Januari is vernoemd naar Janus, de Romeinse god van de poorten met twee gezichten. Hij had dus ogen in zowel zijn voor- als in zijn achterhoofd. Handig met achteromkijken in december met eindeloze overzichten en bijvoorbeeld ook de top2000, die nooit meer verandert. Onwillekeurig kijk ik zelf toch altijd even kort achterom als ik door de poort van een nieuw jaar stap. Wat was het voor jaar, wat ging er goed en is het goed afgesloten. Vooruitkijkend in 2018 zien we al snel weer een nieuw jaar aankomen, namelijk het jaar 4715 van de Chinese jaartelling. Dat begint dit jaar op 16 februari en is genoemd naar de hond, één van de tekens in de Chinese dierenriem.
Ik heb 2017 afgesloten met het aanschaffen van een hond. Het is een pup en een kruising tussen een berger de Beauceron en een Mechelse herder. Hij heette Nell, maar ik noem hem Bo. De Fransen moesten lachen toen ik beweerde dat Nell een meisjesnaam is, maar vonden Beau toch ook wel een passende naam. De eerste dag verliep raar. Eerst onderweg door de bossen en winterse dampen een hertenfamilie ontwijken en daarna met een Franse familie om de tafel. De vrouw rookt buiten omdat de man door twee buisjes ademhaalt. Ze hebben vier honden. Of misschien wel vijf. Of ik een biertje wil. Nee hoor, dank u wel. Koffie dan? We zitten aan de keukentafel waar een plastic zeiltje overheen ligt. Er is in Frankrijk geen keukentafel te vinden zonder zo’n zeiltje. Weer dezelfde vragen als eerder door de telefoon. Doet u hem aan de ketting, laat u hem buiten slapen, gaat u er mee jagen? Weer dezelfde antwoorden. Ondertussen komen er allemaal mensen binnen. Het aantal honden schat ik nu op tien. Ik krijg de pup in mijn handen geduwd. Hij verzet zich niet echt. Dus dat gaat goed. We regelen alle papierwerk en ik krijg van alles mee, geboortebewijs, medisch paspoort, tegoedbon voor vaccinaties en castratie.
Bo blaft en jankt als ik begin te rijden. Ik stop na een paar kilometer en geef hem wat te eten en zijn speeltjes die ik meekreeg. Hèhè, hij is stil en blijft stil. Dat gaat goed, denk ik. Maar eenmaal thuis heeft hij zich bedacht. Hij blaft en gromt als de achterbak opengaat. Hij bijt wild om zich heen en laat zich niet oppakken. Met een handdoek over zijn hoofd lukt het uiteindelijk ten koste van een stevige beet in mijn hand. Binnen kruipt hij weg en ik kan hem dus niet uitlaten. De volgende ochtend na een nacht met veel geblaf ligt de vloer vol met zijn behoeften. Ik maak eerst schoon. De buurvrouw helpt met aanlijnen en we kunnen naar buiten. Bo zet zich schrap en we komen niet echt ver. Een tweede keer gaat het al niet veel beter. Hij verstopt zich onder de zware tuintafel. Hij zit achter een zware balk en ik trek aan de riem totdat het halsbandje het begeeft. Hij ontsnapt. Maar gek genoeg gaat hij in een hoekje zitten en laat zich gedwee oppakken. De laatste dagen in 2017 heeft hij ontzettend veel geleerd, zoals buiten zijn behoeften doen, een poot geven en niet trekken aan de riem. Vannacht heeft hij me niet wakker geblaft. Hij snapt dus ook al dat een nieuw jaar is. Nu moet hij de komende tijd nog veel meer leren, bijvoorbeeld dat auto’s gevaarlijker zijn dan koeien.
Veel geluk en gezondheid in 2018 toegewenst vanuit de Périgord noir.
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr