Concours hippique, paarden in Frankrijk

Beste forumgenoten.

Als kind al , vond ik paarden mooie, interessante dieren. In mijn jeugd kwamen ( 1950) venters zoals de melk- schillen - en groenteboer met paard en wagen langs. Het passeren van deze handelaren kon je op straat zien aan de paardenvijgen die hun trekdier achterliet. Mijn moeder, ook een groot dierenliefhebber, leerde mij dat je met de platte hand een paard kon voeren.  Een suikerklontje ging er bij het paard vlot in!

In de omgeving war ik in mijn jeugd woonde waren verschillende maneges en je kon de paarden met berijders in het bos regelmatig tegenkomen.

Tegenkomen deed ik paarden tijdens mijn leven als docent. Leerlingen dienden tijdens de studieles ook mondelinge voordrachtjes te houden. Meisjes kwamen veel met het onderwerp 'Mijn paard'.  besproken werd het verschil tussen een pony en een paard ( schofthoogte)  en er werd tuig en hulpmiddelen getoond.

Ik herinner mij een soort metalen haak waarmee vuil uit de hoeven kon worden gekrabd om ontstekingen

( hoefbevangenheid) mee te voorkomen Trots liet de voordrachthouder soms ook gewonnen wedstijd prijzen zien. Ik herinner mij fraaie, gekleurde kokardes (vast ook een Frans woord van origine.)

Paardrijden is altijd wel iets geweest voor de royalty's en leden van de betere klasse. Ook op het platte land kan je liefhebbers zien. In mijn Nederlandse omgeving zie ik regelmatig een prachtig roetzwart Fries paard passeren die een karretje trekt.  Het woord Concours hippique, een wedstijdevenement binnen de paardensport, heeft niet voor niets zo'n chique Franse naam !

De bekende Nederlander en tekenaar Rien Poortviet  was ook een gepassioneerd paardenman die er een groot formaat boek aan wijdde:' Het Briesende paard '.

Niet ver van mijn Franse woonplaats ligt het dorp Pompadour ( Correze) waar alles draait om paarden. Er is ook een Haras National gevestigd, een soort Rijks paardenfok centrum. Regelmatig worden er demonstraties en wedstijden gehouden omschreven als ;"Competition équestre de haut niveau".

 Naast springen en drafsport worden ook staaltjes van dressuur getoond.

Goed om kunnen omgaan  met paarden en kunnen paardrijden is een talent op zich, Onlangs werd mijn tandartsafspraak afgezegd, De tandarts bleek van haar paard een trap te hebben gehad en was lelijk verwond. Toulouse Lautrec, de Franse schilder , zou ook zijn misvorming deels aan een 'paardenongeluk' te wijten hebben gehad.

Ik laat het voorlopig maar met meerijden in een paardenkarretje en het voeren van het edele dier met platte hand !  Daarbij durf ik wel de zachte neus te aaien, dat blijft leuk !

Mij vrouw is gek op tassen van het Franse Longchamps en shawls van Hermes. Die merken maken ook goede sier met de wereld van de paarden.

Overigens kan je in veel Franse bars meedoen aan het gokken op paardenraces.  Spectaculair is dat galopperen met een formidabele snelheid zeker. Verschillende Franse schilders namen het paard en paardensport als inspiratiebron en dankzij de Amerikaan Muybridge met zijn fototechniek, ontdekte men dat een paard even kort tijdens het rennen, met alle benen boven de grond is.

Een zwevend paard dus, geinig niet ?