! ! ! ! Champagne !

! ! ! ! Champagne !
  
Als vervolg op het stukje over Blanquette de Limoux nog wat feiten over Champagne, zoals gezegd qua produktie methode een exacte kopie van Blanquette, doorspekt met vergelijkingen van die twee. Bij Blanquette is er de beschreven Salasar, die technisch net zo werkt als de grote Champagne merken zoals, bijvoorbeeld, Moët & Chandon, Pommery en Piper-Heidsieck: Druiven kopen ( hoofdzakelijk ), bij de veelal wat kleinere druivenkwekers, van de sappen melanges maken, zodat de onder verschillende namen verkochte versies van hun merk ( huis ) door de jaren heen een constante smaak hebben. De " Neus ", ook bekend van de grotere en/of betere Cognac huizen, die net zo werken, heeft hierin de belangrijkste stem. Champagne is van latere datum dan Blanquette, maar het huis Moët & Chandon is wel van 1743 ( twee eeuwen jonger dan Blanquette ). 

Zowel bij Blanquette als bij Champagne is BiO in opkomst, maar het Zuid-Franse Roussillon loopt al jaren voorop met BiO, zo ook hier. Ook bij beide wemelt het van de kleine en dus redelijk onbekende producenten die zeer goede produkten afleveren. Simpelweg doordat ze één ingrediënt toevoegen dat de zeer grote jongens niet, oké nauwelijks, in huis hebben: Liefde. Bij Blanquette hebben twee grote coöperatieven een tamelijk overheersende rol, één heeft de merknaam " Aimery ". Bij de Champagnes zijn het juist de grote, doch particulieren, huizen ( niet de kwekers ) die de dienst uitmaken. Het wijn gebied Blanquette kent geen classificaties, wie goede Blanquette maakt is goed, wie mindere maakt is minder. Het gebied Champagne is veel groter en onderverdeeld in het geheel achterhaalde: " geen classificatie ", premier cru en grand cru. Dat is nog gebaseerd op de resultaten van de over-opa's van de huidige producenten en dus totaal verouderd. 

Door het Champagne gebied rijdende, vooral door de steden, voel je je klein worden. De kastelen die als hoofdkantoor van de grotere wijnhuizen dienen zijn prachtig, maar ook vaak protserig. De ervoor geparkeerde auto's zijn duur en nog nooit in de wijngaarden geweest. In de Blanquette is dat anders, hier rijden de producenten in " fourgonette's ", misschien een enkeling in een bijna antieke Land Rover. Ook de manier van praten verschilt. In de Champagne hebben ze het over: lichtvoetig, speels, ronde smaak, vol en complex, rijker en vlezig, strak, krachtig en meer van die kreten waar een goede tekstschrijver blij van wordt en de meeste van ons niets mee kunnen. Dat komt in de Blanquette nauwelijks voor. " Goede Blanquette maken is mijn taak en verder niets. " En dat is eigenlijk het verschil tussen Champagne, met z'n enorme marketing en reklame budgetten, die de prijs in de onderste regionen met drie en in de bovenste met honderd vermenigvuldigd en de Blanquette, waar het zelfde produkt gemaakt wordt zonder dat " moderne gedoe ".   

Champagne heeft meer variëteiten ( tussen de () de hoeveelheid ( gram ) toegevoegde suiker per liter ) Brut Nature (<3), Extra Brut (<6), Brut (<12), Extra Sec of Extra Dry (12-20), Sec of Dry (17-35), Demi Sec (35-50) en Doux (>50). Meer dan Brut en Demi Sec vind je alleen bij hele goede wijnwinkels. Tegen die zeven varianten van Champagne zet Blanqeutte, voor zover ik weet, alleen de Brut en de Demi Sec. En natuurlijk de Blanquette Méthode Ancestrale als Doux. Deze Blanquette Doux is zonder enige suiker gemaakt terwijl de Champagne Doux gemaakt wordt door er vijftig gram suiker ( tien klontjes ! ) of meer zelfs per liter bij te doen. Dat is tamelijk slecht voor lijf en leden.

Voor zowel Blanqette als Champagne is het glas belangrijk. Glazen mogen nooit afgewassen worden met zeep, ook niet met speciale zepen, mocht het ooit per ongeluk toch gebeurd zijn, was het glas nogmaals af maar nu zonder zeep. Tradioneel wordt een bubbeltjes wijn alá Blanquette gedronken uit een coupe, waarin de bubbeltjes eerder vervliegen. Tegenwoordig nemen we liever een flute, daarmee knoei je minder snel en het spel van de belletjes is leuk.    

Terug naar de Blanquette en de Champagne. Het belangrijkste verschil is, en vandaar al die marketing, het imago dat het drankje heeft en, als jij het drinkt, op jou overdraagt. Om dezelfde reden dat mensen een Duitse bolide kopen, drinken de mensen Champagne: " Mijn familie, collega's, buren, vrienden, ondergeschikten, kennissen, enzo, weten wat het is, snappen dat ik het mij ( dus ) kan veroorloven en kijken ( dus ) naar mij op. "  
Indien je je het ( qua geld ) kunt veroorloven Champagne te drinken, zou ik dat gewoon blijven doen. Indien je nog andere leuke dingen weet, die je met dat geld kunt doen, is Blanquette de Limoux net zo lekker, indien je je dat ( qua imago ) kunt veroorloven natuurlijk .......

Boudewijn Bolderheij