultaat van het plakken, schrappen en stempelen van een afstandje te bekijken. Tevreden gooit ze de envelop achteloos in een bakje. De klus zit er op.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180921, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Susan op 21 September 2018 op 9.49: nou nou leuk geschreven maar ....postzegels gewoon te koop bij postkantoor enveloppen in de super afdeling schrijfgerei. printer weg doen ?? niet erg slim.

Reactie van Jako op 21 September 2018 op 10.29: En ook die postzegel kun je tegenwoordig gewoon zelf printen, als je een printer hebt...

Reactie van joke vloemans op 21 September 2018 op 10.38: misschien handig, als je in frankrijk woont, een beetje de taal te leren

Overleden Reactie van Theodora Besse op 21 September 2018 op 10.55: Bij ons postkantoor, nou ja op 7 km, zijn ze véél vriendelijker en véél behulpzamer! Er staat nu ook een enorme machine, die ik me al twee keer heb laten uitleggen door een bereidwillige dame. Die uitleg gaat voor de trage geest van een 78-jarige wel een beetje in TGV-vaart. Je gooit je brief bovenop. Op een schermpje verschijnt het aantal grammen. Dan moet je geloof ik op ok drukken (of zoiets) en vervolgens kiezen: Frankrijk of Etranger. Als het Etranger is, moet je het land kiezen. Het bedrag verschijnt op het schermpje. Dan steek je je bankkaart in de gleuf, tikt je code in en onderin verschijnt het frankeerstrookje dat je op de brief kunt plakken. Brief in de bus of afgeven aan de balie.

Maar eerlijk gezegd heb ik nog nooit iemand bij de machine gezien. En zelfs na twee keer uitleg vind ik het ook een eng geval. Want zóveel post verstuur je tegenwoordig niet meer. Dus iedere keer ben ik weer vergeten hoe het werkt en ben ik bang dat er iets verkeerd gaat. Toch maar liever even naar de vriendelijke dame achter de balie.

Ik heb altijd een postzegelboekje in m'n portemonnee en enveloppen in huis. Eén postzegel voor Frankrijk, twee voor Nederland. Ja, ik weet dat dat laatste iets teveel is, maar gemak dient de mens. En als je de brief met een knijper aan het klepje van de brievenbus hangt, neemt de postbode hem mee. Ik ga alleen nog naar het postkantoor als ik iets zwaarders dan 20 gram moet versturen of om nieuwe postzegels te kopen.

Dus Wilsam, nieuwe printer/scanner, enveloppen en postzegels aanschaffen (en een knijper).

Reactie van Suzanne op 21 September 2018 op 16.59: Je kunt enveloppen kopen die al voorgestempeld zijn, waaronder die groene, zijnde lettre vert.
Maar deze zijn niet voor het buitenland, daarom denk ik de verwarring.
Even op deze site gekeken.
http://www.tarifs-de-la-poste.fr/
Er zijn al 3 soorten postzegels voor in Frankrijk. Heeft met snelheid van bezorgen te maken.
Postkoets, auto, vliegtuig (grapje)

En nog zegels voor Europa en wereld.

Overleden Reactie van Susan op 21 September 2018 op 17.14: madame in mauroux heeft nog een weegschaaltje en zegt dan het bedrag v de postzegel, omdat ik het stoppen en bezoek aan postkantoor en weer in de auto veel te omslachtig vind koop ik een carnetje europa en een carnetje France.

wijkt het af van het gewicht doe ik er maar 2 op de envelop, stop dat in mijn brievenbus klepje open steen op de envelop en het word meegenomen vermits ze post voor mij heeft, heeft ze dat niet dan rijdt de postdame met een rotvaart voorbij en kijkt dan niet.

dan hopende op de dag erop.

Reactie van Michiel Terwindt op 21 September 2018 op 17.25: Ik kan me de verwarring helemaal voorstellen als je nog niet voldoende Frans spreekt Wilsam . Hopelijk komt je brief wel aan: meerdere keren heb ik meegemaakt dat een brief ( en vooral een pakketje ) niet aankomt , ondanks de juiste frankering.

Reactie van Di Monica op 21 September 2018 op 18.10: De vriendelijke dames in Toulouse en Cugnaux verwijzen mooi naar de door Theodora beschreven automaat die in elk postkantoort(tje) staat. Heel soms sla ik een slag door 10 zegels tegelijk te kopen voor de 'collecteurs aux Pays Bas' en dan krijg ik de ouderwets te bevochtigen postzegels (als die tenminste voorradig zijn)....

Reactie van ineke blom op 21 September 2018 op 18.31: @theodora,
Bij ons neemt de facteuse ook brieven boven de 20 gramme mee. die frankeer ik niet. Krijg ik de volgende dag een mooi briefje met daarop het bedrag dat ik haar "doit". Dat wordt weer een kalender met oud en nieuw :)

Reactie van Herman op 21 September 2018 op 19.04: Wij wonen hier nu ruim 18 jaar, in die periode nooit een probleem gehad met de post, het verhaal is voor mij niet herkenbaar. Dat van A.H. al helemaal niet. Net als Susan, hebben wij postzegels op voorraad, binnenland en buitenland naar onze voorkeur , autocollant. Eens in de week doen we boodschappen, als we dan iets te posten hebben gooien we het, als we er langs komen, in de bus bij het postkantoor of anders in de bus bij de supermarkt, simple comme bonjour.