De beeldvervuiling van het Franse landschap.

Vele trouwe Frankrijkgangers en dan natuurlijk van 'zekere leeftijd' hebben het aanzien en beleven van 't Franse land danig zien veranderen. Neem bijvoorbeeld die aanzien afstotende 'zônes d'activité' van welk type dan ook rond elke plaats van enige betekenis; die enorme dozen van Carrefour, Bricomerché, Intermarché en noem maar op.

Het enorme aantal rotondes neem ik op de koop toe want inderdaad, die voorkomen vele dodelijke ongelukken.

Maar wat heeft misschien nog wel het meest - en opzettelijk - hinderlijk en overbodig het aanzien van Frankrijk doen veranderen, dat zijn al die reclameborden langs de wegen.

Jongere generaties zullen ze - weliswaar misschien afschuwelijk - 'gewoon' vinden, maar het is niet 'gewoon', niet 'normaal'.

Een vereniging als 'Paysages de France' vecht er, vaak met succes, tegen: www.paysagesdefrance.org. Wordt er ook lid van en dat kan voor slechts het 'symbolische' bedrag van 10 euro.

gerrit.verhoeve@gmail.com

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190727, Exterieur, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Theodora Besse op 28 Juli 2019 op 12.44: En dat Hans, is precies wat ik bedoel: wij mensen zijn bezig om te overleven en daarmee helpen wij de aarde en de natuur naar de knoppen. Daar is geen oplossing voor. We staan erbij en kijken ernaar, maar we kunnen er niets tegen doen.

Reactie van Hans van den Bos op 28 Juli 2019 op 15.57: Hallo Theodora

Ik ben niet zo pessimistisch. Ik herinner me mijn lagere school jaren nog. We hadden kolenkachels. Op de HBS hadden we in elk lokaal een grote buiskachel staan. In de winter hing er een grauwe stinkende deken over ons dorp. In de Donge kon je foto's ontwikkelen. Er kwam geen leven in voor. In de Aa en de Dommel was het niet anders. De luchtkwaliteit is sindsdien erg verbeterd en in de riviertjes zwemt weer vis. In Frankrijk vond je op elk parkeerterrein een spoor van wc papier. Overal zwerfafval. Het is nog niet wat het moet zijn, maar wel sterk verbeterd.

We staan erbij en doen er ook werkelijk wat aan. Aan een ding kunnen we weinig veranderen; de groei van de wereldbevolking. Toch gloort er daar ook hoop aan de horizon. Na 2100 komt er een eind aan de groei.

De klimaatcrisis, hoewel we die misschien niet kunnen voorkomen, heeft wel een proces in gang gezet van energietransitie. Ik had nooit kunnen denken dat ik ooit twee derde van mijn energieverbruik zelf zou opwekken. Ik gebruik in mijn huis geen fossiele brandstoffen meer. Alles is elektrisch. En ik ben echt niet de enige.
Overal verschijnen windparken. In Nederland wordt er nu aan een groot aantal gewerkt. Maar ook in Frankrijk beginnen ze deel uit te maken van het landschap.

We doen nooit genoeg, maar we doen wel degelijk wat! Ik ben en blijf optimistisch. En doemdenken helpt zeker niet; ☺☺

Overleden Reactie van Theodora Besse op 28 Juli 2019 op 16.41: We discussiëren op verschillend niveau. Jij kijkt naar wat we in deze westerse wereld aan vooruitgang hebben geboekt sinds onze kinderjaren. Ik kijk naar de wereldbevolking, hoe verschrikkelijk arm vele miljarden van hen zijn en hoe belangrijk kinderen zijn voor hen om voor hun oude dag te zorgen. Zij weten niets van stroom, want dat hebben ze niet eens. Ze hebben ook geen stromend water. En wij dumpen in hun landen en in hun natuur het afval van onze weelde en we boren er naar olie en lithium voor onze batterijen.

Nee, doemdenken helpt niet, maar ook het optimisme à la Trump helpt niet. Niets helpt. Wij mensen zijn zoals we zijn. Zoals Jeannette op pagina 1 opmerkt verdubbelt de wereldbevolking iedere 40 jaar, want we willen allemaal kinderen. En we willen altijd meer en op de gemakkelijkste manier. We roven de zeeën leeg, houden dieren met duizenden jaren genen in hun lijf in verschrikkelijke omstandigheden als productiemiddelen om aan onze niet te stillen vleesbehoefte te voldoen, offeren vele hectares oerwoud op om in onze houtbehoefte te voorzien enzovoort. Dat de bevolkingsgroei na 2100 zou stilstaan is maar natte-vingerwerk. Dan moet je al overal ter wereld een één-kind politiek invoeren, zoals in China tot 2015 gold. Toen heeft de chinese regering dit beleid moeten afschaffen "om verdere vergrijzing te voorkomen en het tekort aan arbeidskrachten te beperken." Zie Wikipedia.

Nee, de mens vreet de boel kaal als sprinkhanen en als we dan intussen niet elders in het heelal een andere "aarde" hebben gevonden, hebben we anders dan sprinkhanen geen volgend korenveld om kaal te vreten.

Overleden Reactie van Susan op 28 Juli 2019 op 17.27: interessant thema , je zou het boek moeten lezen , grand hotel europa van ilja leonard pfeijffer

waarin dit thema ook wordt aangekaart en nog veel meer.

Reactie van Jeannette op 28 Juli 2019 op 20.21: Maar Hans, waar komt jouw elektriciteit dan vandaan? Hoe wordt die geproduceerd?

Als we de klimaatcrisis niet kunnen indammen wordt het op de aarde uiteindelijk zo'n 250 graden met zwavelregens, hoe wil jij, of je (klein)kinderen daar dan nog op leven met groene energie?

En ik vrees dat het allemaal veel sneller gaat dan wij ons kunnen aanpassen of nieuwe planeten kunnen bevolken.

Overigens geeft een kort verblijf in de ruimte al allerlei problemen met de botten, dus vertrekken van de aarde is zeker nog geen gelopen race....

Nee, pessimisme helpt niet, maar ik ben zeker niet optimistisch. Inderdaad, consuminderen is het enige dat ik kan doe en dan ook maar zo veel mogelijk doe. En verder geniet ik nog maar zo veel mogelijk van planeet Aarde.

Reactie van Ger Verhoeve op 28 Juli 2019 op 22.05: Ja, zeker: Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer, daar ga ik één dezer dagen aan beginnen. Maar eerlijk gezegd begrijp ik niet dat mijn hekel aan al die reclameborden tot zulke uitwaaiering over onze wereldproblemen leidt. Ik ben nog steeds 'van' E.F. Schumacher en zijn 'Small is beautiful', uit 1973 alweer. In mijn kleine Zuidfranse dorp loopt al ruim een decennium een probleem aangaande hele kleine richtingaanwijzers: 1, ze verwijzen naar 'werkgelegenheid en aanbod die ooit bestonden, maar inmiddels al lang zijn ter ziele zijn en 2; ze staan op de verkeerde plaatsen. En zo sprak ik onlangs de burgemeester over die kwestie, want ik zou graag een richtingaanwijzertje hebben naar mijn kleine museum (zie: www.defranseverleiding.nl) en ook mijn nieuwe buurman die de moed heeft opgevat toch het avontuur aan te gaan als kruidenier en café-terrashouder. Petje af. Ook hij zou gediend zijn met een klein richtingaanwijzerssymbool pal op de doorgaande route, want nu ziet nauwelijks een menselijke ziel een reden om de moeite te nemen de afslag te nemen om in het prachtige hart van mijn dorpje te geraken. Jullie zien, ik heb niets tegen richtingaanwijzers, mits ze maar niet als het ware je het zicht ontnemen. Wat was het idee van de burgemeester? Het voor het gemeentehuisje aan de doorgaande route zo'n wisselend opflikkerend en digitaal gestuurd beeldscherm te plaatsen. Voor een dorpje met amper 500 inwoners? 't Zal mij benieuwen wat hij zal laten programmeren op dat ultra-scherm. Los van de nieuwe multiservice-bar en mijn museumpje is er werkelijk geen 'commercieel' aanbod, want de camping en het zwembad zijn al jaren gesloten. Kunnen jullie je de ergernis voorstellen van de passanten die in de verouderde bordjes geloven en geconfronteerd worden met toegangsversperrende balk en een leegstaand zwembad? Volksverlakkerij dus, en al jaren. Watzal die burgemeester nou gaan laten projecteren op dat digi-scherm? Ik merkte aan hem dat hij niet enige verbazing kon onderdrukken toen ik mijn museumpje als signaal wilde doen 'meedraaien', tenslotte ben ik een vreemdeling en heb alles in mijn eentje gerealiseerd zonder hem erbij te betrekken. Zere tenen dus, want zo is de volkse mentaliteit hier, zeker bij hen die zich met autoriteit omhullen en graag de ander in een afhankelijkheidspositiie zien. Zou de burgemeester ooit op het idee komen om op dat flitsbord het 'patrimoine', het erfgoed van het dorp aan te prijzen op dat flitsbord, want dàt is er wel degelijk. Ik vrees het ergste., want stel dat hij, ter financiering van het gebeuren, reclame voor een product of dienst dat niet uitstaande heeft met het dorp gaat 'meenemen'? Een reclame voor bijvoorbeeld McDonald's die een vestiging heeft 9 kilometer hier vandaan? Nee, 'Small is beautiful' en het dorp IS 'small and beautiful'; 't Zal mij benieuwen op welke wijze de burgemeester van dit perifere dorp aansluiting vind met dat wat voortdurend nog onontdekt is en mensen alleen al qua aanzien en beleven van 'mijn' romantische pleintje een enorm genoegen zou kunnen bieden. Jullie zien: ik ben niet tegen richtingaanwijzers ook al zitten we al lang en breed in het digitale tijdperk, maar geen hond die 11700 Fontcouverte, France op 't toetsenbord aanslaat. Nee, 't zal mij allemaal benieuwen en zelfs trachten mijn suggesties aan te dragen, maar dat doe in, tevergeefs, al jaren. En richtingaanwijzers zoals de ons vertrouwde verkeersborden, akkoord. Maar niet die uitvergrote, je toeschreeuwende plakaten. Nergens voor nodig. Een beetje beschaving mag toch nog wel van de 'afzender' verwacht worden?

Reactie van Hans van den Bos op 29 Juli 2019 op 9.16: Beste allemaal

Mijn energie komt van twintig zonnepanelen die ik onlangs op het dak van onze schuur heb laten leggen. die dekken twee derde van mijn verbruik.
Ook wereldwijd zijn er verbeteringen te zien. Ondanks de negatieve houding van Trump zijn ook veel staten in de VS druk bezig met groene energie. En ook een land als China is daar druk mee bezig. Een ander positief signaal is de weigering van Aziatische landen om nog langer mee te werken aan de verwerking van plastic afval van westerse landen.

Of we de klimaatverandering kunnen stoppen? Ik ben daar niet al te optimistisch over. De rijke landen hebben er al problemen mee, dus hoe kunnen we dan de arme landen iets verwijten. Maar een snelle klimaatverandering hoeft nog niet het einde van deze wereld of de mensheid te betekenen. Er zijn talloze technische mogelijkheden om die veranderingen te lijf te gaan. dus blijf ik optimistisch. als de nood het hoogst is....

Reactie van Hans van den Bos op 29 Juli 2019 op 9.19: @ Ger Verhoeve

Actie leidt tot reactie. Voor mij hoeven die grote reclameborden ook niet, maar ik stoor me er niet aan. DOp de bewegwijzering in Frankrijk valt ook wel wat aan te merken. Soms zijn die borden alleen vanaf een kant te lezen en moet je er al voorbij rijden voordat ze leesbaar worden. god zij dank dat we tegenwoordig navigatie hebben ☺.

Reactie van Brittany op 29 Juli 2019 op 10.25: Men zou ze moeten verbieden om een andere reden. Als je SMS t kan je dodelijke ongelukken veroorzaken dus de mobil is verboden. Maar als je als bestuurder reclameborden leest en probeert het adres of telefoonnummer te onthouden is dat volgens mij even gevaarlijk als SMS. Maar de lijn is moeilijk te trekken. Als je mobil zo staat dat je wel met mensen kunt praten zonder de telefoon in de hand te hebben (zoals taxichauffeurs vaak doen) is dat lijkt me niet gevaarlijker dan met je medepassagier praten. Sommige gemeenten hebben een "arreté" uitgevaardigd die deze borden verbiedt in hun gemeente. Maar hotelhouders zeggen, "ja maar hoe vinden ze me dan? " Maar hoe deden we dat dan vroeger toen die borden nog niet bestonden?. Als we wisten waar we heen gingen zochten we het hotel al op van huis uit. We waren veel minder impulsief als nu. En we hadden gewoon ook geen smartphone.

Reactie van Mieke op 29 Juli 2019 op 11.27: Om terug te komen op de titel : esthetiek heet dat, tegenwoordig aan de laars gelapt in grote delen van de wereld. Gemeentebesturen willen centjes en een schoonheidscommissie bestaat niet meer. Tuurlijk kun je de weg vinden zonder al dat 'ruimtelijke lawaai', want het is wel degelijk vervuilend. Vroeger reed ik wel eens verkeerd omdat een bord niet geheel duidelijk de goede richting uitwees, nou en, dan draaide ik, sprak nog eens iemand aan en vervolgde tevreden m'n weg. Maar goed de wereld is veranderd en die draai ik niet meer terug, maar reclameborden kunnen aangepast worden en het aantal evenzeer. Zonder bitter over te komen, alles draait om geld en de rijken gaan toch wel naar hun mooie plekken.