Auto met Aanspraakgarantie

Van nature al een vrolijk mens die iedere dag toch al geniet van het leven krijgt het een extra dimensie door met een Ami 6 uit 1965 rond te rijden. Tegemoetkomend verkeer knippert, duimen gaan omhoog. Wandelaars op de kleine binnenweggetjes draaien zich verrast om, je ziet een brede glimlach verschijnen, ook die duimen weer en dan nagezwaaid worden. Dorpjes en stadjes binnenrijden is het alsof je in de Gouden Koets zit en geleerd minzaam terug te zwaaien.

Altijd- overal waar geparkeerd wordt komen er altijd meteen mensen op me af die verhalen doen van toen ze nog jong- klein en onschuldig waren. Van toen, toen ze met broertje of zusje op de achterbank zaten en op vakantie gingen helemaal naar de Pyreneeën of naar de Côte d'Azur met een imperiaal op het dak volgestouwd met koffers en tassen.

Gisteren de parkeerplaats van een grote supermarkt afgereden langs een straat waar div. kleine winkels zijn w.o. een pharmacie. Er stond zo'n typische oude kortgedrongen Deux-Sèvriën op het trottoir van een jaartje of 82 die kennelijk over wilde steken, er was daar geen zebrapad. Hij wachtte geduldig leunend op zijn wandelstok. Het voertuigje gestopt en gebaarde dat hij rustig kon passeren. Ook hier brak een grijns van oor tot oor door onder zijn geruite boerenpet, doch bleef staan en wees met z'n wandelstok in de richting van een parkeerplaats, rechts van mij een 20 m. verderop. Daar stond een zelfde, een beetje doorleefde Ami 6, zelfde kleur.

Stap-boem stap-boem kwam hij zo snel als zijn benen en zijn stok hem wilde dragen over en begon een rad- voor mij volkomen onverstaanbaar verhaal door het opengeschoven raampje. Het klonk zo mooi vertrouwd zoals de boeren onder elkaar spreken aan de bar-tabac in ons dorp. Een heel enkel woord opgevangen, 'elle est belle' en die van mij is van '67 en komt nog iedere 5 jaar moeiteloos door de CT. Nee, van een nieuwe auto wilde hij niks weten, die zijn veel te strak geveerd en dat doet pijn als je aan reuma lijdt en een lange weg te gaan hebt over landweggetjes tot je thuis op de boerderij bent.

De monsieur in deze auto moest begrijpen dat hij de laatste jaren er niet zo veel meer me rijdt, alleen op vrijdag naar de markt en, zoals vandaag naar de farmacie voor zijn maandelijkse pillenvoorraad. Alors, met een stevige klap op m'n schouder en hem goede moed toegewenst stapte hij naar zijn eigen Ami toe. Vanwege het tegemoetkomend verkeer was er achter me gedurende de hele conversatie een kleine zwijgende file ontstaan, die Fransen begrijpen dat!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181124, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vervoer

Overleden Reactie van christian-le-bricoleur op 25 November 2018 op 13.03: Heel herkenbaar, Koos.
En als je dan in je oudje ook zo rijdt als in zijn bouwjaar (passanten over laten steken, hinderlijke tractoren groeten) dan ben je helemaal in.
Mijn voiture de collection van 1967 oogde veel te modern (en te onbekend in Frankrijk) om van dit ritueel te genieten.

Nu staat hij (elle zouden de Fransen zeggen) in de Cité de l'Automobile (Collection Schlumpf) in Mulhouse.

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 25 November 2018 op 15.25: @ Christian; WOW!!! Wat een prachtige auto, ziet er ondanks haar leeftijd nog altijd super modern uit. Laatste model NSU RO 80? Waar ze nu staat heeft ze het ver geschopt!

Van de 'Lelijke Eend' zijn er miljoenen gemaakt, van d'Ami 6 en 8 zijn er maar een paar honderdduizend en erg populair werden ze niet omdat het op een auto moest lijken doch niets meer of minder dan een platgeslagen 2 CV was. De 'Berline' met zijn scheve achterruit is zeldzaam en daardoor vrij duur, maar de 'Break' zoals de mijne kan je nog wel eens vinden voor 1500 Euro en voor het zelfde bedrag door de CT te voeren om er onbelemmerd mee de weg op te mogen. Voor die prijs heb je dan een hele leuke hobby en een hoop lol onderweg ;-)

Overleden Reactie van christian-le-bricoleur op 25 November 2018 op 15.51: @Koos,
Ze staat nu naast een Citroën SM en een DS.
Het is inderdaad het latere model, de oorspronkelijke versie had koplampen waarin de 'vouw' van de zijkant doorliep, maar dat was toen bij halogeenlampen niet toegestaan.

Nog iets wat het modern uitzien betreft:
Toen ik bij een Frans oldtimerevenement op de parkeerplaats voor voitures de collectionafstuurde werd ik tegengehouden en naar de algemene parking verwezen, tot ik met mijn toelating het bouwjaar kon bewijzen.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 27 November 2018 op 19.05: Koos, heel toevallig kom ik nu pas je bijzonder leuke verhaal tegen. Iedereen had het waarschijnlijk te druk met de gele hesjes. Anders had ik zeker eerder gereageerd. Wij hebben vroeger ook in een Ami gereden, maar niet een break. Ik vond er toen niets aan, maar hij was wel handig en had meer ruimte dan de Eend. We moesten er drie kinderen in vervoeren.

Nu lijkt het me enig om zo'n auto te bezitten. Maar is het niet een beetje oncomfortabel? Want alle nieuwste snufjes ontbreken: elektrisch bedienbare ramen en afstandbediening om auto te openen of af te sluiten, ik noem maar wat. Maar ondanks dat zal zo'n oudje zeker z'n charme hebben.

In ieder geval heb ik genoten van je leuk geschreven verhaal.