Boekennieuws: nieuwe boeken!

Lieve allemaal,

Op deze website heb ik al jaren geleden iets verteld over mijn boek ‘Brieven uit La Dominance’, dat al in 2012 is gepubliceerd. Daarna heb ik een vervolg geschreven, ‘Berichten uit de Praillon’, een tweede serie brieven over mijn leven in Frankrijk, verwoord in vele indrukken op historisch, cultureel, politiek en soms ook heel persoonlijk terrein. Ik heb een uitgever gevonden voor de gezamenlijk publicatie van de ‘Brieven uit La Dominance’ en de ‘Berichten uit de Praillon’. De uitgever heeft me wel een tijdje laten wachten nadat ik hem op zijn verzoek zes aanvullende verhalen had gestuurd, maar toen was het ook meteen raak. Hij schreef me dat hij mijn schrijfsels (nee, dat woord gebruikte hij niet) graag wilde uitgeven en stuurde meteen een al door hem getekend auteurscontract mee.

De verzamelde Brieven en Berichten worden uitgebracht onder de door mij aangedragen titel Hopeloos verliefd op Frankrijk!. Die moest wat prikkelender zijn, vond de uitgever, dan de titel die ik oorspronkelijk had bedacht. Ook heb ik een tekstje geschreven voor de achterflap, als volgt:

Rosemarijn Milo schrijft haar verhalen voor de achterblijvers in Nederland. In de meest uiteenlopende onderwerpen vertelt ze over haar ervaringen in Frankrijk, haar nieuwe vaderland. Die onderwerpen betreffen onder andere de geschiedenis en het aanzien van haar woonplaats Metz en omgeving, de Franse politiek, geschiedenis en cultuur. Van het hoogst persoonlijke tot het publieke, van de meest recente ontwikkeling tot ver terug in de geschiedenis. De verhalen bestrijken de periode van begin 2006, het jaar waarin de schrijfster naar Frankrijk emigreerde, tot eind 2021. In de loop van de jaren verandert de blik op haar omgeving, maar de onderkoelde toon, nu eens met licht bijtende, dan weer met gepeperde humor, verandert niet. Haar observatie blijft scherp. Ze mag dan hopeloos verliefd zijn op Frankrijk, die liefde is niet blind.

Maar er is meer nieuws! Na het vorig jaar gepubliceerde boek over mijn moeder, Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S. – Jaar van honger en muziek’, het afsluitende deel van het drieluik, heb ik het afgelopen jaar weer een boek geschreven. Het verhaal is geheel gefingeerd en heeft niets te maken met de drie eerdere, hoewel ik moet zeggen dat ook hier veel (auto)biografische elementen inzitten. Met name is een van de personages, een japanoloog, enigszins gemodelleerd naar mijn in 1991 overleden broer Erik Milo, de tekenaar, zanger en tekstschrijver die als middelbare scholier zo graag japanoloog had willen worden.

Inmiddels heb ik voor dit boek het definitieve jawoord ontvangen van U2pi B.V., de uitgever die ook de drie biografische romans heeft gepubliceerd. Dit boek heeft van mij de titel Voordat alles beter werd gekregen. Ook daarvoor heb ik een tekst voor de achterkant geschreven:

‘Voordat alles beter werd’ is een tragikomedie tegen de achtergrond van het Amsterdam van de negentiger jaren, toen de aidsepidemie voorpaginanieuws was. Vier jonge mensen proberen gezamenlijk te ontsnappen aan discriminatie en aids. Zij denken daarvoor een ongebruikelijke oplossing te hebben gevonden. Misschien zijn ze daarin wel geslaagd, maar er is geen ontsnappen aan alle andere problemen die zij op hun pad vinden. Iedere oplossing brengt een nieuw probleem aan het licht en laagje voor laagje worden de conflicten en trauma’s uit het verleden blootgelegd. Zal het kaartenhuis instorten?

Ik zal jullie op de hoogte houden van de data van verschijnen van deze twee boeken; tot dan dus!

Hartelijke groeten,

Rosemarijn

P.S. Op 17 maart a.s. ga ik naar Ossenisse, Zeeuws-Vlaanderen, om daar in het kader van het ‘Zeeuws Klankboek’ (avonden met literatuur en muziek) ‘Het hoge woord’ en ‘Eén jaar uit het leven van P.M.C.J.S.’ te presenteren. (Café-restaurant ‘t Schallemaaj, Kipstraat 6, Ossenisse, om 19 u 30). Wie dan toevallig in de buurt is…