Antibiotica-junkies

Antibiotica hoort bij het Franse leven, zoals du vin du pain et du Boursin. Of een stukje brioche met foie gras.Het gaat als zoete broodjes over de toonbank.

Een kweker van fois gras uit de Perigord wordt dezer dagen voor de rechtbank gesleept voor “mal-traitement” van zijn eenden en ganzen.

Dokters worden voorlopig ongemoeid gelaten, al gaan ze sterk hun boekje te buiten door overdosissen antibiotica voor te schrijven. Aan kleine kinderen. Aan volwassenen. En zeker ook aan ouderen.

Alles wordt op de koop toe nog eens lekker gesuikerd en in de meest flashy kleurtjes gegoten waardoor we allemaal een rad voor ogen worden gedraaid. En ons ego gaat geloven dat het goed voor ons is.

Een tijdje geleden goten we drie flesjes uit. Niet in het toilet of in de gootsteen maar dicht bij een grote boom. Hoe je het ook draait of keert, het komt toch in de natuur terecht. Of je moest het bij het gevaarlijk afval deponeren in de dechetterie, de enige plaats waar het volgens ons thuishoort.Wat een smurrie! Drie dagen later zagen we nog de restjes aan de boom kleven. Nu maar hopen dat de boom er geen blijvende letsels aan overhoudt. Hoesten zal hij de komende jaren allicht niet doen.

Dat antibiotica niet goed is, weten we hier ten huize Vandenberghe al langer. Het is zoiets als azijn in je hart gieten. Beiden hebben we als kind onze portie wel gehad, zo erg dat we er beiden resistent tegen geworden zijn.

Eén kuur, tot daar aan toe.Twee kuren, liever niet. Drie of vier kuren, op het misdadige af.

Maar soms ben je zo radeloos dat antibiotica nog de enige uitweg lijkt. Als je een kind hebt die zich sinds het begin van de winter van de ene ziekte naar de andere sleept, koorts maakt en hoest als een volwassen rotweiller. En bovendien ook nog eens elke nacht een aantal keer het huis op stelten zet waardoor mama en papa zich als zombies door de dagen moeten slepen.

Tot dat we woensdag bij een naturopate terecht kwamen in Villeneuve-sur-Lot.

Zij vertelde ons onomwonden dat het gedrag van Zonne , onze dochter, typisch was voor iemand die teveel antibiotica had genomen. Zeurderig, brutaal, zelfs op het arrogante af en onderhevig aan stemmings-schommelingen. Vergelijkbaar met kinderen die teveel suiker nemen.

Je zou je kind gaan aanzien als een moeilijke meid of een onhandelbaar karakter. Gewoon omdat de ziekte wordt onderdrukt en dat diezelfde ziekte zich vastzet op andere domeinen. Zoals emoties en gedrag.

Het is ver gekomen dat je na enkele antibiotica-kuren tot het besef komt dat je je eigen dochter niet meer herkent. En dat je niet weet hoe dat komt.

Tot woensdag dus.

Vanaf heden slaan we dus ook een andere weg in. Die van de suikerarme en antibiotica-vrije.

Met nog twee tenen staan we op het pad van de klassieke geneeskunde. Acht andere bevinden zich reeds op het alternatieve pad.

Zo is onze eigen levenservaring. Misschien is de jouwe anders maar dat geeft niet.

We waren alvast ontzettend blij om een naturopate dicht bij ons huis te vinden. Nederlandstalig op de koop toe. Quelle chance.

Van uw correspondenten ter plaatse. K & K

http://detweekaas.blogspot.fr/

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150123, Gezondheid, Sport en Spel, Kinderen

Reactie van Jeannette op 24 Januari 2015 op 10.38: Lieve help Koen en Katrien!

Ik begrijp dat jullie het moeilijk hebben met je dochter maar je haalt hier wel een hele hoop zaken door elkaar.

Verder moet je nooit medicijnen in je tuin gooien; alle medicijnen, inclusief hoestdrankjes die je niet meer gebruikt breng je terug naar de apotheek die dit op de juiste wijze laat vernietigen.

Of veel antibiotica de symptomen van je dochter kan veroorzaken waag ik te betwijfelen maar dat het niet goed is is wel zeker. Van veel suiker wordt een kind over het algemeen hyperactief ja, dat is bekend. Een "overdosis" antibiotica is een onzinnige uitspraak overigens, het zijn geen verdovende middelen waar je teveel van kunt ktijgen. Als het hoestdrankjes waren die je in je tuin hebt gedumpt dan is de kans klein dat daar antibiotica in zat, dat wordt zelden in vloeibare vorm gegeven.

Je kunt niet resistent worden voor antibiotica, je kunt wel een bacterie ontwikkelen die resistent is voor antibiotica. Dat kan onder andere gebeuren als je een kuur niet lang genoeg gebruikt. Tegenwoordig hoeft een kuur niet zo heel lang meer te duren, maar voortijdig stoppen geeft de bacterie de kans te overleven en immuun te worden voor antibiotica. De dokter geeft daarom altijd aan hoelang je het middel moet gebruiken en dat je de kuur moet afmaken. En zoals al eerder gezegd, antibiotica helpen niet bij een virusinfectie.

Wat doet de 'foie gras kweker" in dit verhaal?

Een ziekte die onderdrukt wordt zet zich vast in andere domeinen als emoties en gedrag? Hoe moet ik dit begrijpen?

Ik begrijp dat jullie gefrustreerd zijn en ik hoop dat jullie naturopaat je op de goede weg gaat helpen en dat jullie dochter weer helemaal 'de oude' wordt!

Reactie van KOEN & KATRIEN op 24 Januari 2015 op 12.44: @Michiel....je hebt natuurlijk helemaal gelijk, dat was geen slimme zet....Maar....Weet je niet dat veel mensen een symbiose hebben met bepaalde schimmels en/of bacteriën ? Door antibiotica kan zo'n mens wel doodgaan. En dat zie je niet , want dat stervensproces kan bij een grote mens wel 50 jaar duren !

Reactie van Godfried Muhlenberg op 24 Januari 2015 op 12.58: Vertel dat tegen een meningocoque die je zonder antibiotica in drie dagen naar Petrus stuurt....

Reactie van Jako op 24 Januari 2015 op 14.16: Nadat de schadelijke bacteriën zijn gedoodt, waarbij ook ook nuttige heengaan, komen er gewoon weer nieuwe nuttige bacteriën bij. Bij de boom zal dit niet anders gaan.

Reactie van Jeannette op 24 Januari 2015 op 14.39: Tja, hoe het met een boom gaat weet ik niet maar bij een mens gaat het als volgt; als je een antibioticum neemt dan gaan daar bacteriën van dood. Afhankelijk van hoe goed het antibioticum op de ziektekiem is afgesteld zal het meer of minder van je darmbacteriën om zeep helpen. Je schrijft vroeger ook aardig wat antibiotica gekregen te hebben, dan herinner je je misschien dat je daarna diarree of dunne ontlasting had. Is de kuur afgelopen dan bouwt de darmflora zich weer langzaam op, dit proces kun je helpen met middeltjes, oa gisttabletten. Je gaat er dus echt niet langzaam aan dood, van leven ga je dood, dat dan weer wel.

Waar je ook dood aan kunt gaan is een bacterie en meer specifiek een resistente bacterie. Het ontstaan van deze laatste kunnen we beperken door zo kritisch mogelijk met het gebruik van antibiotica om te gaan. Dus niet voor elke snotneus nemen en ook niet aan standaard aan alle kippen, zalm, varkens of andere levende wezens bestemd voor menselijke consumptie geven. Wereldwijd wordt daar al veel aandacht aan gegeven maar Frankrijk loopt wat dat betreft wel een beetje achter.

Maar nu je dochter. Ik weet niet hoe oud ze is, maar veel mensen maken in hun vroege jeugd een periode door waarin ze voortdurend ziek, zwak en misselijk lijken te zijn. Bij vooral kinderen die naar de crèche, maternelle en lagere school gaan lijkt er soms geen einde aan te komen, ook de ouders krijgen daar dan wel wat van mee. Dat je dochter, die er ook regelmatig koorts bij heeft en blaft als een hond, daar behoorlijk sacherijnig van wordt kan ik dan ook wel weer begrijpen. Ik denk niet dat je meteen haar gedragsveranderingen maar moet toeschrijven aan een aantal antibioticakuren.

Verder heb je de juiste keuze gemaakt lijkt mij; namelijk van arts veranderen want van je huisarts werd ze maar niet beter, dan ga je naar een ander en je maakt daarbij kritische afwegingen. Een naturopaat kan heel wat doen voor iemand met haar klachten, maar je hoeft ook weer niet alle onzin die verkondigd wordt geloven al lijkt het nog zo plausibel.

Blijf kritisch, dat geldt voor het gebruik van antibiotica en voor hetgeen je arts (huisarts of naturopaat (is ze arts??)) je vertelt!

Reactie van Nicole Gregoire op 24 Januari 2015 op 15.25: Met twee tenen op het terrein van de klassieke geneeskunde en de andere acht teentjes in het alternatieve circuit... Mijn visie is om het te kunnen verdelen over de twee voeten … :-)

Bij ons in de buurt werken twee artsen die aanvullend ook alternatieven aanbieden (acupunctuur, homeopathie). Zowel de jongere en oudere generatie zijn daar heel blij mee.

Zowel bij reguliere artsen zijn er 'cowboys' als bij de alternatieve zorgverleners zijn er 'charlatans'.

Het lijkt me belangrijk bewust te zijn van het feit dat bekwame artsen vaak meer dan tien jaar studie achter de rug hebben en qua diagnostiek toch meer kennis ter zake hebben om vandaaruit een zorgplan uit te werken . Als klant heb je dan de keuze om wel of niet daarop in te gaan of andere wegen te bewandelen en de alternatieven te onderzoeken.

Ik wil maar zeggen dat het in mijn visie een EN/EN verhaal is waarin wij zelf ook een verantwoordelijkheid in mogen nemen .

Reactie van Michiel Terwindt op 24 Januari 2015 op 16.15: Ja K&K je hebt gelijk : de mens heeft ook bepaalde bacteriën nodig , maar op bepaalde plekken : mondflora , darmflora en vaginale flora; maar als bepaalde bacteriën op de verkeerde plaats de kans krijgen kun je heel erg ziek worden en is soms een antibiotica-kuur nodig om te overleven. Denk maar bijvoorbeeld aan longontsteking waar heel veel verzwakte mensen aan sterven. Dus blij dat ze er zijn , maar wel met beleid toepassen en niet langer dan noodzakelijk.

Reactie van Ingrid de Eerste op 24 Januari 2015 op 21.34: Zal ik als kinderarts nu maar uit eigen ervaring spreken? De oudere huisartsen schrijven nog steeds veel antibiotica voor, hoeEl ze heel goed weten dat een ordinaire verkoudheid geen antibiotica nodig heeft. Zij hebben een klandizie te verliezen, zeker bij de oudere Franse. Dus toch maar een kuur amoxy. Dat geldt ook voor kinderen. Men weet donders goed dat het een virale kwaal is maar, het kan gebeuren, ook al is het zeldzaam, dat het kind door de virale infectie een gevoelige luchtweg heeft en een gedeprimeerd immuunsysteem dus toch maar een kuur om eventueel erger te voorkomen.
Een ander veel groter probleem is dat de gemiddelde Fransman/vrouw niet weet hoe met banale kwaaltjes om te gaan. Wij zijn in Nederland door onze huisarts 'opgevoed'. Helaas, dat is hier een stuk minder. Kijk, de huisarts is vrijgevestigd. Zoals wij vroeger in Nederland hadden (ik weet niet meer hoe het nu si), was je verplicht naar je eigen husarts te gaan of zijn waarnemer. Shoppen is niet mogelijk. De huisarts is Nederland had een forfait van 70 procent ziekenfindspatienten en 30 procent particulieren. Dus had hij een vast inkomen. Als patient moest je je toch maar aanpassen. Hier is het omgekeerd, de huisarts is veel te afhankelijk van zijn clientele.
De artsen die in opleiding zijn tot huisarts bij mijop de afdeling geven iedere keer weer aan hoe moeilijk het is om de antibiotica eis van de patient te weerstaan. Wij als pediatre hospitalier schrijven weinig antibiotica voor. Gewoon de stijl zoals in Nederland. En ja, de patient, voor ons de ouders, hebben meer vertrouwen in een ziekenhuisarts dan in een medecin en ville. Voor koen en katrien, ik weet niet waar jullie wonen maar je kunt beter naar een urgences pediatriques gaan of eventueel een pediatre en ville. Daarbij, een kind tussen de 1-3 aar maakt gemiddeld 12 infecties per jaar door die zich concentreren n de wintermaanden dus al gauw 2-3 per maand dus dat snottert, hoest en spuugt bijna de gehele winter door. Bijna al deze infecties zijn zelf op te lossen behalve als het kind echt ziek is, uit gaat droge. Of 3-4 dagen aanhoudend hoge koorts heeft. Probleem voor een arts is dat je aan de buitenkant niet kan zien of het bacterieel of viraal is. Je gaat af op het verhaal van de ouders en de indruk van het kind. In Nederland behandel je geen oorontsteking als het kind 6maanden of ouder is. Hier in Frankrijk wordt ieder rood trommelvlies (otitis of niet) behandelt met antibiotica.

De uisartsen zouden zich eens beter moeten organiseren en een wetenschappelijke vereniging moeten oprichten. Die hebben ze hier niet, er zijn geen protocollen zoals in Nederland. Het Nederlands Huisartsengenootschap heeft ook geen equivalent hier. Dat gaat wel komen, inmiddels zijn er universitaire hoofddocenten huisartsengeneeskunden maar het schiet nog niet op. ik hoop dat koen en katrien hier iets aan hebben.
Ingrid Prinsesje

Reactie van KOEN & KATRIEN op 25 Januari 2015 op 9.29: Wanneer je tegen heilige huisjes schopt, weet je al op voorhand dat een deel van de bevolking op zijn achterste poten zal staan. Net zoals priesters en bankiers in de tijd worden dokters nog altijd aanzien als de belangrijkste personen in een dorp. Begrijp me niet verkeerd, dokter is een eerzaam beroep en zonder hen zou het leven heel wat korter zijn. Wat we met ons verhaal wilden duidelijk maken is dat, net zoals in ieder beroepscategorie, ook hier sommigen het niet zo nauw nemen met de verantwoordelijkheid die ze hebben t.o.v de gemeenschap.

Dank aan Ingrid om alles eens duidelijk op een rijtje te zetten en ons verhaal gedeeltelijk te bevestigen. We wensen jullie een fijne zondag met nieuwe inzichten en laten we vandaag voor een keer de paardenbril in de kast liggen.

Reactie van Jeannette op 25 Januari 2015 op 10.56: Nou dat is dan fijn; ik ben blij met je resumé want dat had ik absoluut niet uit je nogal warrige relaas gehaald.

Ik begrijp alleen nog steeds niet wat de foie gras kweker en de paardenbril hierin het verhaal doen, maar dat laatste is misschien Vlaams?

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.