Antibiotica-junkies

Antibiotica hoort bij het Franse leven, zoals du vin du pain et du Boursin. Of een stukje brioche met foie gras.Het gaat als zoete broodjes over de toonbank.

Een kweker van fois gras uit de Perigord wordt dezer dagen voor de rechtbank gesleept voor “mal-traitement” van zijn eenden en ganzen.

Dokters worden voorlopig ongemoeid gelaten, al gaan ze sterk hun boekje te buiten door overdosissen antibiotica voor te schrijven. Aan kleine kinderen. Aan volwassenen. En zeker ook aan ouderen.

Alles wordt op de koop toe nog eens lekker gesuikerd en in de meest flashy kleurtjes gegoten waardoor we allemaal een rad voor ogen worden gedraaid. En ons ego gaat geloven dat het goed voor ons is.

Een tijdje geleden goten we drie flesjes uit. Niet in het toilet of in de gootsteen maar dicht bij een grote boom. Hoe je het ook draait of keert, het komt toch in de natuur terecht. Of je moest het bij het gevaarlijk afval deponeren in de dechetterie, de enige plaats waar het volgens ons thuishoort.Wat een smurrie! Drie dagen later zagen we nog de restjes aan de boom kleven. Nu maar hopen dat de boom er geen blijvende letsels aan overhoudt. Hoesten zal hij de komende jaren allicht niet doen.

Dat antibiotica niet goed is, weten we hier ten huize Vandenberghe al langer. Het is zoiets als azijn in je hart gieten. Beiden hebben we als kind onze portie wel gehad, zo erg dat we er beiden resistent tegen geworden zijn.

Eén kuur, tot daar aan toe.Twee kuren, liever niet. Drie of vier kuren, op het misdadige af.

Maar soms ben je zo radeloos dat antibiotica nog de enige uitweg lijkt. Als je een kind hebt die zich sinds het begin van de winter van de ene ziekte naar de andere sleept, koorts maakt en hoest als een volwassen rotweiller. En bovendien ook nog eens elke nacht een aantal keer het huis op stelten zet waardoor mama en papa zich als zombies door de dagen moeten slepen.

Tot dat we woensdag bij een naturopate terecht kwamen in Villeneuve-sur-Lot.

Zij vertelde ons onomwonden dat het gedrag van Zonne , onze dochter, typisch was voor iemand die teveel antibiotica had genomen. Zeurderig, brutaal, zelfs op het arrogante af en onderhevig aan stemmings-schommelingen. Vergelijkbaar met kinderen die teveel suiker nemen.

Je zou je kind gaan aanzien als een moeilijke meid of een onhandelbaar karakter. Gewoon omdat de ziekte wordt onderdrukt en dat diezelfde ziekte zich vastzet op andere domeinen. Zoals emoties en gedrag.

Het is ver gekomen dat je na enkele antibiotica-kuren tot het besef komt dat je je eigen dochter niet meer herkent. En dat je niet weet hoe dat komt.

Tot woensdag dus.

Vanaf heden slaan we dus ook een andere weg in. Die van de suikerarme en antibiotica-vrije.

Met nog twee tenen staan we op het pad van de klassieke geneeskunde. Acht andere bevinden zich reeds op het alternatieve pad.

Zo is onze eigen levenservaring. Misschien is de jouwe anders maar dat geeft niet.

We waren alvast ontzettend blij om een naturopate dicht bij ons huis te vinden. Nederlandstalig op de koop toe. Quelle chance.

Van uw correspondenten ter plaatse. K & K

http://detweekaas.blogspot.fr/

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150123, Gezondheid, Sport en Spel, Kinderen

Reactie van Godfried Muhlenberg op 23 Januari 2015 op 17.41: misschien bij een toekomstige bacteriële infectie dan maar wat blaadjes van je geantibioticeerde boom kauwen ?

Reactie van Louise (68) op 23 Januari 2015 op 17.44: De overgebleven medicijnen kun je terugbrengen naar de apotheek, is wel zo veilig! http://www.cyclamed.org/

Reactie van KOEN & KATRIEN op 23 Januari 2015 op 19.01: @Edward...Ik zie nergens dat ik De Fransen antibiotica-verslaafd noem... Het gaat ons vooral over het voorschrijf-gedrag van de medici...

Reactie van KOEN & KATRIEN op 23 Januari 2015 op 19.03: @ Anna...dank om dit met ons te delen...

@Godfried....een nieuw gat in de markt misschien...

@Louise....dank voor de goede tip...Daar waren we ons niet van bewust...

Reactie van Nina op 23 Januari 2015 op 19.10: Mijn dokter schrijft helemaal niet graag antibiotica voor. Toch ben ik blij dat ze bij mij bij onmiddellijk het goeie middel had. Haar commentaar later: "moest wel, je was er bijna geweest." Het gekke was zij, toen ze mij zag, ineens op van de zenuwen was, en dat ik mij prima voelde maar alleen maar naar de dokter liep (ja lopend!) omdat 40.5 toch niet helemaal normaal was.

"Wanneer aan een bacteriële pneumonie (met inbegrip van obstructiepneumonie) wordt gedacht, wordt gewoonlijk met antibiotica gestart, ook als nog niet bekend is om welke bacterie het gaat. Door onmiddellijk met antibiotica te beginnen bestaat de kans dat de pneumonie minder ernstig verloopt en kan het risico van complicaties, die soms tot de dood leiden, worden verkleind." Dat is gewoon verantwoord handelen, in Nederland ook.
http://www.merckmanual.nl/mmhenl/sec04/ch042/ch042a.html

Natuurlijk reageren virusinfecties niet op antibiotica. Die moet je goed uithoesten. Maar de dokters weten dat heus wel. En dan hebben ze weer andere middelen. Het is waarschijnlijk dat je met de combinaties die de dokters hier voorschrijven sneller weer op gang bent dan met de paracetamolletjes van de NL dokters waarbij de mensen eerst nog een tijdje moeten lijden "totdat de spiegel is vastgesteld".

Maar goed dit in het algemeen, ik kan natuurlijk niet over jouw dochter oordelen, maar heb je maar 1 arts gezien? En hoe komt het dat je spullen overhad? Kuren moet je toch opmaken?

Reactie van KOEN & KATRIEN op 23 Januari 2015 op 19.27: Wij baseren ons met ons verhaal niet enkel op onze situatie maar op situaties overal rond ons heen. Voor het ogenblik ligt de helft van de Aquitaine onder de wol met een of ander virus. In onze vriendenkring, niet alleen in ons dorp maar ook verder weg is antibiotica slikken heel normaal. De eerste 2 kuren hadden we helemaal opgemaakt, zonder noemenswaardig resultaat. Vandaar dat we idd nog spul over hadden. Want het fabeltje dat je antibiotica MOET opmaken is al lang achterhaalt. Let vooral ook op de zin "Zo is onze eigen levenservaring. Misschien is de jouwe anders maar dat geeft niet" op het eind van ons verhaal.

Reactie van Nina op 23 Januari 2015 op 21.32: Ik vermoed zo'n beetje uit je verhaal dat je antibiotica en middelen tegen virusinfecties door elkaar haalt.
En de oorzaak van hoesten kan ook nog ergens anders liggen.

Reactie van Renger Tijhuis op 23 Januari 2015 op 23.11: Mijn moeder zei altijd al dat alles waar te voor staat niet goed is behalve tevredenheid. Wij hebben zelf slechte ervaringen bij een goede homeopaat. Bij mij hielp het super, bij mijn zoontje absoluut niet. Bij hem vroeg de eerste hulp arts waarom we in godsnaam nu pas kwamen. Het enige wat nu nog kon helpen was een antibioticakuur, die volgens hem anders vermeden had kunnen worden. Dit eigenlijk door mijn angst voor medicatie bij onze baby.
Ik vraag me af waarom het één het ander altijd moet bijten. Beide professies zouden open moeten staan voor elkaar, en een slimme patiënt ook. Evidentie of geen evidentie, als de patiënt maar beter wordt en geen onnodige schade lijdt. De patiënt staat tenslotte centraal.

Reactie van ineke blom op 23 Januari 2015 op 23.32: Ervaring mbt "opmaken" . Ik kreeg antibiotica voorgeschreven: 5 dagen 3 per dag! Bij de apotheek kreeg ik twee doosjes van 20 stuks. Onze generalist weet onderhand wel dat wij niet graag antibiotica krijgen, maar ik was maar wat blij toen hij bij de longontsteking van mijn man zei: Ja nu moet het echt!

Reactie van Michiel Terwindt op 24 Januari 2015 op 10.32: Sorry hoor maar hoe verzin je het om antibiotica bij een boom te gooien ! Weet je niet dat veel bomen een symbiose hebben met bepaalde schimmels en/of bacteriën ? Door jouw actie kan zo'n boom wel doodgaan. En dat zie je niet , want dat stervensproces kan bij een grote boom wel 20 jaar duren !