Blijven dromen!

Een week of wat geleden ontving ik via via een oproep van een journaliste om een feministisch getint stukje voor een vrouwenblad te schrijven van maximaal 1250 woorden. Nog voor de  inzendtermijn voorbij was, werd hij al gesloten wegens het overweldigende aanbod. Daar zat ik met mijn stukje, waar ik echt een tijdje op had zitten zwoegen. Denk maar aan de uitspraak van de Franse 17e eeuwse filosoof Blaise Pascal, die ik ooit heb gelezen, en die heel waar is: 'ik stuur je een lange brief want voor een korte had ik geen tijd'.

Hier is het stuk:

Dat mijn moeder bezield was van een machteloze frustratie, heb ik al heel jong gevoeld. Ze had intellectuele en artistieke talenten, maar moest jong trouwen, omdat ze zwanger was. Wij schrijven 1938. Ze kon haar talenten niet ontplooien, kreeg zes kinderen en leidde het niet-gekozen leven van huisvrouw.

Hoe langer ik als kind mijn moeder observeerde, hoe beter ik wist dat ik het anders wilde: zelfstandig, financieel onafhankelijk, geen kinderen. Dat laatste liep trouwens anders.

Mijn eerste huwelijk was een fiasco. Na mijn conservatoriumopleiding studeerde ik nu rechten. Mijn man verwachtte dat ik praktijkassistente zou worden als hij eenmaal arts zou zijn. Geen haar op mijn hoofd! Echtscheiding.

In mijn tweede huwelijk kon ik mijn eigen advocatenkantoor beginnen. Een paar jaar later bleef ik achter als jonge weduwe met mijn zoon en drie stiefkinderen. Ik had, godlof, een eigen beroep en inkomen als vechtersbaas. Mijn auto was niet de ‘rijdende boodschappentas’, zoals de verkoper ooit veronderstelde.

Als advocaat had ik mijn roeping gevonden. Ik heb natuurlijk ook manlijke cliënten gehad, maar vaker waren het de vrouwen die ik in hun echtscheiding begeleidde. Als letselschadespecialiste heb ik, onder veel meer, vrouwen bijgestaan in procedures tegen een chirurg die hen had mismaakt bij borstverkleiningsoperaties. Ik heb me nuttig kunnen voelen en maken door mijn begrip en vechtlust.

Als romanschrijfster ben ik begonnen met een boek over mijn onbekende en veel te jong gestorven grootmoeder. Ik heb van haar de feministe gemaakt die mijn moeder waarschijnlijk had willen zijn en ik ben geworden