Cheques toch wel handig.

Ze zijn niet zo belachelijk ouderwets zoals menigeen aanneemt.

Gisteren, om 3 uur in de morgen werd ik wakker door een enorme pijn in de borststreek, direct het ergste denkend raakte ik in paniek hetgeen de douleur alleen maar verergerde. mijn vrouw wakker geschud met het dringende verzoek de Samu te bellen, ze waren er in een kwartier en vijf minuten later een arts. Na een intensief onderzoek werd besloten mij naar het ziekenhuis te vervoeren. Uitsluitend gekleed in een short werd ik op een brancard gehesen en in de ambulance geschoven. een rit van 35 kilometer over wegen met slecht geasfalteerde en bochtige gedeelten. Liggend aan een infus met een calment, voelde ik door het gedraai en het schudden een mal de transport opkomen. Kortom ik voelde me verre van comfortabel.

In het ziekenhuis bij de urgence volgde een paar uur durend onderzoek, direct weer aan een infus en verbonden met een monitor, via plakkertjes op diverse plekken op mijn lichaam en evenzovele snoeren. Vervolgens probeerde een arts mij uit te horen over wat nu precies de klachten waren. Dat was wat lastig omdat de pijn zich inmiddels uitgebreid had naar schouders nek en hals, ik kon geen specifieke plek aanwijzen.

Er werd bloed afgenomen voor onder zoek, de monitor bewaakte intussen verschillende essentielle lichaamsfuncties. Na enige tijd werd ik naar de radio afdeling gerolstoeld alwaar een foto genomen werd van de borstkas. Rond elf uur kwam de arts met de uitslag, " uw hart is in prima conditie, op de radio is geen enkele anomalie waar te nemen, uw bloed monsters geven geen alarmerende waarden en voor het overige werken de gemeten functies naar behoren, we hebben geen idee wat de oorzaak zou kunnen zijn van uw crisis, u mag naar huis". Na wat gefantaseer over mogelijke oorzaken en de mededeling dat het dossier naar mijn huisarts gestuurd werd, lag ik daar dus gekleed in niets ander dan een short. De verpleger gevraagd om een telefoon om mijn vrouw te bellen. "Hallo", "ja met mij, je kan me komen ophalen", Ja hoe? de buren zijn er niet, ik heb al wel een tas met kleren klaarstaan want je zit daar met alleen dat broekje". "Bel dan die taxi in Saint Paul le Jeune". "Ok".

De verpleger vroeg wanneer ze zou arriveren, ik schatte hooguit over zo'n anderhalf uur. Dat duurde te lang, de plek moest vrij gemaakt worden voor de volgende in nood verkerende patient. Ik werd verwezen naar een wachtkamertje waar niemand zat.

Na twee uur begon ik mij zorgen te maken, zo ook een, niet als verpleegster verklede, struise dame die duidelijk iets te maken had met de in- en uitvoer van patiënten. Na mijn uitleg zei ze te gaan bellen met de taxicentrale. Ze was redelijk snel terug met de mededeling dat ik gezocht werd. Nog geen vijf minuten later stond er een taxichauffeur voor mijn neus, zonder mijn vrouw, met de mededeling dat hij mij naar huis moest brengen. Ik snapte er, plat gezegd, geen reed van, nu was ik ook geestelijk nog niet in optimale conditie.

Mijn vrouw had na mijn telefoontje de genoemde taxi gebeld, die bleek er de brui aan gegeven te hebben. Anderen geprobeerd, zonder succes. De andere naaste buur bleek ook niet aanwezig, (de huizen liggen hier minimaal vijftig meter uit elkaar), Vervolgens naar de nieuwe bewoner van het houten huis, die verwachtte zijn drie kinderen die op bezoek kwamen, vervolgens naar Clavel, die kon haar om onduidelijke redenen ook niet helpen, hij verwees wel naar een pas gebouwd tweede huis waarvan de bewoners aanwezig waren. Daar was de perfecte oplossing, een jong stel begreep de situatie direct. Hij zat in de verpleging en kende de procedures zij melde direct dat je het zo niet moet doen, "je moet hem niet gaan halen maar laten brengen anders kost het je een retourrit". De man had notabene het telefoonnummer van het ziekenhuis in Aubenas in zijn mobiel staan. Hij heeft dus gebeld met het de receptie en ze verzocht een taxi te regelen.

De struise dame was dus niet zo struis dat zij dat duidelijk aan mij kon overbrengen.

Dus in mijn short en blote voeten de taxi in en richting Banne. Ik had inmiddels wel begrepen dat mijn vrouw niet ook inmiddels onderweg was.

Thuis aangekomen, meteen naar binnen, mijn vrouw stond al klaar met het nauwelijks gebruikte chequeboek in de hand en schreef een cheque uit van 148 euro. Ik heb sowieso nooit los geld bij me en mijn vrouw een klein bedrag, net voldoende om een kleine aankoop zoals een biertje op het terras te kunnen betalen, verder betalen we alles met de creditcard.

Dat chequeboek heeft men onlangs met node gemist in Nederland toen bij de supermarkten een pinstoring was, het heeft ze miljoenen gekost om dat niemand de boodschappen kon betalen en de hele handel weer terug in de schappen moest.

Leermomenten: Je moet, als je zo vanuit je bed in de ambulance geschoven wordt, kleren mee nemen.

Je moet wanneer je in de ambulance geschoven wordt, direct hen verzoeken het retourvervoer te regelen, zij zijn dat verplicht hetzij per ambulance hetzij per taxi.

Laat je niet ophalen uit het ziekenhuis met een taxi maar laat je naar huis brengen met een taxi dat scheelt de kosten van een retourrit.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190624, Geldzaken

Reactie van El Burro Català op 24 Juni 2019 op 17.26: En... neem altijd een chequeboekje mee.

Reactie van JoJo op 24 Juni 2019 op 17.26: Hoi Herman,

Dat was schrikken. En ja die cheques zijn zo gek nog niet.

Maar misschien heb ik wel een antwoord op wat het geweest kan zijn, Ik herken namelijk de klachten. Mijn man heeft dit ook een aantal keren gehad en je schrikt je het ongangs. Je denkt dat je een hartaanval hebt. De symptomen zijn het zelfde. Het blijft dus oppassen geblazen als het weer voorkomt. Maar wat zou het kunnen zijn:

Over je borst met connecties naar je rug loopt een grote (hoofd) spier/zenuw, deze kan in de stress schieten en daar krijg je die klachten van en die enorme pijn op je borst. Je schrijft dat je in paniek raakte, terecht, dit heeft de klachten verergerd. Wat mijn man hielp was een stevige pijnstiller (Ibuprofen) en een warme kruik (niet wat je wilt bij deze temperaturen) en rustig zitten/liggen waar je je het prettigst bij voelt en wachten tot de aanval over is. Het is lastig te beoordelen wat het is als het vaker terugkomt. Bij een hartaanval komen er vaak meer symptomen bij.

Misschien heb je een stressvolle periode achter je of zit je er middenin wat de aanval zou kunnen verklaren. De aanval is redelijk onschuldig maar vreselijk angstig, pijnlijk en lastig. Maar blijf het goed in de gaten houden. Mijn man had een stressvolle periode op zijn werk en toen dat over was heeft hij geen aanval meer gehad.

Reactie van Gerarddj op 24 Juni 2019 op 18.12: Galstenen misschien; had hetzelfde. Pas na 2e keer per ambulance afgevoerd ontdekt. Even echo laten maken.

Reactie van edith janzen op 24 Juni 2019 op 18.32: Kan ook aan de maag liggen. Maagzuur wat naar boven komt. Geeft ook zo'n gevoel. In andere talen heet het ook heartburn.

Reactie van Herman op 24 Juni 2019 op 19.09: @Edith, Dat was ook een suggestie van de arts, wij hadden pizza a la maison gegeten. De arts vroeg wat ik er op gedaan had, ;gekruide tomatensaus, mozzarella di Buffala, gerookte ham, paprika, wat uienringen, een paar tenen knoflook, een paar olijven en wat geraspte gatenkaas er overheen. Dat was misschien wat veel kaas, volgens de arts.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 24 Juni 2019 op 21.17: Ik heb dit in het verleden diverse keren meegemaakt. Tegenwoordig heb ik er nooit meer last van. Toen de eerste aanval over was, wat heel lang kan duren, heb ik op internet gezocht. Het bleken slokdarmspasmen oftewel krampen van de slokdarm. Althans dat was mijn eigen diagnose. In 90% van de gevallen is dat de oorzaak, wanneer het geen hartproblemen zijn. Oorzaak onduidelijk. Zie bijvoorbeeld hier:

https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/aandoeningen/82571-pijn-op-de-...

Het doet verschrikkelijke pijn. Je weet niet waar je het zoeken moet! Diep ademhalen, water drinken, gaan liggen, niets helpt. Ik heb zelfs alcohol (sterk) geprobeerd, want dat ontspant, geen resultaat. "Gewoon" wachten tot het overgaat. Eigenlijk moet je inderdaad in een ziekenhuis laten vaststellen dat er niets met je hart is zoals jij hebt gedaan. Maar ik deed dat niet, al kreeg ik het nog diverse keren terug. Waarom het bij mij plotseling is opgehouden weet ik niet, maar ik heb er al jaren geen last meer van.

In bovengenoemd artikel staan ook eventuele remedies plus maatregelen die je zelf kunt nemen. Sterkte ermee, Herman.

Reactie van Ineke Rubens op 24 Juni 2019 op 23.01: Ja Theodora, dat klinkt heel bekend, na verschillende keren in het ziekenhuis onderzocht te zijn is bij mij ook spasmen op de slokdarm geconstateerd. Vaak heel heftig. Ik begin meestal met het drinken van water met bubbels, dat helpt goed, als het echter te heftig is heb ik een spray van trinitrine om onder de tong te sprayen. Het helpt vrijwel direct. Echt dè oplossing.

Reactie van Dirk Troost op 24 Juni 2019 op 23.28: Altijd al gedacht/gevoeld dat die hevige borstpijnen af en toe in het verleden iets te maken hadden met mijn slokdarm. Nu weet ik zeker, waarvoor dank.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 25 Juni 2019 op 7.24: Dankjewel Ineke, als het me ooit nog eens mocht overkomen, ga ik naar de dokter om trinitrine te vragen. Ik heb het even opgezocht en ik kwam hier terecht:

http://www.doctissimo.fr/medicament-NATISPRAY.htm

Zou gewoon te koop zijn. De volgende keer dat ik in de apotheek ben, zal ik er eens naar vragen. Het gekke is dat het een middel is tegen hartproblemen (pijn als gevolg van angina pectoris). Enfin, als het helpt, zal het wel goed zijn. Die aanvallen hoop ik nooit meer mee te maken en als er een middel tegen bestaat, des te beter.

Reactie van Herman op 25 Juni 2019 op 8.42: Wat ik lees in de verschillende reacties is dat men tegenwoordig niet direct een professional raadpleegt maar op internet gaat zoeken naar soortgelijke ervaringen en zelfdiagnose stelt om vervolgens uit de diverse middelen, tot aan bubbeltjeswater toe, een "geneesmiddel" kiest waarvan men denkt dit het beste past. Sterker nog de arts gaat vragen een zelf gekozen geneesmiddel voor te schrijven, ik kan mij voorstellen dat een goede arts daar niet in meegaat maar eerst eens gaat onderzoeken wat de klachten precies zijn.

Om het netjes te zeggen een zeer slechte en risicovolle zaak.

Ik kies voor de professionnelle en directe aanpak. Ik ben dus diezelfde morgen uitgebreid onderzocht, met gelukkig gunstig resultaat, maar het volledige dossier gaat naar de huisarts en die moet verder onderzoeken wat de oorzaak van het incident zou kunnen zijn. Ik kan wel het vermoeden hebben dat het pure stress was, gezien allerlei stressvolle ervaringen de laatste maanden, maar dat weet je nooit zeker, dus op naar de huisarts.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.