Autopech

Gedurende lange tijd heb ik in een oude auto gereden. In die tijd heb ik nogal veel met pech te maken gehad. Op een keer was het weer zo ver. De olie van de stuurbekrachtiging lekte uit de auto en er kon niet meer mee gereden worden.

Omdat de garage in ons dorp inmiddels gesloten was, belde ik een garage in een naburig plaatsje. De eigenaar, monsieur Grenier, had ik al eens eerder mee gemaakt. Een driftig baasje, dat altijd druk is en de hele dag door loopt te rennen.

Toen hij op de afgesproken tijd arriveerde, had hij maar weinig tijd nodig om tot de conclusie te komen, dat een en ander ter plekke niet gerepareerd kon worden. De auto moest naar de garage versleept worden. Aangezien het in Frankrijk streng verboden is met een kabel te slepen werd er een trekstang aangebracht.

Met grote snelheid werd ik uit de parkeerplaats naast het huis getrokken. Omdat ik een scherpe bocht moest maken en niet gewend was zonder stuurbekrachtiging te rijden, maakte ik een véél te wijde bocht en reed récht op het huis van de buurvrouw af. Net op tijd realiseerde ik me dat er ook nog een rem op de auto zat en op die manier kon ik op het nippertje voorkomen, dat ik de keuken van de buurvrouw binnen reed.

De beide auto’s waren intussen in een dusdanig onmogelijke hoek ten opzichte van elkaar komen te staan, dat we niet meer vóór of achteruit konden. Een paar pogingen van monsieur Grenier om mijn auto achteruit te duwen zorgde er alleen maar voor dat de achterwielen van de sleepauto een paar keer van de grond los kwamen en de straat in een blauwe damp werd gehuld.

Geërgerd verliet Grenier de auto, ontkoppelde de trekstang en reed vervolgens met grote snelheid de straat uit.

Hij zal toch niet boos zijn dacht ik nog, en vreesde al, dat hij me in deze onmogelijke situatie alleen had achter gelaten. Gelukkig kwam hij na een rondje gereden te hebben aan de andere kant de straat weer in. De trekstang werd aan mijn trekhaak gekoppeld en hij begon me vóór zich uit de straat uit te duwen.

In de veronderstelling dat hij aan het einde van de straat mijn auto wel weer zou gaan trekken, remde ik daar maar dat bleek helemaal niet de bedoeling. Met luid getoeter en veel gezwaai gaf hij te kennen dat we op de eenmaal ingeslagen weg verder zouden gaan.

Met schrik realiseerde ik me dat we een paar voorrangskruisingen zouden moeten passeren, die zelfs vanuit mijn vooruitgeschoven positie behoorlijk onoverzichtelijk waren. Voor Grenier was dat echter geen enkel probleem; hij duwde me onvervaard de kruisingen over alsof er geen enkel verkeer was. Gelukkig was dat op dat moment ook het geval.

Opgelucht haalde ik adem toen we het dorp uit waren en de grotere weg bereikten. De eerste tien kilometer komen we geen echte problemen meer tegen, dacht ik, en durfde eindelijk een beetje achterover te leunen.

De niet al te brede weg met zijn vele bochten bleek echter voor Grenier een uitdaging om er eens even flink de sokken in te zetten. Met een snelheid waarmee ik normaal op deze weg nooit zou rijden, werd ik de talloze bochten door geduwd, hetgeen natuurlijk nog bemoeilijkt werd door de uitgevallen stuurbekrachtiging.

Toen de garage in zicht kwam, slaakte ik een zucht van verlichting. Nog even de weg over steken en we zouden veilig zijn. Er kwam een vrachtwagen aan en daar konden we volgens mij toch niet vóór langs en daarna was er voor zover ik kon zien geen verkeer meer op de weg.

Mijn opduwer had hele andere gedachten. Hij vond het allemaal veel te lang duren en begon me vóór de aanstormende vrachtwagen de weg over te duwen. Even overwoog ik te remmen, maar tegelijk realiseerde ik me dat dit de situatie misschien alleen maar gevaarlijker zou maken. De vrachtwagen begon luid te claxonneren en kon nog net op tijd een noodstop maken.

Met het hart in de keel heb ik een paar minuten bij moeten komen.

Monsieur Grenier deed of er niets gebeurd was, en begon met de voorbereidingen voor de reparatie... .

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20140218, Korte Verhalen, Vervoer

Reactie van Lena op 18 Februari 2014 op 21.48: Wat een verhaal! Een nachtmerrie! Leuk beschreven, hoor. Groet, Lena.

Reactie van Peter en Marion van Osselen op 19 Februari 2014 op 1.11: Met plezier dit originele verhaal gelezen. Heel goed beschreven, humoristisch en spannend. Onze complimenten! Groeten, Peter en Marion

Overleden Reactie van Susan op 19 Februari 2014 op 9.31: oh jee ik zie het al voor me , heb je het nog droog kunnen houden?

Overleden Reactie van Susan op 19 Februari 2014 op 10.25: een paar jaar geleden moest mijn auto naar de garage in Mauroux 15 km van mijn huis en daar even blijven
het garagemannetje reed mij terug op binnenweggetjes met 125 km p.u.
als ik nu de auto breng voor klein onderhoud neem ik klapstoel en boek mee
voor grote klussen vraag ik mijn franse buurvrouw zij rijdt "normaal".

Reactie van Daan op 19 Februari 2014 op 13.55: Wat een verhaal zeg! Ik heb al lang geleden geleerd dat als de garagist ongeduldig is, hij dat ws ook is als hij aan het repareren is. Ik kies dus voor garages met relaxte eigenaar, scheelt heel veel stress!! En die zijn er zat in Frankrijk!

Overleden Reactie van Susan op 19 Februari 2014 op 16.29: oh hoe merk je dat dan ? ga je een dagje in div garages staan?
of vraag je eerst bent u wel relaxed ?????

Overleden Reactie van Susan op 19 Februari 2014 op 17.48: Reactie van Suzanne 1 seconde geledenReactie wissen

ha dat is het, ik moet ook onder de motorkap en niet alleen maar het oliepijl nakijken nee , hup meewerken met de garagist!

Reactie van frans brugman op 19 Februari 2014 op 18.52: Beste mensen,

Bedankt voor jullie reacties. Leuk, dat ik een discussie op gang heb kunnen brengen. Overigens moet ik wel zeggen dat de betreffende garagist wel goed werk afleverde. Helaas heeft hij zijn bedrijf over gedaan aan iemand die een stuk rustiger is, maar ook slechter werk aflevert.

Reactie van Daan op 20 Februari 2014 op 0.01: Suzanne, beste buurvrouw, Tip 1 van een zeer ervaren chauffeur!! je gaat zo'n toko binnen en als er meteen al geen tijd voor je is om een eerste diagnose te stellen maar ze willen meteen een afspraak maken, omkeren en verder zoeken. Komt de eigenaar met je mee naar buiten en neemt de tijd om de klacht GOED op te nemen (allerbelangrijkste bij autostoringen) dan heb je al voor 50% een goeie voor je. Dát bedoelde ik dus ongeveer. Een gestreste garagist die door z'n zaak loopt te rennen blijkt vaak ook slecht, onzorgvuldig, werk af te leveren.

Reactie van Victor op 20 Februari 2014 op 10.39: Al weer wat geleerd. Ik wist niet dat slepen niet mag in Frankrijk. Ik heb een soortgelijk angstig moment beleefd; mijn Dyane wilde niet starten. Dus sleepte mijn vrouw me naar de garage met een sleepkabel. Maar zij is alleen auto's met een rembekrachtiging gewend en de sleepkabel was maar kort. Kortom ze sleepte me met een vaart van 80 km/uur naar de garage en ik zat daar zo'n twee meter achter. Toeteren en lichtseinen om langzamer te gaan konden haar aandacht niet trekken. Ik ben in die 10 minuten 5 jaar ouder geworden.

Gelukkig is alles goed afgelopen.