Augustus...

Het is augustus en ik zie ze rondlopen in Frankrijk, waar ik woon, de Nederlandse toeristen, die al van verre herkenbaar zijn aan hun comfortabele loopschoenen, hun montere humeur, hun verwende, dreinende kroost dat ze conform de superieure Hollandse overlegcultuur hebben opgevoed en hun reisgidsen van Frankrijk. Ze zijn mij dierbaar, mijn landgenoten in het buitenland, vanwege hun kinderlijke dapperheid en hun rotsvaste voornemen om er iets van te maken, van de vakantie, en om alles volgens plan te laten verlopen. En al hebben velen nog veel te leren, kan ik soms trots op hen zijn als ik zie hoe zij zich daadwerkelijk inspannen op zich te ontspannen en met hun melkwitte blote benen zo groot als reflecterende brugpijlers over elkaar gevouwen op hun stoeltje aan hun tafeltje op het gezellige terras op het leuke pleintje heel even heel hard niet aan hun werk zitten te denken. Bovendien sterkt het mijn gevoel waarom ik uit Nederland ben vertrokken…

Het voornaamste dat de Nederlanders in het buitenland moeten afleren, is hun hoofd te schudden. Wat ik soms echt van hun smoelen wil slaan, is die milde meewarige blik waarmee zij het land waar zij te gast zijn in ogenschouw nemen en zich, geamuseerd door de inefficiëntie die zij menen te ontwaren, gelukkig prijzen dat zij wonen in het beste land ter wereld.

Die verweerde eeuwenoude gebouwen hadden zij al lang een decent likje verf gegeven. Van die vijf man die elke ochtend trots hun pak aantrekken en hun koperen badge opspelden om naar hun werk te gaan in de Office de Toursme, hadden zij er al lang viereneenhalf ontslagen. En de wijn komt wel in heel kleine glaasjes…

Het is de Brusselse blik van de neoliberale technocraten uit Noord-Europa die telkens meewarig hoofdschuddend moeten vaststellen dat het luie Zuiden er weer met zijn pet naar gooit en lanterfantend loopt te genieten tussen al die eeuwenoude kunst en cultuur met twee warme maaltijden per dag. Dat leeft er maar ontspannen en gelukkig op los in plaats van zich, zoals het hoort, met een chagrijnige bek de ochtendspits in te wurmen en de beste jaren van hun leven te vergooien om zich af te peigeren in dienst van het Bruto Nationaal Product.

Het is augustus en ik zie ze om mij heen in Frankrijk, mijn landgenoten, die niet voor niets hebben afgezien van een vakantie in eigen land en zich drie weken proberen te laven aan de inefficiëntie van een land waar de mensen weten hoe ze moeten leven. Ik wens ze toe dat ze echt iets leren. Ik wens Europa toe dat het Noorden durft te leren van het Zuiden.

Vrij naar Ilja Leonard Pfeijffer

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150812, Kunst en Cultuur

Reactie van suzywong op 13 Augustus 2015 op 10.55: vast wel Daan!

Reactie van Nina op 13 Augustus 2015 op 11.14: Nigrum heeft beslist een punt. Ik breng mijn vakanties door in de buurt van Montluçon, ook zo'n riant gebied, waar de plaatselijke industrie (Dunlop) vakkundig de grond in is geboord. Veel werkeloosheid. Toch zie je dat de mensen bij elkaar komen, hele zondagen in de tuin aan tafel zitten, petanque- en hengelwedstrijden organiseren en dat de plaatselijke Decathlon sportartikelen verkoopt aan de mensen die niet op vakantie (kunnen) gaan. Veel mensen hebben inderdaad duidelijk minder of bijna niets te besteden. Het is iets waar je als toerist bewust of onbewust rekening mee houdt en juist daarom is het belangrijk dat je op terrasjes gaat zitten en de plaatselijke commercie bevordert en in ere houdt. En nogmaals, wat de levensvreugde betreft, die is zeker aanwezig als de mensen onder elkaar zijn, ze doen heel veel met minder, en het is niet allemaal kommer en kwel.

Reactie van Wampie Scholten op 13 Augustus 2015 op 11.47: Vrij naar?? Het enige woord wat zelf verzonnen is is het woord Frankrijk. Ik schrijf zelf collumns en weet hoe moeilijjk het is om een goed stukje te schrijven. Dan is het lastig als een ander met jouw stuk aan de haal gaat. Nooit meer doen

Reactie van evelien hiltermann op 13 Augustus 2015 op 12.22: Nicolette, waarom is het lopen op een roltrap typisch iets voor parijzenaars (of andere stadsmensen) ? Ik ben al 35 jaar boer, woon op het platteland dus en als ik eens een roltrap opmoet, bijv. in Parijs opweg naar Nederland, dan loop ik die ook omhoog en een gewone trap beklim ik per 2 treden tegelijk. Misschien wel om daar zo snel mogelijk weer weg te zijn.... Maar zou het niet o.a. komen door de roltrappen dat er zoveel mensen met overgewicht te kampen hebben ?

Reactie van Nina op 13 Augustus 2015 op 12.31: Ach, het valt mij iedere keer weer op. Ik moet je bekennen dat ik een hekel heb aan de metro, aan de muffe geur van de metro, aan de tijd die het kost, en loop ook op de roltrappen, en liever nog de gewone trappen want die gaan vlugger. Maar toeristen blijven vaak staan... en dat komt niet alleen door de koffers. Overigens kan je de toeristen er in de metro aan hun kleding en gedrag zo uithalen, en niet alleen de Nederlandse. Maar daar mag iemand anders een leuk stukje over schrijven.

Reactie van diana op 13 Augustus 2015 op 13.07: Dank Norbertus voor dit leuke herkenbare stukje.

Reactie van Paul Lanfermeijer op 13 Augustus 2015 op 13.11: Wampie .....bravo !!

Reactie van Cornelis Robat op 13 Augustus 2015 op 13.14: Doe gewoon een beetje mix van het zuidelijke "savoir vivre" en oostelijk "lebensraum" in je volgende salade bij het Apéro en je komt er wel. Glazje wijn erbij, knabbeltje, het gaat wel goed komen.

Oh en dan nog dit:

Een gevleugelde uitspraak van een van mijn vrienden waar ik vaak aan moet denken als ik dit soort verhalen lees: als nederlander moet je iets te klagen hebben, een volkomen tevreden nederlander zal je altijd vertellen dat ie helaas niets te klagen heeft.

Reactie van Gurthy op 13 Augustus 2015 op 16.34: Lang gelden zat ik met mijn In Avergne geboren en getogen buurvrouw op een terrasje bij de markt, lekker te kletsen. Naast ons zaten Nederlanders, niets was goed, het eten, het drinken, de mensen en hun manier van kleden, de camping enz. Op een gegeven moment was ik het zat, draaide me om en vroeg "als alles hier zo slecht is waarom zijn jullie dan hier?" Ik kreeg geen antwoord, de mensen vertrokken snel.

Houd me ten goede er zullen heus wel goede toeristen zijn, alleen ben ik ze in de afgelopen 33 jr nog niet tegengekomen.