99 femmes + un homme = ils?

Disons le tout net: le français, comme bon nombre d'autres langues - mais pas toutes - fait la part belle au masculin, au détriment du féminin. Donc, par tout un système de règles grammaticales et orthographiques*, une langue favorisant les hommes au détriment des femmes. Le fait que les 'droits de l'homme' ont pris plus de deux siècles pour s'appliquer aussi aux femmes illustre bien ce déséquilibre de la langue et donc de la pensée. Ce biais constant en gêne plus d'un, et surtout plus d'une, avec raison. Mais que faire? Suivre les préceptes de l'écriture inclusive, qui préconise d'écrire 'Ils et elles seront surpris.e.s'? Egalitaire, peut–être, mais frisant le ridicule et impossible à lire à voix haute. Alors, il faut tout simplement... user consciemment de la langue et jouer avec ses règles, oui, parfois même jouer à les enfreindre. Évidemment féminiser les titres professionnels - une docteure, une avocate - et éliminer les expressions et 'blagues' machistes, mais aussi initier une prise de conscience en usant par exemple du 'elles' pour désigner un groupe mixte. Je commence pour ma part dès aujourd'hui. Et me délecte à l'avance des discussions que cela ne manquera pas de provoquer... :-)

*Qui en doute encore lira ma colonne sur ce sujet en page 5 de www.talenvoortalent.nl/Francofil39.pdf

NL/

Laten we het duidelijk zeggen: het Frans is, net als veel andere talen - maar niet alle talen - een taal waar het mannelijk stelselmatig voorgetrokken wordt, ten nadeel van het vrouwelijk. Dus, via een hele stelsel aan grammaticale en spellingsregels*, een taal waar mannen bevoorrecht zijn, ten koste van vrouwen. Het feit dat het meer dan twee eeuwen geduurd heeft voordat 'les droits de l'homme' ['homme' is in het Frans en 'man' en 'mens') ook aan de vrouw toegekend werden is een goede illustratie van deze kromme verhouding in de taal en dus ook in het denken. Deze constante vertekening irriteert vele mensen, vrouwen voorop en met groot gelijk. Maar wat valt eraan te doen? De voorschriften volgen van de 'écriture inclusive', die pleit voor het schrijven van 'Ils et elles seront surpris.e.s'? Egalitarisch misschien, maar aan de rand van het belachelijk en niet hardop te lezen. Dus, kan je beter bewust gaan spreken en met de regels gaan spelen, af en toe door ze te contesteren. Natuurlijk, beroepstitels moeten een vrouwelijke form krijgen - une docteure, une avocate- en wij kunnen ook de machiste 'grappen' en uitdrukkingen eruitgooien. En - wat provocativer de 'elles' stelselmatig gaan gebruiken om een gemengde groep aan te duiden. Zelf begin ik vandaag. En ik verheug me over de discussies die zeker zullen uitlokken... :-)

Wie nog eraan twijfelt, leest mijn column over dit onderwerp op pagina 5 van www.talenvoortalent.nl/Francofil39.pdf

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171116, Cursussen en Opleidingen, Kunst en Cultuur

Reactie van Cornelis Robat op 17 November 2017 op 10.22: Zowaar een heus manifest. Doet bijna Lutheriaans aan! Prima dat daar ernstig over nagedacht wordt.

Echter. Net als in de natuur wordt ook in talen de weg van de minste weerstand gevolgd. Analoog hieraan zal een woord of uitdrukking dat of welke 'lekker in het gehoor' ligt in de taal ingebed raken. Ogenschijnlijk als vanzelf. Om daarna zoals de natuur van levende talen is, al of niet in onbruik te geraken. Of zelfs, wellicht tijdelijk, zullen woorden een andere betekenis krijgen.

Bedenk dat het masculine karakter van bijna alle talen het resultaat is van de eeuwenlange overheersing van de mannelijke sexe. Dat dit in de taal zijn neerslag heeft gevonden is een feit en kan in historisch perspectief niet met een manifest zomaar weggepoetst worden.

Een geforceerd gebruik van vormen, afzwakking of onderdrukking van uitdrukkingen heeft namelijk iets kunstmatigs en daarom gedoemd om te mislukken. Daar zijn wel voorbeelden van te vinden als je naar de spellingsvoorschriften kijkt in het nederlands van de afgelopen decaden.

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat als de emancipatie in de maatschappij definitief zijn wortels schiet en een nieuwe balans vindt, ook de taal en het gebruik ervan zich zal aanpassen. Dat schrijvers, columnisten, taalkundigen en gedrevenen zich in de discussie mengen is nodig, dan komen dingen in beweging. Taal is immers een reflectie van de maatschappij die haar gebruikt.

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 17 November 2017 op 11.00: Alors, @Cornelis Robat, quid de la poule ou de l'œuf?

Ik ben het totaal met je eens, en... zonder kunstmatige en geforceerde vormen te gaan opleggen, het is wel zo dat iedereen van ons zijn eigen taal binnen de taal spreekt. En dat het een keus is. Niemand is gedoemd om mee te lopen met welke stroom dan ook; met de taal spelen is veel leuker... en gezond voor de brein. Dus, waarom niet nieuwe wegen inslaan, om voor de anderen en zichzelf je kijk op het leven te laten... horen :-) Elles seront contentes de l'entendre (99 mannen + één vrouw).

Reactie van Cornelis Robat op 17 November 2017 op 12.33: Voor wat betreft spelen met taal is mijn voorbeeld: Paulien Cornelisse. Geweldig wat die neerzet. Speelsheid met taal is altijd leuk. Vooral in gesprek met Fransen. "On sait jamais comme un souris cache des mouches" en kijk ze dan strak aan. De gelaatsuitdrukking veranderd van ontzet in meestal een brede grijns.

Als je langere tijd met dezelfde collega's samenwerkt ontstaan er soms nieuwe woorden of uitdrukkingen voor onderling gebruik. Niet geheel onlogisch, per beroepsgroep ontstaan ook nieuwe begrippen die vaak niet eens in het woordenboek staan. Een eigen taaltje, onvermijdelijk. Uit eigen ervaring: na een paar jaar verblijf in een land waar zowel creools als Engels en Frans werd gesproken hielden mijn lief en ik er een voor een buitenstaander merkwaardig mengelmoesje van idioom op na. Waaruit ook verbasteringen ontstonden. Dat leverde soms wel eens verwarde reacties op. Na een paar maanden in NL was het meeste wel weer weg, hoewel onder ons een heel aantal uitdrukkingen zijn blijven hangen die we meer in privé gebruiken dan publiek. Ook nu we alweer wat langer in LDF wonen sluipen steevast Franse woorden in de door ons gebruikte taal. Woorden die bij een kort bezoek in NL onvermijdelijk gebezigd worden en soms verwarring opleveren zonder dat we dat meteen beseffen. Taal leeft en muteert op alle mogelijke niveaus en lagen van de bevolking.

Een en ander sluit natuurlijk niet uit dat taal best wel een duwtje kan gebruiken om in beweging te komen. Dat ook ben ik weer met je eens.

Oh, dit terzijde:

De kip is door 'mutatie' uit dinosaurussen ontstaan. Conclusie: de kip en het kippenei waren er daarom tegelijkertijd ;=)

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 17 November 2017 op 12.36: @Cornelis Robat Cette histoire de 'On sait jamais comme unsouris cache des mouches', tu dois me l'expliquer, car je fais des yeux comme des soucoupes...

Reactie van Cornelis Robat op 17 November 2017 op 12.44: Kijk dat bedoel ik. De uitdrukking is: "je weet nooit hoe een koe een haas vangt" verander je de onderwerpen in muis en vlieg dan is de eerste reactie van: "huh!, klopt toch niet" en daarna vindt de vertaalslag plaats => glimlach (meestal)

overigens wat is de franse uitdrukking van dat gezegde?

Reactie van edith janzen op 17 November 2017 op 14.12: En dan zijn we tegenwoordigd beland bij de HET en de trans- en vanallesgenders of nix-geslacht. Degene die eindelijk hoort bij de (in zijn/haar/het) bevoordeelde groep, wil dat in aanspreekvorm weten ook.

Reactie van Wilna Maijenburg op 17 November 2017 op 17.07: Mijn kennissen die een teefje hebben zeggen echt wel zij, zelf heb ik een reu dus neig ik al snel naar hij. Is misschien wel afhankelijk waar je wiegje heeft gestaan, er is een groot verschil op dit gebied of je in Amsterdam geboren bent (ik) of in West-Friesland (mijn moeder). Mijn moeder zij altijd over de soep zij is warm, ik vond dat vreemd, hij was voor mij logischer.

Reactie van Anton Noë, beheerder en gastheer op 17 November 2017 op 22.02: Indien door Mod. een reactie uit een draadje wordt verwijderd zal dit ALTIJD worden vermeld.

Reactie van El Burro Català op 18 November 2017 op 17.03: @Jardin, jouw pleidooi voor 'gender- neutraal' taalgebruik werd al eens eerder geïntroduceerd/ voorgesteld door Wim T. Schippers. Ergens halverwege de jaren '80, in het radio 3(?)- programma "Wilhelmina Kutje", VPRO. Ieder woensdagmiddag van 16h00 tot 17h00. 'Je' en 'U' werd 'Joe'. Misschien herinner je je het nog... Was zeker geinig.