Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
Waarde Forumvolgers,
In het verleden kocht ik via een kennis een boodschappenautootje. Het was een Peugeot 205, die had gediend om tijdschriften rond te brengen bij de omgevende Maison de la Presse winkels. Dit dieselautootje had een Frans kenteken en al spoedig was ik met een groen verzekeringsvignetje bezig dat op het voorraam moet worden bevestigd. Niet lang daarna viel een brief in de bus met de mededeling dat de auto aan een Controle technique moest worden onderworpen. Voor mij een nieuw fenomeen. Ik begreep dat mijn tweezitter , een bedrijfswagentje was en dat er ook een roetkeuring moest komen.
De 'retroviseur 'de zijspiegel dus had het moeilijk gehad en ik bezocht op aanraden van een Franse vriend een 'Casse' een autosloperij Daar zou ik wel kunnen slagen voor een zacht prijsje, zo werd gemeld. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik bezocht de autosloperij en vertelde de eigenaar wat ik zocht . Ik werd meegetroond naar een morsige schuur waar een hele berg autospiegels lag. Toen hij het merk , type en bouwjaar kende viste hij feilloos de juiste spiegel eruit. Een wonder ! Met de vervanging van de spiegel was mijn Peugeootje 'Control technique proof'.
Hij kreeg na de keuring het groene licht en we konden er mee rijden. Hoera !
Mijn bovenbuurman, die boven aan de heuvel woonde, vertelde ik mijn ervaringen. Voor hem, een Fransman niets nieuws.
Nu ik het onderwerp auto's ter sprake had gebracht kwam hij goed los en hij toonde vol trots zijn , voor mij onbekende Oldtimer , MEHARI genoemd. Het was een open autootje met een kunststof carrosserie en de motor van de 2CV. Het voertuig deed mij een beetje denken aan de DDR Trabant. Een wat rommelig motorgeluid uit een plastic geribbelde doos op wielen. Toch een geinig wagentje dat in een mooi klimaat een lust was om in te rijden. Zou ik er ooit eentje kunnen bezitten zonder voortdurend sleutelwerk ?
Later zag ik op een autotentoonstelling in Brive meer fraaie oude- goed geconserveerde en gerestaureerde auto's die in ons Nederlandse klimaat al direct zouden zijn weggeroest.
Het bezoek aan de autotentoonstelling haalde herinneringen naar boven uit mijn jeugd.
In onze straat hadden buren een Panhard , andere hadden een Citroen Traction avant waar wij , als kwajongens wel eens een aardappel in de uitlaat drukten. Bij wegrijden werd die met een knal eruit gedrukt. Niet doorvertellen !
Weergaven: 1767
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
mehari, onmisbaar autootje in z frankrijk, en een deuk, gaat er makkelijk uit , als die er al inkomt !
Via via kwam me het bericht ter ore dat een oud vrouwtje in het dorp van dit toen bijna 50 jaar oude autootje af wilde van haar lang geleden overleden echtgenoot dat met slechts 63.000 Km. op de teller sinds jaren onder in de garage van haar grote huis stond dat ze graag wilde verkopen om elders een klein appartementje te betrekken nabij haar kinderen- en kleinkinderen. Maar eerst moest de familieauto weg. Het kostte niet veel, maar wel 3x de prijs voordat de plaatselijke CT-keurmeester officieel toestemming verleende er de openbare weg mee te betreden. Een wijs man.
Ook daarna ontstonden er zo af en toe nog wel eens wat 'dingetjes' waar we ook zonder blijvende schade doorheen gekomen zijn en zo is ze al 5 jaar mijn 'verrukkelijk kloteding' geworden voor dagelijks gebruik zolang het droog is en niet vriest. Overal waar geparkeerd wordt ontstaat onmiddellijk aanspraak met steeds die zelfde openingszin: 'Ç 'est la voiure de mon père' en dan volgen er hele ontroerende verhalen zoals; met een imperiaal op het dak vol met koffers en tassen, mijn zusje en ik op de achterbank en zo gingen we op vakantie door de Pyreneën en naar de Côte d'Azur....... (27 PK)
Of, zo jammer mijn oude moeder heeft de onze in 2014 ingeruild voor een Berligo nadat Oma overleden was. Ze reden er vroeger alleen 1x per week mee naar de markt samen en hoefden maar één keer per half jaar te tanken.
Terecht stelde de kermeester de onverbiddellijke eis dat de ruitenwissers met een motortje automatisch hun werk doen als het betreffende schakelaartje op 'aan' werd gezet en ook dat mankeerde. Ze worden niet meer gemaakt in de 6-Volts versie maar hij wist een goede sloperij.
Daar aangekomen was het wel even op m'n beurt wachten tot een man in een morsige stofjas mijn meegenomen oude ruitenwissermotortje even vluchtig bekeek, zich zonder iets te zeggen omdraaide, een even morsig keukentrapje pakte en daarmee in de verte van het stoffige magazijn verdween om even later terug te komen met precies zo-een die 'bonk' voilà voor me op de balie werd neergelegd. Vijfendertig Euros- 3 maanden garantie op factuur, 'Bon Courage' Het was een kwartiertje sleutelen. Hij doet het al weer 5 jaar als het toch eens een keertje moet.
Maar toen, toen wilde het dappere motortje van de auto nooit meer herstarten als ze warm was. Ja, wat wil je sprak een oude garagist. Warme motor is warme bobine en warme bobines van +50 jaar oud doen het dan niet meer, dat snapt een kind! Het plaatselijke onderdelenmagazijn kon heel best een nieuwe 6-Volts bobine bestellen voor afgerond 45 Euros. Die zat er na aankomst 10 minuten later in. Ook die doet het nu ook al weer 5 jaar zonder mankeren. Nou de benzinemeter nog......die deed het zoveel jaar geleden nog wel.
Mooi Koos!
Leuke reactie Koos.
is dit niet een Ami ?
Merci heren El Burro en Longayroux ! Jawel een heuse Ami 6 Break. Zelfde techniek als de 2 CV de Mehari en de Diane, maar het moest een echte auto worden dus vouwden ze op een 2 CV-platform eerst de wereldberoemde Ami 6 Berline met-dat-scheve-achterruitje. Deze zijn nu nog zeldzamer en kosten makkelijk 5x zoveel. De Break werd kort daarna geïntroduceerd omdat er behoefte was aan iets met wat meer binnenruimte.
Een echte auto werd het niet en ze waren heel kwetsbaar. Daarop kwam de Ami 8 die iets beter was en een sterkere motor had, maar dan nog alles wel met de zelfde nadelen als de 2 CV. Niet heel erg veilig dus en oorverdovende herrie binnen. Van de 2 CV werden er miljoenen gemaakt tot ver in de jaren 80 nog. Mensen die een echte auto wilden voor de snelweg kochten voor nagenoeg de zelfde prijs een VW, of iets met een watergekoelde motor die aanmerkelijk stiller zijn. Voor de kleine, soms nog onverharde weggetjes op het boerenland was- en bleef de 2 CV nog lang favoriet.
Daarom kom je ze nog vaak tegen. Hier in de buurt zelfs nog een enkele keer als dagelijkse gebruiksauto. Maar, de Ami's zijn zeldzaam geworden omdat er maar een paar honderdduizend van gemaakt zijn en velen eindigden vrij snel op de sloperij.
Die van mij komt ook echt niet op grotere wegen dan RN's en daar bijvoorkeur in de slipstream van een grote vrachtauto. Toch dwingt het kleine dappere luchtgekoelde motorfietsmotortje respect af al hebben ze weinig vermogen, het is wel het laatste dat echt kapot gaat, ze zijn onvoorstelbaar taai door uren- dagen- jarenlang op hun manier op topsnelheid met rond de 7500 toeren heel te blijven. En dan het veercomfort natuurlijk gelijk de 2 CV. Moet je eens naar de medeweggebruikers kijken als je een rotonde neemt en er weer van af gaat. Het is alsof je met een zeilboot overstag gaat ;-)
Ja die Panhard......héél bijzonder. Die kon wel mee op de snelweg met een zelfde soort motortje van uit mijn hoofd gezegd 850 CC. Even luiddruchtig, maar heel kwetsbaar.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr