D.A.V.E.

NEDERLANDS ONDERAAN

En Angleterre, on les appelle ‘sleeping policemen’, en France, ce sont des ‘gendarmes couchés’. ‘Couchés’, mais pas endormis, comme je me plais à le faire remarquer. On les appelle aussi ‘dos d’ânes’, ou, bien moins poétiquement, ‘ralentisseurs’. Il s’agit, vous l’aurez compris, de ces bosses plus ou moins abruptes, placées dans les villes et villages en travers de routes ou de rues à vitesse limitée, et destinées à rappeler à l’ordre les automobilistes trop pressés. Une bonne secousse des amortisseurs, un choc brutal sous le châssis : rien de tel pour leur insuffler un peu de sens civique. Ça marche, du moins si ces obstacles sont assez rapprochés les uns des autres pour tempérer la tentation d’accélérer entre deux. Par contre, en dehors des agglomérations, les ‘gendarmes couchés’ ne sont plus à leur place, car ils ne feraient, même là où la vitesse autorisée est réduite aux si décriés 80 km, que provoquer des accidents. Mais comme la peur du gendarme reste ce qu’on fait de mieux en matière de dissuasion, et qu’on ne peut se permettre de poster, en ces temps d’économie tous azimuts, un gendarme à chaque virage dangereux, quelques communes (comme Imling, en Alsace) sont en train de tester une solution alternative aussi simple et peu coûteuse que prometteuse. À la place de gendarmes couchés, ils font appel à des ‘gendarmes debout’, des leurres en plastique, grandeur nature et évoquant à s’y méprendre des vrais, en chair et en os et munis de l’appareillage mesurant la vitesse. Ces mannequins en uniforme répondent tous au doux nom de D.A.V.E. (non, pas le chanteur à l’eau de rose, mais l’acronyme de Dispositif Anti Vitesse Excessive). On s’en doute, le procédé est extrêmement efficace : dès que les automobilistes les aperçoivent, ils prennent peur et freinent pour ralentir. Et pour corser le tout, les services municipaux d’Imling déplacent régulièrement les D.A.V.E. d’un endroit à l’autre de la commune, histoire de brouiller un peu les pistes et de bousculer les habitudes. L’idée du maire alsacien a vite fait des émules, comme dans le petit hameau de Kervadail, dans le Morbihan (Bretagne). Là, sans doute pour économiser les € 200 que coûte un D.A.V.E. réglementaire, on s’est équipé d’un modèle fait maison dont la vraisemblance est nettement moindre. Mais je gage qu’il atteindra néanmoins son but, car même le pire des chauffards ne pourra s’empêcher de se garer pour le plaisir de se prendre en photo avec ce motard aux moustaches si gauloises…

NL/ In Engeland worden ze ‘sleeping policemen’ genoemd, in Frankrijk zijn het 'gendarmes couchés'. ‘Couchés’, maar niet in slaap, zoals ik het graag laat bemerken. Ze worden ook wel 'dos d’ânes' genoemd, of, veel minder poëtisch, ‘ralentisseurs’. Het gaat, zoals u zult hebben begrepen, om die min of meer steile hobbels, in steden en dorpen dwars geplaatst op wegen of straten met snelheidslimieten, en bedoeld om automobilisten die te veel haast hebben, tot de orde te roepen. Een goed schudden van de schokdempers, een brutale schok onder het chassis: niets beters om ze aan hun burgerplicht te herinneren. Het werkt, tenminste als die hindernissen dicht genoeg bij elkaar liggen om de verleiding tegen te gaan om tussendoor even op het gaspedaal te drukken. Daarentegen, buiten de bebouwde kom zijn die 'liggende gendarmes' niet meer op hun plaats, want zelfs daar waar de snelheidslimiet wordt teruggebracht tot de veelgekritiseerde 80 km, zouden ze alleen nog maar ongelukken veroorzaken. Maar omdat de angst voor de gendarme het beste afschrikmiddel blijft, en gezien de staat het zich niet kan veroorloven, in die schaarse tijden, om bij elke gevaarlijke bocht een gendarme te plaatsen, testen sommige gemeenten (zoals Imling, in de Elzas) een alternatieve oplossing die even eenvoudig en goedkoop is als veelbelovend. In plaats van liggende gendarmes gebruiken ze 'staande gendarmes', levensgrote plastic alsof-gendarmes die, uitgerust met snelheidsmeetapparatuur, ontzettend echt lijken te zijn. Deze dummy’s in uniforme heten allemaal D.A.V.E. (nee, niet de stroperige zanger, maar het acroniem van Dispositif Anti Vitesse Excessive). Zoals u zich kunt voorstellen, is die techniek uiterst effectief: zodra automobilisten ze zien, worden die bang en remmen ze af. En om de gewoontes te doorbreken, verplaatsen bovendien de gemeentelijke diensten van Imling de D.A.V.E.s regelmatig van de ene plaats naar de andere. Het idee van de Elzasser burgemeester werd al snel overgenomen, zoals in het kleine gehucht Kervadail in Morbihan (Bretagne). Waarschijnlijk om de € 200 te besparen die een wettelijke D.A.V.E. kost, hebben zij zich dáár uitgerust met een zelfgemaakt model waarvan de levensechtheid veel minder is. Toch zou ik willen wedden dat het zijn doel zal bereiken, want zelfs de slechtste en meest gehaaste wegpiraat zal direct langs de weg gaan parkeren voor het plezier van een selfie met deze motorrijder en zijn Gallische snor...