3 augustus 2024, de werkweek van onze ambassadeur

Door de ambassade werd ik verzocht om de wekelijkse updates van onze ambassadeur in Frankrijk; Jan Versteeg, onder uw aandacht te brengen. Aan dat verzoek kom ik graag tegemoet, de verslagen van onze ambassadeur zijn informatief voor Nederlanders in Frankrijk en prettig leesbaar.

Veel leesplezier!

Onder, door en over het water

Wat mij betreft is ‘water’ het thema van de eerste week van de Olympische Spelen.. Vorige week deed ik u al verslag van de ‘spectator experience’ tijdens de openingsceremonie, waarbij we bijna een duikbril nodig hadden. Na het weekend was het weer wat beter, maar zorgde de kwaliteit van het Seinewater waarin de triatleten moesten zwemmen voor veel discussie. Vervolgens kwamen we in een warm en vochtig weertype terecht waardoor het water je na drie stappen buiten over de rug loopt. Aan de positieve kant: tot nu toe heeft het water ook alle Nederlandse medailles opgeleverd. Met een vracht plakken in het roeien, het zeilen en het zwemmen is Nederland aan het eind van week 1 in de top 10 van het medailleklassement terechtgekomen.

Voordat ik een verband ga leggen met onze geografie (in de winter winnen we op bevroren water), wacht ik even af wat er de komende week op de atletiekbanen, de sportvelden en -hallen en in de heuvels rondom Parijs gaat gebeuren. Ik heb het gevoel dat er daar ook nog mooie dingen aan zitten te komen. Zo was ik bijvoorbeeld erg onder de indruk van de snelheid, de kracht en de veerkracht van de handbaldames in hun wedstrijd tegen Spanje. Terzijde: ik zag die partij in het beurscomplex bij de Porte de Versailles, waar alles weer strak georganiseerd was. Later in het toernooi wordt er in de Noord-Franse stad Lille (Rijsel) gespeeld, dan hebben we (tenzij we weer Frankrijk treffen) bijna een thuisvoordeel. Laten we overigens niet vergeten dat ook de sporters die net buiten de medailles eindigen, zoals bijvoorbeeld vandaag het gemengde tennisdubbel Koolhof-Schuurs, een fantastische sportprestatie leveren. U weet: het selectiecriterium voor de Nederlandse deelnemers is dat ze bij de beste acht van de wereld moeten kunnen eindigen. Ga er maar aan staan.

Nu vraagt u zich misschien af: doet de ambassadeur deze week nog iets anders dan sportwedstrijden bezoeken? Jazeker, al heeft op dit moment wel zo ongeveer alles met de Spelen te maken. Zo mocht ik afgelopen woensdag thuis gastheer zijn op de zogeheten Friends & Family-bijeenkomst, die de ambassade samen met NOC*NSF organiseerde. Deze bijeenkomsten, die we ook dadelijk bij de Paralympics houden, zijn een traditie, om de dierbaren van de Olympische sporters te ontvangen en te danken voor hun steun. Bij een Olympische prestatie gaat de aandacht vanzelfsprekend in de eerste plaats uit naar de sporters, maar vergeet niet dat er op de achtergrond ouders, vrienden en geliefden klaarstaan om te helpen. Bijvoorbeeld door de atleten een stabiele en stimulerende omgeving te bieden, en door hen zowel zelfvertrouwen als de wil om zich te verbeteren te geven. Of, meer praktisch, hen naar wedstrijden en trainingen te brengen, en ze te steunen als het even wat minder gaat.

Op die feestelijke bijeenkomst, waar natuurlijk ook sport werd gekeken, was oud-tourwinnaar en Olympische kampioen Joop Zoetemelk te gast. Zoetemelk was in mijn vroege jeugd een van mijn grote sporthelden (met Johan Cruijff en Ard Schenk vormde hij voor mij de top 3, zonder anderen tekort te willen doen). Ik merkte dat dat voor meer mensen gold: toen hij een korte speech gaf, begonnen de meeste aanwezigen hem meteen te filmen met hun telefoontjes.

Deze weken zijn voor ons ook een goede kans om naar onze landgenoten te vertellen wat een ambassade doet, zowel in de voorbereidingen op, als tijdens de Spelen. Afgelopen maandag kreeg ik de kans dat te doen bij Radio1, en woensdag mocht ik bij Humberto Tan optreden. In de uitzending mocht ik onder meer vertellen over de inzet van de Nederlandse politie en marechaussee tijdens de Spelen, en over de consulaire hulp die we bieden – bijvoorbeeld aan sportfans die hun paspoort hebben verloren of bij een ongeluk betrokken raken. Ook kreeg ik een aantal vragen over de marathon (waar ik in de vorige Facebookupdate al naar verwees). Die dag werd namelijk bekend dat Sifan Hassan zowel aan de 5000m, de 10000m als aan de marathon deelneemt. Ongelooflijk. Mocht u het willen terugzien, dan is hier een linkje naar een fragment: https://www.rtl.nl/.../jan-versteeg-over-amateurmarathon... (omdat het op RTL4 werd uitgezonden is het niet gratis toegankelijk).

Na een korte nacht toog ik vroeg naar de roeibaan in Vaires-sur-Marne, waar ik er getuige van was dat Nederland in die sport tot de absolute wereldtop behoort. Geweldig om te zien hoe er voor tjokvolle tribunes opnieuw een gouden én een zilveren medaille werden binnengehaald. Het was erg spannend, ik verhef mijn stem niet zo vaak, maar nu ben ik al anderhalve dag schor van het aanmoedigen. Er zit de komende dagen nog meer in het vat lijkt me, nadat ik de mannen 8 met overmacht hun halve finale zag winnen. Mocht u de komende dagen nog gaan kijken bij het roeien, plan uw reistijd iets ruimer, want Vaires is niet heel gemakkelijk bereikbaar, en ook het lopen van de laatste kilometer en het passeren van de toegangscontrole kosten wat tijd. Overigens was de sfeer op en om de roeibaan top, ook dankzij de vele goedgemutste vrijwilligers en politieagenten. Mocht u zich in de roeiers willen verplaatsen, dank kan ik u de korte roman ‘Over het water’ van H.M. van den Brink aanbevelen: hij weet precies onder woorden te brengen wat je voelt als je op een roeiboot het uiterste van jezelf vraagt. En het boek is zo mooi geschreven dat ik het in één adem heb uitgelezen. Het is ook vertaald naar het Frans, en uitgegeven bij Gallimard.

Diezelfde middag pakte ik de onvolprezen TGV naar Marseille om, op uitnodiging van het watersportverbond, een kijkje bij de zeilsporten te nemen. In de havenstad hing ook een heerlijke zomersfeer, maar in het centrum zijn de Spelen veel minder aanwezig dan in Parijs. Toch was er opvallend veel publiek op de iets buiten het centrum gelegen wedstrijdlocatie, waar het overigens erg warm was, met weinig schaduwplekken (dus petjes, zonnebrandcreme en waterflessen komen daar goed van pas). Het was goed om daar ook de bestuurders van het Koninklijk Nederlands Watersport Verbond te treffen, waarmee de ambassade in de voorbereiding het nodige contact heeft gehad.

We hadden het geluk om er precies te zijn toen Odile van Aanholt en Laura Deutz om de boeien scheurden en – na een wonderlijk misverstand vlak voor de finishlijn – op spectaculaire wijze de gouden medaille in de ‘skiff’ (49erFX) opeisten. Een leven lang oefenen, waarvan drie jaar op het ‘Olympische’ water bij Marseille, betaalde zich uit. Geen wonder dat er de nodige emoties waren toen de prijs eenmaal binnen was. Hopelijk zit de wind een beetje mee en volgen er nog meer successen. Nederland is een groot zeil-, surf- en kiteland, maar de Olympische competities zijn toch altijd een uitdaging op zich.

Daarnaast had ik vrijdag een afspraak met onze honorair consul in Marseille, Camille Trillat, en met de Nederlandse politiemensen die voor de Spelen in Marseille gestationeerd zijn om de Franse collega’s bij te staan bij het opsporen van eventuele explosieven.
Ook trof ik nog de twee ambassadecollega’s van het consulaire team die in Marseille aanwezig zijn om Nederlanders in nood te helpen. Voor de zekerheid: bekijk voor u vertrekt het reisadvies https://www.nederlandwereldwijd.nl/reisadvies/frankrijk , en mocht u de hulp van het consulaat nodig hebben, bel dan met +31 247247247.

Inmiddels zit ik alweer in de wachtkamer van het Gare de Lyon. De treinreis bleek – ook doordat er af en toe wat afleidend Olympisch nieuws was – te kort om dit stukje af te typen, dus dat doe ik nog maar even hier tussen de Starbucksbekers. En dan snel naar huis om nog even een randje weekend te pakken voordat we ons morgen met plezier weer in het OS-gewoel storten. Daarover binnenkort meer. Goed weekend!

Jan Versteeg