Colibri, ou pas? - Wel of niet een kolibrie?

NEDERLANDS ONDERAAN

Je l’ai revu ! Hier, en m’en allant tranquillement prendre mon bain quotidien dans l’étang municipal, au bout du village. L’allée est bordée de thuyas et d’hybiscus, et de toutes sortes de fleurs paysannes. Et là, je l’ai revu, le moro-sphynx, un insecte incroyable que j’ai rencontré pour la première fois il y a 36 ans, dans le Lubéron. Je me promenais le long des lavandes quand mon regard fut attiré par quelque chose de tout à fait étonnant : un colibri qui butinait. Tout le monde connait le colibri, mais peu ont pu le voir de vive vue. J’ai eu cette chance, au Pérou, et c’est une des plus belles choses qu’il m’a été donné de contempler. Mais le colibri ne vit qu’en Amérique du Sud ! Alors, le voir en Provence était… irréel. Et pourtant, il était là. Comment était-ce possible ? Mystère et boule de gomme ! Ce n’est qu’après des semaines de recherche que j’ai compris qu’il s’agissait d’un exemple extraordinaire de ce que les biologistes appellent la convergence évolutive : l’adoption par des espèces totalement différentes de stratégies de survie – et d’équipements – étonnamment similaires. Le moro-sphinx (papillon normalement nocturne mais aux mœurs diurnes) ressemble en tout au colibri. Ses battements d’ailes extrêmement rapides en font aussi l’insecte le plus véloce au monde : 40 km/heure avec des pointes à 50 km/heure ! En ce qui me concerne, je me rappelle exactement chacune de nos rencontres : dans le jardin de Monet, dans la campagne drômoise, et aujourd’hui, sur une île du Danube, près de Boudapest. Admirez-le avec moi : https://www.youtube.com/watch?v=4QJq1AG6Hgo

NL/ Ik heb hem weer gezien! Gisteren, op weg naar mijn dagelijks bad in de gemeentelijke vijver, aan het einde van het dorp. Het pad is beplant met tuya’s en hybiscus, en allerlei soorten boerenbloemen. En daar heb ik hem weer gezien, de moro-sphynx, een ongelooflijk insect dat ik 36 jaar geleden voor het eerst tegenkwam, in de Luberon. Ik liep toen langs de lavendelvelden wanneer mijn blik werd gevangen door iets heel verbazingwekkends: een kolibrie die aan het foerageren was. Iedereen kent de kolibrie, maar weinigen hebben hem van dichtbij gezien. Ik heb deze kans gehad, in Peru, en het is een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Maar de kolibrie leeft alleen in Zuid-Amerika! Dus om het in de Provence te zien was... onwerkelijk. En toch, geen twijfel mogelijk. Hoe kon het? Diepe mysterie! Pas na weken onderzoek begreep ik me dat dit een buitengewoon voorbeeld was van wat biologen evolutionaire convergentie noemen: de overname door totaal verschillende soorten van verrassend gelijksoortige overlevingsstrategieën - en uitrusting. De morosfinx (normaal een nachtvlinder, maar met daggewoonten) lijkt in alle opzichten op de kolibrie. Zijn extreem snelle vleugelslag maakt hem ook tot het snelste insect ter wereld: 40 km per uur, af en toe 50! Wat mij betreft, herinner ik mij nog precies elke keer dat wij elkaar ontmoetten: in de tuin van Monet, op het platteland in de Drôme, en vandaag op een eiland in de Donau bij Boedapest. Bewonder het met me mee: https://www.youtube.com/watch?v=4QJq1AG6Hgo