Brexit: nieuwe visserijoorlogen in het verschiet?

In Londen zullen de onderhandelingsdelegaties nu wel weer richting vergadertafel gaan, wie knippert er het eerst met z'n ogen. Ligt er al iets van een compromis, dat pas op het laatste moment te voorschijn wordt getoverd om de achterbannen ervan te overtuigen dat dankzij standvastig optreden het maximaal haalbare voor de poorten van de hel is weggesleept? Wanneer over twintig jaar, of wie weet nog wel later, de archieven open gaan een interessant onderwerp voor een nieuwe generatie historici, economen, politicologen en psychologen. 

Over de Ierse kwestie is al veel gezegd, maar die visserij, was daar eeuwen geleden ook niet het een en ander over te doen? Kabeljauw oorlogen bij IJsland en de eens oppermachtige haringvloot van de Nederlanders? Toch maar eens wat gaan lezen dacht ik, de geschiedenis van de Nederlandse zeevisserij en hetzelfde onderwerp vanuit Frans perspectief. En dan lees je hoe er lang geleden werd gedacht over de Nederlandse haringvisserij: “I had the curiosity to go to Shetland to see the Dutch Fleet, which appear’d like so many busy Bees, sucking the Honey from our Coasts.” Anything new? Nee, in de periode na de Eerste Wereldoorlog was er in de Britse pers, toen al behoorlijk tabloid-achtig, een hetze op gang gebracht tegen de Nederlandse kustvaart. Die werd beschuldigd van "unfair competition". Het ook in Frankrijk geliefde thema van de competition deloyale. En dan moet je als Franse president voor de zoveelste keer een belangengroep te vriend zien te houden. Jongleren voor gevorderden.

Eeuwenoud zeer dus, gaan ze het redden daar in Londen in deze paar laatste dagen? In een poging om niet voor de eerste keer een "cohabitation" ter zee uit te onderhandelen. 

Wie het denkt te weten, mag het zeggen. We nemen gewoon de trein en kijken uit het raam, met nieuwsgierigheid en verbazing en hopen dat de toekomst niet dit beeld oplevert.