Aan míjn lijf geen polonaise

Mijn dochter raadde mij aan om een acupuncturiste te bezoeken. Zelf had zij met succes een gecombineerde behandeling van acupunctuur en cupping ondergaan voor een al jaren bestaande hardnekkige huiduitslag.

"Cupping?" vroeg ik, "wat is dat?" Want ik heb het niet zo op alternatieve geneeswijzen en ik weet er dus ook weinig van. Cupping bleek een hocus pocus met kleine kopjes die vacuum worden gezogen op de huid. Dat veroorzaakt bloeduitstortingen. Na de behandeling zit je onder de blauwe plekken. 't Klonk me allemaal nogal eng in de oren.

Maar omdat ik al enkele jaren last heb van artrose in m'n rechterhand en -pols, waardoor ik soms behoorlijk beperkt ben in allerlei dagelijkse handelingen besloot ik, nieuwsgierig als ik ben, om me ook maar eens aan een behandeling te onderwerpen. Temeer omdat de acupuncturiste mijn dochter had verzekerd dat ze in gevallen van artrose met acupunctuur heel goede resultaten bereikte wat betreft pijnverlichting.

Dochterlief maakte een afspraak en afgelopen dinsdagmiddag was het zover. Dochter ging mee. We waren de enigen in de wachtkamer en al gauw kwam Toby, een vrij jonge acupuncturiste, binnen. Ze vroeg waar ik pijn had, maar toen ik antwoordde zei ze plotseling op nauwelijks verstaanbare fluistertoon dat ik niet hardop mocht praten want er lagen mensen te slapen. ??? Vervolgens nam ze me mee door enkele smalle gangetjes, waarna we in een piepklein hokje kwamen waarin een soort brancard stond opgesteld. Aan de muur hingen platen van het menselijk lichaam met acupunctuurpunten en chinese letters. Er was nog net plaats voor een stoel en daarop moest ik mijn kleren leggen.

Ik vroeg: "Waarom liggen hier mensen te slapen?" Toby antwoordde dat acupunctuur vermoeiend is en dat mensen van de behandeling moeten uitrusten. Enfin, ik zat in het schuitje en moest meevaren. Op aanwijzing van Toby ging ik op m'n rug op de brancard liggen, kreeg een laken over me heen en alleen m'n rechterarm en m'n voeten staken er nog uit. Toby pakte de eerste naald en plaatste hem net boven m'n elleboog. Ik had aan mijn dochter gevraagd of het pijn deed, maar volgens haar voelde je er nauwelijks iets van. Die eerste naald deed verschrikkelijk pijn en dat bleef zo, ook toen hij er eenmaal in zat. Toby zag kennelijk aan mijn gezicht dat er iets niet goed was, dus ze haalde hem er meteen weer uit.

De volgende naalden lukten beter, ik kreeg ze rond m'n elleboog, rond m'n pols, in m'n hand en in m'n vingers. 't Zag er krankzinnig uit. Ik voelde me net een speldenkussen. Vervolgens kreeg ik ook in iedere voet een naald en toen zei Toby dat ik nu ontspannen moest blijven liggen. Dat viel niet mee met de jankerige muziek op de achtergrond, die waarschijnlijk ontspannend is bedoeld maar mij behoorlijk op de zenuwen werkte.

Nadat ik een half uurtje op de brancard had gelegen kwam Toby de naalden verwijderen. Anders dan zij en mijn dochter hadden voorspeld was ik totaal niet moe, integendeel, ik voelde me na een half uur onbeweeglijk plat liggen vol energie. Toby zei dat ik een paar weken moest kijken hoe het ging, maar morgenochtend zou de pijn al een stuk minder moeten zijn. Na enige tijd zou ik dan een nieuwe afspraak kunnen maken. "Dan kunnen we eventueel ook andere klachten verhelpen", adverteerde ze op meelevende toon terwijl ze met een dramatisch gebaar over haar buik streek, "bijvoorbeeld spijsverteringsproblemen of buikklachten." Ik zei dat ik behalve de artrose in m'n rechterhand niets mankeer, waarop ze enigszins beduusd zweeg.

Na de behandeling was ik een ervaring rijker en 37 euro armer. Toby zei dat ik veel moest drinken als ik thuiskwam, dus heb ik thuis maar een biertje gepakt... De plaats waar ze de eerste naald had gestoken bleef tot de volgende dag pijnlijk. Maar aan hand en pols bleek niets veranderd.

Aan mijn lijf geen polonaise meer.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20170519, Gezondheid, Sport en Spel

Overleden Reactie van Theodora Besse op 19 Mei 2017 op 20.34: Marielle, ik gebruik vrijwel geen melkproducten behalve iedere dag een bekertje yoghurt (lactose-intolerantie) en ook geen chocola (geef ik niks om).

Reactie van Yvonne -Tarn op 20 Mei 2017 op 0.53: Vanwege hevige pijn in elleboog en schouder met uitstraling naar arm en nek/hoofd heb ik een paar keer een sessie auriculothérapie par cryothérapie ondergaan. Via de oren middels bevriezing. Persoonlijk erg goede resultaten.

Reactie van Olive op 20 Mei 2017 op 8.25: Een paar bloedzuigers uit de tuin i.p.v. cupping en naalden werkt net zo perfect en kost helemaal niks

Overleden Reactie van Theodora Besse op 20 Mei 2017 op 9.09: Kenneth, bedankt voor je reactie. Als ik geweten had dat er ook artsen zijn die acupunctuur doen zou ik daar de voorkeur aan hebben gegeven. Dan had ik dit artikel ook niet geschreven. Het was namelijk niet mijn bedoeling om hier een medische discussie op te starten, maar om de charlatannerie te beschrijven waaraan mensen zo gemakkelijk ten prooi vallen. Dat het op sommige punten toch op een medische discussie uitloopt is logisch.

Naar aanleiding van je opmerking dat acupunctuur in Nederland door iedereen kan worden uitgeoefend, heb ik maar even gegoogeld hoe het in Frankrijk zit. Voorzover ik begrijp zijn medische behandeling (waaronder acupunctuur) en diagnose in Frankrijk bij wet voorbehouden aan bevoegde artsen. In het verleden zijn diverse acupuncturisten tot in hoogste instantie veroordeeld wegens het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst.

Maar er bestaat een ontsnappingsformule: zolang je je niet presenteert als "behandelaar" en geen diagnoses stelt is iedereen vrij om zich als acupuncturist of hocus-pocusist te vestigen. "Mijn" acupuncturiste hield zich daar ook aan. Ze vroeg alleen waar ik pijn had.

Op europees niveau is er met betrekking tot alternatieve geneeswijzen niets geregeld, hoewel het EU-parlement al in 1997 een resolutie heeft aangenomen waarin de Europese Commissie wordt verzocht om maatregelen te treffen op het gebied van alternatieve geneeswijzen en voedingssupplementen. Maar tot nu toe is er niets gebeurd en ieder land kan zijn eigen regels stellen. Zie hier en deze website.

Een zeer ervaren chirurg die ik ken zegt altijd: "De meeste ziektes genezen vanzelf". Dat zou in veel gevallen het succes kunnen verklaren van alternatieve geneeswijzen en voedingssupplementen.

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 20 Mei 2017 op 10.30: .
Theodora en anderen,

Ik gebruik nogal wat voedingssupplementen.
Op die potjes staat zoiets als: vervangt geen gevarieerd dieet.
Een goed gevarieerd dieet zorgt ervoor dat je alles binnen krijgt wat je lijf nodig heeft.
En daarmee voorkom je problemen met dat lijf.

Zo zie ik voedingssupplementen ook, je kunt er misschien problemen mee voorkomen.
Het zijn geen geneesmiddelen !

Mijn moeder heeft ontelbaar vaak in het ziekenhuis gelegen wegen problemen met haar knieën.
Nu (101) kan ze helemaal niet meer lopen, ook niet schuifelen.
Haar zus is te vroeg overleden door een foute behandeling na een gebroken arm.

En ik slik dus Glucosamine met Chondroitine om de problemen in ieder geval uit te stellen.
Voorkomen is beter dan genezen, zeker als genezen niet mogelijk blijkt te zijn.

Boudewijn

Reactie van suzywong op 20 Mei 2017 op 12.58: mijn man heeft heel veel baat gehad met glucosamine en chondroitine. Daardoor heeft hij nog een hele tijd kunnen lopen zonder een operatie aan zijn heup (arthrose) te moeten ondergaan.

Reactie van Arie op 20 Mei 2017 op 18.58: Bonsoir Theodora en mede-NL'ers,

Ons oudste hondje heeft ook vreselijke last van arthrose, dus... spoorslags naar de dierenarts getogen om verlichting voor het diertje te zoeken.

Wij hebben een aardige vrouwelijke dierenarts en we kwamen zo aan de praat en daarbij vertelde ze dat zij ook zo'n last van arthrose had in haar pols en duim en ik kreeg een 'AHA-erlebnis' en zei dat ik daar ook -bij tijden- zo'n last van had.

Uiteindelijk, na heel veel 'Frans' geklets en gekeuvel was de conclusie na het consult: Als wij -als volwassen vrouwen- de pijn en ongemak voor lief nemen, waarom willen we dan voor onze lievelingen alle lijden verhelpen?, er is ook zoiets als 'pijn kunnen verdragen'.

We zijn dus afgedropen zonder medicamenten en/of therapieën, maar met een beetje meer realiteitszin.

Dit schoot mij te binnen als pleister op de 'wonde' voor Theodora en alle anderen.

groetjes, Arie et Johanna

Overleden Reactie van Theodora Besse op 20 Mei 2017 op 19.20: Inderdaad Arie en Johanna, dieren passen zich gewoon aan. Maar wij hebben nu eenmaal veel te doen. Ik krijg de pest in wanneer ik het deksel van een jampot niet open krijg. En een tijdje terug heb ik al m'n tuingereedschap vervangen door dezelfde op batterijen, maar nu kan ik de heggenschaar al bijna niet meer vasthouden.

Daarstraks moest ik tanken. Ik kan dat benzinepistool niet meer ingedrukt houden. Vroeger kon je het vastzetten met een pinnetje. Dat pinnetje zit er nog steeds maar het werkt nergens meer. Dus dan maar tanken met de linkerhand. Kortom, het is niet alleen de pijn maar het is zo verschrikkelijk "onhandig" in het dagelijkse leven, terwijl ik verder nog heel energiek en gezond ben. En ik hoopte dat als de pijn werd verlicht ik dan ook weer meer zou kunnen, omdat die pijn me juist belemmert in bepaalde handelingen.

Gelukkig woon ik in de buurt van m'n twee oudste kinderen en als ik het vraag komen ze altijd meteen. Maar ze hebben hun eigen leven, dus ik val ze alleen lastig als het echt nodig is. Het liefste doe ik alles zo lang mogelijk zelf.