Dagje aan zee met dochter

Afgelopen zaterdag (mijn verjaardag) gingen mijn dochter en ik naar Les Saintes Maries de la Mer; voor de Fransen kortweg "Les Saintes" geheten. Ik heb daar in het verleden heel wat voetstappen liggen.

Al in de zomer van 1986, toen een nederlandse vriend mij had gevraagd om hem te komen helpen in zijn mas in de uitlopers van de Cevennen, waar hij appartementen wilde gaan verhuren, ging ik iedere week naar Les Saintes om er mijn vrije dag door te brengen. Later nam ik er ook mijn franse vriendje mee naartoe. We logeerden in hotel La Brise de Mer aan de boulevard en kregen zowaar een kamer met balkon met uitzicht op zee. De laatste keer was ik in Les Saintes in augustus 2015, toen nog samen met mijn twee oudste kinderen, die in Frankrijk woonden. Aangezien mijn zoon vorig jaar september helaas is overleden, ging ik er nu samen met mijn dochter naartoe.

We vertrokken al vroeg en om half elf zaten we al midden in Les Saintes op een terrasje, dat gelukkig nog bestond. De oudere ober vroeg of wij een pass sanitaire hadden. Toen we "Ja" zeiden, geloofde hij ons op ons woord. Toen we vervolgens langs de boulevard liepen, bleek La Brise de Mer inmiddels ter ziele. In 2015 bestond het nog. Natuurlijk wandelden we over een van de pieren, maar niet zo heel ver, want dat ging moeders toch niet meer zo vlot af als in 2015, met die diepe, brede spleten tussen de enorme stenen. Je moest van steen op steen springen. Pootje baden lukte daarentegen prima en was heerlijk verfrissend.

Mijn dochter had al een tafeltje gereserveerd bij ons lievelingsrestaurant Le Belvédère, van waaruit je een geweldig uitzicht hebt over het strand, de pieren en de zee. Na onze strandwandeling gingen we er eten. Hier werden onze passes sanitaires netjes gescand door een serveerster. Ik bestelde mosselen en mijn dochter verschillende soorten vis. We werden door de zigeunerachtige eigenaar met lange haren zelf bediend. In 2015 was er muziek van zingende musici met gitaren, maar toen mijn dochter ernaar vroeg, bleek dat het restaurant ze niet bespreekt. Af en toe komen ze zomaar opdagen. Nu waren ze er helaas niet.

La Belvédère, 2015

Na het eten liepen we naar de boot Les Quatre Maries, die mijn dochter had besproken voor een tocht over zee naar de monding van le petit Rhône. We zagen de vele vogels, de witte paarden en de zwarte stieren. Op de boot leerden we veel over Les Saintes en de geschiedenis van het stadje, dat met een oppervlakte van 38000 hectare de uitgestrektste gemeente van heel Frankrijk is. Het ligt geheel in het Parque Régional de Camargues.

De stieren worden speciaal geteeld om in te zetten voor de stierenrennen, die in de Provence (en in de hele Languedoc) een levendige traditie vormen en vele duizenden bezoekers trekken. Hoewel de stieren tijdens zo'n course camarguaise niet zoals bij een spaanse corrida ter dood worden gebracht, vindt ook in Les Saintes ernstige dierenmishandeling plaats: ieder jaar in de lente nodigen de manadiers (hereboeren) hun vrienden uit om het brandmerken (la ferrade) van de eenjarige kalveren bij te wonen. De kalveren worden uit de kudde gehaald door de guardians (veehoeders) op hun witte paarden en naar het vuur gebracht, waar de genodigden staan te wachten om het spektakel bij te wonen. Het kalf wordt op zijn zij gelegd, vastgebonden en door enkele genodigden vastgehouden, waarna iemand het gloeiende ijzer met het merk van de betreffende manade aanbrengt in het oor en op de dij van het arme dier (zie Wikipédia).

Boottocht langs de oevers van le petit Rhône

De heilige saintes Maries zijn Marie Jacobe, Marie Salomé en Marie Magdalène, die uit Palestina, waar ze werden vervolgd, vluchtten. De vierde is de heilige Sara, een zwart zigeunermeisje dat in een zigeunerkamp aan de kust woonde. Toen het bootje van de drie Marie's volgens de legende in een zware storm terechtkwam en schipbreuk leed, snelde Sara toe en stelde alles in het werk om de schipbreukelingen te redden. Later werd zij de bediende van Marie Jacobe en Marie Salomé. Zij werd de vierde heilige en ze  wordt door zigeuners de heilige Sara genoemd.

Ieder jaar op 24 en 25 mei komen zigeuners uit heel Frankrijk en ver daarbuiten in Les Saintes bijeen voor een bedevaart naar de "heilige Sara". Dan wordt het beeld van Sara in processie naar de zee gedragen, onder begeleiding van de guardians, de inwoners van het stadje en toeristen. Wanneer iedereen tot de knieën in het water staat, wordt de zegening over de processie uitgesproken.

De boottocht duurde vijf kwartier, waarna we een bezoek aan de kerk brachten. In de crypte was het zoals gewoonlijk bloedheet, door de vele brandende kaarsen die de talloze bezoekers er aansteken.

De heilige Marie Jacobe en Marie Salomé in de kerk

De heilige Sara in de crypte

Het enige wat we niet hebben gedaan, omdat we nog anderhalf uur naar huis moesten rijden, is via een zeer smalle en tochtige wenteltrap naar het dak van de kerk klimmen, van waaruit je een schitterend uitzicht hebt over de rode daken van Les Saintes en over de gehele omgeving. Dat houden we, bij leven en welzijn, volgend jaar nog tegoed.

(De foto's zijn gemaakt door mijn dochter, behalve die uit 2015)