Culinair genieten

Het zal zo langzamerhand niemand ontgaan zijn, dat je tegenwoordig geen TV-programma meer kan bekijken zonder dat ergens op de achtergrond een min of meer bekende kok een maaltijd staat te bereiden.

Het komt dan ook regelmatig voor dat een interview met een minister of bekende wetenschapper wordt onderbroken, om bij wijze van spreken even te kijken of de aardappels al gaar zijn.

Een merkwaardige ontwikkeling als je bedenkt, dat er al zo veel kookprogramma’s zijn, waar een reeks aan koks hun kunsten vertonen.

Zonder uitzondering werken ze met een eerlijk stukje vlees, authentieke producten en zoeken naar een harmonieuze smaakbeleving door in de juiste hoeveelheid een zoutje en een zoetje toe te voegen, en staan tegenwoordig achter de kachel in plaats van achter het fornuis.

Sinds koken tot kunst verheven is, zit iedereen ook met zijn blote handen aan het eten. Mark Rutte raadt ons wel aan om in deze corona tijd onze handen stuk te wassen, maar toch, het blijft een rare ontwikkeling  Eerst een sliert saus op het enorme bord, en dan maar schuiven met de minuscule wortelschijfjes, flintertjes vlees, blaadjes peterselie en andere ingrediënten, tot een bevredigende en kunstzinnige compositie is bereikt.

Soms moet ik met heimwee terug denken aan het restaurantje, dat je hier indertijd in de omgeving had. Het werd gedreven door twee oudere vrouwen.

Iedereen wist waar je het over had, als je vertelde dat je bij de vrouwtjes gegeten had. Ze kookten samen en je moest zorgen, dat je ’s middags klokslag 12 uur aanwezig was, anders kon het wel eens zijn, dat je de hond in de pot vond.

Het kon zomaar gebeuren, dat een van de echtgenoten van de vrouwen rechtstreeks van het land zijn met mest besmeurde laarzen bij de deur uitschopte en nog even hielp de borden op tafel te zetten.

Je zat er gezamenlijk rond een lange houten tafel. Eerst was er een voorgerecht, dat meestal uit een flink stuk paté of een dikke plak ham met wat sla bestond. Vervolgens werd het vlees rechtstreeks uit de pan over de borden verdeeld. De wijn stond in flessen zonder etiket op tafel en daar kon je zo veel van nemen als je maar wilde. Ze werd geschonken in glazen met hartjes, ruiten of klavers er op, waar de mosterd in had gezeten Na afloop ging in diezelfde glazen de koffie en bij feestelijke gelegenheden kreeg je er nog een scheut drank in.

Na afloop van de maaltijd rekende je negen euro vijftig af en je moest het niet wagen om een fooi te geven, want dat werd als een belediging gezien.

Dat is toch wel even wat anders, dan een mooi schilderij op je bord, waar je vijfenzestig euro voor neer moet tellen en thuis gekomen nog even een eitje bakt, omdat je niet genoeg gegeten hebt.