Kastanjefeest

Het is weer herfst en dus kastanjetijd. Wanneer je door de bossen struint, zie je de stekelige bolsters overal op de grond liggen. Heerlijk om de eruit gevallen kastanjes tijdens de wandeling met je tanden van het harde vel te ontdoen en ze op te eten.

Op de markt in La Grand'Combe was het zaterdag ook weer raak. Nog twee straten van de markt verwijderd hoorde ik al het oorverdovende lawaai van een slagwerkorkest. Want het gebruikelijke kastanjeroosteren en -proeven behoort traditioneel gepaard te gaan met muziek. Dezelfde man als vorig jaar zat ontspannen het rooster met kastanjes boven het vuur te draaien. Af en toe moesten de kastanjes uit het rooster worden gehaald en met nieuwe kastanjes worden gevuld. Dan kreeg de man hulp van een andere man. Samen tilden ze met waterpomptangen het hete rooster van het vuur en zetten het op de grond. Na het legen en weer vullen van het rooster, maakten ze van de gelegenheid gebruik om ook het vuur weer op te stoken met takken. Daarna tilden ze voorzichtig het rooster op het vuur en de man kon weer ontspannen verder draaien.

De ANSES (Agence Nationale de Sécurité Sanitaire, de l'alimentation, de l'environnement et du travail) liet pas geleden een waarschuwing horen. Paardenkastanjes (marrons), die aan de paardenkastanjeboom (marronnier) groeien, worden namelijk vaak verward met de “tamme” kastanjes (châtaignes) van de kastanjeboom (châtaigner). Dat is bepaald niet zonder gevaar, want hoewel de châtaigne eetbaar is, is de marron giftig. De marron kan spijsverteringsstoornissen veroorzaken, zoals buikpijn, misselijkheid, braken en keelirritatie. Ieder jaar komen mensen bij hun huisarts of de eerste hulp met vergiftigingsverschijnselen.

Weliswaar duidt men in Frankrijk kastanjes vaak aan met “marron”, zoals in marrons glacés, crème de marrons of purée de marrons, maar dat betreft de grotere soorten tamme kastanjes, die speciaal gekweekt worden voor de consumptie. Daarom worden paardenkastanjes ter onderscheid ook wel marrons d'Inde genoemd.

Ook al zitten de vruchten van beide bomen in een bolster met stekels en al lijken ze veel op elkaar, toch behoren beide bomen niet tot dezelfde familie. De latijnse naam van de paardenkastanje of marronnier is Aesculus hippocastanum, terwijl die van de kastanjeboom Castanea sativa luidt.

Hoe onderscheid je de giftige paardenkastanjes (marrons of marrons d'Inde) van de eetbare tamme kastanjes (châtaignes)?

1. De bolster van de paardenkastanje is groen en glad, met korte, verspreid staande stekels. Hij bevat over het algemeen slechts één grote, ronde kastanje. De bolster van de tamme kastanje is groen tot bruinachtig van kleur en borstelig met veel lange stekels. Hij bevat 2 à 3 vrij kleine, enigszins platte kastanjes.

2. Paardenkastanjes staan in steden, parken en op schoolpleinen en boerenerven, waar ze vanwege hun fraaie uiterlijk en schaduwrijkheid worden geplant. Tamme kastanjebomen vind je in bossen en in boomgaarden.
3. De paardenkastanjebladeren zijn samengesteld uit verschillende ovale blaadjes in de vorm van een hand, terwijl de tamme kastanjebladeren enkelvoudig en langwerpig zijn.

De geroosterde kastanjes (châtaignes) die op de markt gratis worden aangeboden, kun je echter met een gerust hart eten. Je krijgt er ook een plastic bekertje rode wijn bij aangeboden. Net als andere voorbijgangers liet ik me de kastanjes en de wijn goed smaken!

Bronnen: ANSES.fr, Wikipedia.org (FR) en GroenePassies.nl