Bon appétit

Eén van de redenen waarom ik zo dol ben op de fransen is vanwege hun passie voor eten. En die passie gaat zoveel verder dan enkel opeten dat op je bord ligt. De herkomst van de producten, de bereidingswijze, de ingredienten en welke wijn er het beste bijpast, dat vinden ze even fascinerend en belangrijk. Daar kunnen wij noordelingen nog veel van leren. Even een snelle hap uit de muur trekken voor de lunch, dat is in Frankrijk praktisch ondenkbaar.

Het genieten en leren kennen van de meest uiteenlopende voedingsmiddelen wordt er hier al van jongs af aan met de paplepel ingegoten. Op de scholen wordt er elke dag een ander 4-gangen menu aangeboden. Op de school van mijn zoontje hangt het menu voor de hele week uit op een bord bij de schoolpoort. Ik heb hier al dikwijls met veel fascinatie naar staan kijken. Als voorgerecht meestal een soort salade, dan een hoofdgerecht met vlees of vis, aardappeltjes, pasta of rijst, dan een kaasplankje en vervolgens nog een dessert. En natuurlijk brood en water erbij. Elke dag worden de groenten en het fruit vers aangeleverd door plaatselijke boeren en de worsten worden vers gemaakt in de schoolkeuken. Prachtig vind ik dat, je weet dan tenminste wat de kinderen op hun bord krijgen en dat het vers is. Ze maken op deze manier ook al op vroege leeftijd kennis met de meest uiteenlopende smaken, texturen en geuren, en leren om van eten te genieten.

Er worden tevens regelmatig “thema-dagen” georganiseerd op de scholen, rond een bepaald product, land, streek of  soort gerecht. Zo was er vorig jaar op de lagere school in ons dorp een “Dag van de Soep”. Voor-, hoofd- en nagerecht waren dus… soepen, ik weet niet meer precies wat voor soorten maar wel dat het dessert een koude soep van rode vruchten was, waar de kinderen dolenthousiast over waren. Op het collège, waar mijn dochter sinds september naartoe gaat, zijn ze ook behoorlijk creatief. Onlangs was er nog een “Bretonse” dag, met de bekende “galettes”, en ook een “appel-dag”, waarbij ze op zeer originele wijze appels in alle gerechten hadden verwerkt, op een zeer smakelijke manier.

In de kleuterklas wordt er ook al vroeg op speelse wijze kennis gemaakt met de wondere wereld der voedingsmiddelen. Zo hebben ze in de klas van mijn zoontje verschillende 3-D puzzels, met heel erg realistisch nagemaakte groenten, fruit en een heuze kaas-plateau. Blijkbaar vinden de kindjes het er ook nogal overtuigend echt uitzien, want her en der zijn tandafdrukken te ontdekken in de plastic Brie, Cantal en geitenkaas. Vorige maand werkten de kindjes van de kleuterklas omtrent het thema “smaak”. Elke ouder mocht iets meebrengen om de smaakpapillen van de kleintjes te prikkelen. Er passeerde vanalles de revue; ananas, bossen knoflook, versgebakken taarten, kastanjepuree, citroenen, rozebottels, verschillende soorten fruit en noten, noem maar op. Omdat het thema volgende maand “Geur” zal zijn, besloot ik, om behalve een verse tros druiven, ook een paar kruiden en specerijen in kleine potjes te doen, die de kindjes dan kunnen proeven én ruiken. Vanzelfsprekend heb ik de peper en pili-pili achterwege gelaten, en gekozen voor de wat kindvriendelijkere varianten zoals kerrie, kaneel, anijs, paprika, komijn, zoete en bittere cacao, vanillesuiker, dat soort dingen. Over geuren gesproken; een tijdje geleden vond ik op de rommelmarkt een geweldig spel; een “geuren” loto, waarbij je de geuren moet raden die in de kleine potjes zitten. 30 stuks zijn er, waaronder originele geuren zoals “haardvuur” en “zeelucht”. Het is snel éen van de favoriete spelletjes van de kinderen geworden (en van mij ook moet ik bekennen.)

Ik heb inmiddels ook geleerd dat je nooit een franse markt moet overstruinen met een lege maag. De zalige smaken en geuren die je daar tegenkomt…daar zijn maar weinig mensen tegen bestand. Het is alleen al een genot om naar dit alles te kijken, en dan mag men her en der ook nog proeven van de heerlijke kazen, olijven en ambachtelijke worsten die aangeboden worden. Als ik met de kinderen naar de markt ga krijgen ze standaard elk een stuk fruit gratis, en mij maken ze meestal erg blij met een grote bos “persil plat”, oftewel platte peterselie. Heerlijk om verse kruidenboter mee te maken, op een broodje tomaat met olijfolie, in de salade of in de soep… Maar om een lang verhaal kort te maken, ik kom dus vaak goed beladen thuis van zo’n markt.

Het is heerlijk om te zien hoe mijn kinderen kunnen genieten van eten, dat ze dingen opsmikkelen waar menig kind in Nederland of Belgie de neus voor op zou halen, gewoon omdat ze het niet kénnen. Ik vergeet nooit meer de reactie van de man op een markt in de buurt die olijven verkocht. We hadden de kinderen laten kiezen welke soorten we zouden meenemen. Ze mochten alles proeven en genoten met volle teugen, zelfs de olijven met knoflook en spaanse pepers werkten ze zonder problemen naar binnen (zelfs de kleinste van 4!). De marktkramer genoot nog meer van dit schouwspel. Hij vond het erg bijzonder en leuk om niet-Franse kindjes zo te zien genieten van zijn olijven, dit maakte hij maar zelden mee. Als blijk van waardering kregen we nog een extra zakje mee, speciaal voor de kinderen. Verder kochten we die dag nog wat verse geitenkaasjes, drie worsten, met provençaalse kruiden, hazelnoten en “garrique” (met jeneverbessen, thym en rozemarijn), een ambachtelijk bruinbrood, verse salade en tomaten, knoflookteentjes op olie en een pot kastanje-honing van een plaatselijke imker. Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen dat we hierna een zeer geslaagde lunch hadden!

• http://nathaliedewilde07.wordpress.com/