Aankomst in Frankrijk 15 jaar geleden

Allereerst de Beste Wensen voor 2021 voor iedereen

Vandaag op de tweede dag van het nieuwe jaar waren er 2 zaken die me terug deed denken aan ons begin in Frankrijk 15 jaar geleden. Eerst een post op dit forum met ’’ de vraag voor een Nederlands of Engels sprekende schoorsteenveger’’ ?

En kort daarop stond een buurmaan die in de gemeente raad ,zit an de deur met 2 mooie tasjes met een lekkernei en kaartje ’’ Meilleurs Voeux “ namens de Marie. zie bijgaande foto 1
Want het jaarlijkse repas voor de ‘’oudjes’’ was niet doorgegaan en hierbij zeker een betere geste want bezochten het repas alleen de eerste keer, te...........

Maar moest denken hoe we neer streken in een dorpje van 16 inwoners, rechtstreeks komend uit een stad van 16 miljoen en 40 jaar geen Frans meer gesproken na de mulo.
Kon nog net van 1-10 tellen , maar een check uitschrijven met getallen boven de tachtig vergde veel moeite. Haalde tijdens de onderhandeling van een nieuwe auto, de net gevonden woordenboek woorden ‘’remise en reprise’’ door elkaar, de dame moest erg lachen, maar gaf toch de trekhaak cadeau.
Via de overbuurman werd na 4 weken een oude metselaar Raymond en zijn hulp geregeld voor de verbouwingen. Stonden elke morgen om half acht voor de poort in een oude 2 CV, leerde later dat ze daar ontbijt aten uit een kistje met brood, ham , kas en meer......

Alle communicatie ging moeizaam en aan de hand van tekeningen die ik maakte. Maar hij had snel door dat we meer verbouwd hadden in ons leven, Mijn vrouw en ik hielpen mee wat ze vreemd vonden en bij een koffie pauze om 10.30 voelde ze zich haast schuldig. Maar we hadden veel plezier en communiceerde m.b.v. een woordenboek, gebarentaal, etc
Hoorde de eerste weken elke 5 minuten een wooord wat ik niet op de mulo had geleerd, ‘’putain’’ en hij zei het minder hard als mijn vrouw in de buurt was.
Het woordenboek leerde ons snel dat dit geen vak term was, 3 maanden veel plezier gehad, een dag vond ik dat de nieuwe muur in parpaing scheef stond, nee de vakman wist beter, de buiten muren van onze 200 jaar oude schuur ‘’en pierre ‘’stonden scheef, dus nieuwe binnenmuur verder opgebouwd en om 6 uur vertrokken.
Was niet overtuigd en weer gecheckt vanaf 2e verdieping, en ja stond 10 cm scheef.
Had het touwtje aan de verkeerde kant van de rei gespannen. Muur ‘s avonds nog samen afgebroken en cement van stenen geschraapt.
Na weekend was er verbazing , waar is de nuur, uitgelegd en goed gezet, kon iedereen overkomen.Mijn fout was later getailleerde stenen voor een nieuw raam bestellen, ter dikte van de hele muur (60cm) i.p.v. 20 cm en 2 eiken balken voor binnenkant. Maar de carriere had ze gelukkig snel smaller gezaagd.
Na 2 maanden kwam het ontbijt kistje ineens voor achten op onze cour en moest ik mee ontbijten, en moest een glas binnen gaan halen. Zij dronken elke morgen niet 1 maar 2 glazen rode wijn (canon) , voor elk been 1, want anders kon je de steiger niet op. (zie foto 2)

Was een mooi begin van ons verblijf hier en werden op een repas getrakteerd aan eind van de verbouwing in hun plaatselijk restaurant. E13, vijf gangen met karaf wijn voor de middag steiger.

Mijn frans inmiddels redelijk, maar maak nog steeds tekeningen van alles wat ik laat maken.
En een A4’tje voor de huisarts met vragen en problemen. Zeg dan ''u kunt beter frans lezen als ik voorlezen'', en dan moet hij lachen. En neemt dan10 minuten later de telefoon op in redelijk engels. Maar lachte het hardst toen ik mes yeux slecht uitspraak en meer leek op mes oeufs.
Helaas vertrokken en zitten al 2 jaar zonder in onze commune maar gelukkig recent een nieuwe goede huisarts in andere commune gearriveerd, die ook patienten aan neemt

Hopen nog lang in dit charmante land te mogen wonen, ervan te genieten en oud te worden.
''Doucement '' zegt onze buurman van 87, dan lukt het wel.

Leo & Angela Struijk