Nijntje

De buurvrouw zegt, dat ik maar eens even langs moet komen. Ze heeft wat voor ons.

Als ik een uurtje later bij haar voor de deur sta, neemt ze me mee naar de tuin. Ze heeft een konijntje voor ons.

“Je man wil toch weer met konijnen beginnen?” zegt ze. Nou, dat is aardig. Sinds onze bomen, die schaduw gaven in hun tuin, een tijdje geleden gekapt zijn en hun altijd blaffende hond weg is, staan we op goede voet met ze. 

Enthousiast door haar aanbod stel ik voor dat ze straks zelf het beestje komt brengen. Met haar man.  Op aperitief tijd, op z’n Frans.

Zeggen we tegen elkaar dat we door de weeks niet drinken, begint het weer.  ….

“Rond half 12” zegt ze want haar kleindochter komt vanuit school bij hun eten om half één. En ze belooft het beestje gelijk nog even bij de ram te zetten, want die hebben we nog niet.

Even later komen ze beiden met het konijntje in een kistje. De buurman zegt nog vol trots dat ze drie keer gepakt is door de ram. Dus het is wel zeker dat ze over een maand kleintjes krijgt.

We brengen haar in haar nieuwe huis en gaan naar binnen voor het aperitief.

Ik pak 2 Ricard glazen en 2 wijnglazen. Na de eerste kennismaking, na het kappen van de bomen, weet ik wat ze graag drinken.

De buurman bedankt vriendelijk.

“Ik heb vandaag een sapdag” zegt-ie. Wij kijken vreemd op. “Ik heb wat last van m’n suikerspiegel” verduidelijkt hij.

O.k. de buurman krijgt een sapje. De buurvrouw , lachend, “ik heb nergens last van hoor.” krijgt een eigen gemaakt notenwijntje. Wat ze vorige keer ook zo lekker vond.

Wij nemen ons “gebruikelijke” aperitief, ook al is het toch maar weer een doordeweekse maandag.

We moeten tenslotte toch een toost uitbrengen op de zwangerschap van ons Nijntje.

Daarna nog een toost  op de goede verstandhouding met de buren.

En dan nog één op de gezondheid van de buurman. Ook al zit hij aan een sapje.

Tjonge, het leven is toch maar moeilijk.

En het is nog maar maandag, de week is nog maar net begonnen.....