28 februari 2025, de werkweek van onze ambassadeur

Door de ambassade werd ik verzocht om de wekelijkse updates van onze ambassadeur in Frankrijk; Jan Versteeg, onder uw aandacht te brengen. Aan dat verzoek kom ik graag tegemoet, de verslagen van onze ambassadeur zijn informatief voor Nederlanders in Frankrijk en prettig leesbaar.

Veel leesplezier!

Volhouden

Weer een week in het teken van Oekraïne dat al drie jaar stand houdt tegen Rusland. De Russische agressie gaat verder dan Oekraïne. President Poetin spreekt in het openbaar over een conflict met ‘het Westen’. En Rusland doet steeds meer om Europese landen te verzwakken. Denk aan cyberaanvallen, het verspreiden van nepnieuws, sabotage en beïnvloeden van verkiezingen. Kortom: door zich te verdedigen tegen Rusland, strijdt Oekraïne voor de veiligheid van heel Europa. Ook dat maakt het belangrijk om Oekraïne te steunen. Want als Rusland succesvol is in Oekraïne, stopt het gevaar daar niet.

Een Russische overwinning heeft gevolgen voor de hele wereld. Het zou een signaal geven aan Rusland – en bijvoorbeeld China, Noord-Korea en Iran – dat agressie loont. En dat het recht van de sterkste belangrijker is dan internationale regels en afspraken. Dat kan het begin betekenen van nog veel meer oorlogen.

Het is dus belangrijk dat Oekraïne stand houdt, en dat de agressie Rusland duur komt te staan. Het is ook belangrijk om te laten zien dat we Oekraïne onverminderd steunen. Daarom was ik ook deze week aanwezig bij een aantal herdenkingsbijeenkomsten. Zondag deden mijn vrouw Bärbel en ik mee aan de mars voor de vrede in Oekraïne van de Place de la République naar de Place de la Bastille. Onder de deelnemers veel Fransen, maar ook grote aantallen Oekraïners: jonge vrouwen, moeders en kinderen, ook wel ouderen en door de oorlog getekende mannen. Daarnaast viel op dat er heel wat Georgiërs en Moldaviërs met vlaggen rondliepen, waardoor schril zichtbaar werd dat meer landen zich direct door Rusland bedreigd voelen.

Op de avond van de 24-ste voegden we ons nogmaals bij mijn Oekraïense collega Vadym Omelchenko, dit keer op Place de Trocadéro, om er getuige van te zijn hoe ’s avonds om 19 uur de Eiffeltoren in de kleuren van de Oekraïense vlag werd uitgelicht terwijl zachtjes het Oekraïense volkslied werd gezongen (zie video hieronder). Ook een ontroerend moment, op een heel bijzondere plaats. Het Palais de Chaillot, op het middenplein waarvan alles zich afspeelde, was ooit het hoofdkwartier van de NAVO. En ik herinner me ook nog levendig de slotscène uit de film ‘Les uns et les autres’ waarin de in de oorlog geboren Russische balletdanser Serguei de Parijse vrijheid viert met het dansen van de bolero van Ravel, exact op deze plek.

Tenslotte ontmoetten we de Oekraïense filmmaker Mstyslav Chernov, die in 2024 een Oscar won voor beste documentaire voor “20 days in Mariupol” over de burgers in die stad tijdens de Russische belegering. Hij vertelde nu over zijn meest recent film “2000 meters” over de vreselijke strijd die werd geleverd om kortstondig het dorp Andriïvka te bevrijden. Een huiveringwekkend ooggetuigenverslag, dat onlangs de Sundance prijs won. Beide films zijn zeer confronterend. Maar ook heel belangrijk om zichtbaar te maken wat de oorlog echt betekent.

Deze drie activiteiten waren vooral symbolisch. Daarnaast waren er ook allerlei meer inhoudelijke besprekingen en ontmoetingen die te maken hadden met de oorlog in Oekraïne en met de Europese veiligheid op de langere termijn.

Zo ging ik deze week samen met militair attaché kolonel Peter van Sorgen op bezoek bij de Franse multinational Safran, actief in de luchtvaart, ruimtevaart en defensie. Ik was uitgenodigd door directielid Philippe Errera, tot niet zo lang geleden een van de kanonnen van de Franse diplomatieke dienst, nu actief in het bedrijfsleven. Dat is in Frankrijk veel gewoner dan bij ons: de topmensen bij de grote bedrijven en de overheid hebben vaak op dezelfde opleidingen gezeten en steken regelmatig over naar de andere kant. Safran heeft zo’n 100.000 werknemers en haalt 20% van zijn omzet uit defensiemateriëel. Ze maken onder meer de motor van de Franse straaljager Rafale, maar bijvoorbeeld ook van de Caracal-helicopters die Nederland onlangs aanschafte. Errera verteld dat er op de hele wereld nog maar vier landen zijn die motoren voor straaljagers bouwen, dat zijn er minder dan de landen die nucleaire reactoren bouwen. Vanwege de Franse inzet om echt onafhankelijk te zijn, is Safran in staat om zijn motoren geheel zonder geïmporteerde onderdelen te bouwen. Kortom, een zeer relevante gesprekspartner in het huidige tijdvak, waarin we alles op alles zetten om de defensie-industrie te versterken.

Donderdag had ik een lunch bij de ambassadeur van Estland met de commandant van de Franse landmacht, generaal Schill. Interessant genoeg waren de andere genodigden de collega’s van Polen, Roemenië en Litouwen, stuk voor stuk landen aan de Oostgrens van het NAVO-gebied. De generaal legde ons uit wat de Franse uitdagingen zijn, nu er zowel veel steun aan Oekraïne moet worden geleverd, als de eigen defensie moet worden versterkt.

Gelukkig waren er deze week ook luchtiger onderwerpen. Zo was ik nog even op het platteland tussen koeien, schapen en geiten, middenin Parijs. Eens per jaar wordt het beursterrein bij Porte de Versailles voor zo’n 10 dagen omgetoverd tot Frankrijk’s grootste boerderij, de Salon international de l’Agriculture. Er is van alles te zien, te horen, te proeven, te kopen en te aaien. Deze beurs, waar ieder jaar honderdduizenden bezoekers op af komen, van boeren tot beleidsmakers en liefhebbers van het plattelandsleven, is ook the place to be voor de hele Franse politiek. Er was ook een Nederlands paviljoen, zonder dieren, maar met allerlei innoverende producten voor duurzame landbouw.

Dinsdagavond was ik op het Elysée om de ceremonie bij te wonen waar François Decoster werd benoemd tot Chevalier de la Légion d’Honneur. Decoster is vice-president van de regio Hauts-de-France en een goede bekende van onze ambassade. Zoals ik u al eerder vertelde, is de Hauts-de-France een belangrijke regio voor Nederland, de Franse regio waar we het meest in investeren – twee keer zoveel zelfs als in Ile-de-France (Parijs en omgeving). Logisch ook: we zijn bijna buren van elkaar. En eind 2023 / begin 2024 hebben we geholpen met het leveren van pompinstallaties, toen de Noord-Franse regio werd geteisterd door wateroverlast en overstromingen. Ondertussen is de samenwerking tussen Hauts-de-France en ons land zelfs ondertekend in een officiële “routekaart” waarin we hebben vastgelegd hoe we de samenwerking gaan voortzetten en uitbreiden. François Decoster was in al deze zaken onze uiterst actieve gesprekspartner en is ook zeer gecommitteerd aan de uitvoering van die routekaart – zo begeleidde hij vorige maand nog persoonlijk een bezoek van culturele instellingen uit Hauts-de-France aan Den Haag en Rotterdam.

Een ander leuk intermezzo was de opening van twee Cruyff courts in Parijs. De Johan Cruyff Foundation steunt en ontwikkelt wereldwijd impactvolle sport en-spelprojecten. Hierbij ligt de focus op kinderen en jongeren voor wie sport niet vanzelfsprekend is. De stichting legde in het 18e arrondissement twee nieuwe sportvelden aan, waarvan een Special Cruyff Court, rolstoeltoegankelijk en ontworpen voor Paralympische sporten zoals boccia, rolstoelbasketbal en goalball. Ik mocht deze nieuwe Cruyff courts te openen, samen met twee legendarische Franse voetballers, Robert Pirès en Claude Makélélé.

Al met al was het weer een zeer gevarieerde week, ik ga nu genieten van een zonnig bijna-lenteweekend.

Tot volgende week !