Einde sociale heffingen voor CAK-betalers en 2de-huiseigenaren?

Verdragsgerechtigden en 2de-huisbezitters: omzetting Franse sociale premies in extra heffing van belasting, 7,5% op vermogensinkomsten

Bijna geruisloos is sinds 1 januari 2019 in Frankrijk een nieuw regime ingevoerd voor degenen die niet ten laste komen van het Franse sociale-zekerheidsstelsel maar die wel plus-value-inkomsten of andere vermogensinkomsten in Frankrijk genieten. Het gaat dan doorgaans om in Frankrijk wonende verdragsgerechtigden (mensen die de Nederlandse CAK-bijdrage betalen) of in Nederland wonende personen met een tweede huis in Frankrijk. Bij de verdragsgerechtigden gaat het om alle vermogensinkomsten (bijvoorbeeld rente, dividend, huren, lijfrentetermijnen, plus-value op aandelen of op een tweede huis in Frankrijk, levensverzekeringsuitkeringen), bij de in Nederland wonende tweedehuisbezitters gaat het om de plus-valueheffing over de tweede woning en de huurinkomsten uit die woning.

Sociale premies worden belastingen. Arrest De Ruyter voorgoed verleden tijd?

Tot 2019 moesten de bedoelde groepen op grond van de Franse wetgeving zowel inkomstenbelasting als sociale premies betalen. Het arrest De Ruyter maakte over de jaren tot en met 2015 een eind aan de premieheffing. Personen die ten laste kwamen van een sociale-zekerheidsstelsel van een andere EU-lidstaat konden niet worden gedwongen om ook nog sociale premies te betalen in Frankrijk. Verdragsgerechtigden en tweedhuisbezitters die fiscaal in Nederland wonen horen tot die groep.

De Franse staat verlegde daarop met ingang van 2016 de bestemming van de geheven premies naar andere sociale fondsen om zo onder De Ruyter uit te komen. Daarover lopen nog wat procedures bij de belastingrechter, bij de Conseil d’État en bij de Europese Commissie. Een Franse rechter heeft op 31 mei 2018 al geoordeeld dat het arrest De Ruyter nog steeds van kracht was op deze premies en dat ze dus niet mochten worden geheven bij personen die onder een ander EU-stelsel van sociale zekerheid vielen.

Met ingang van 2019 heeft men het radicaler aangepakt om van het gezeur af te zijn: een deel van de sociale premies is omgekat tot een belasting van 7,5% die ‘prélèvement de solidarité’ is gedoopt. De heffing is opgenomen in de belastingwetgeving (CGI) en niet in de sociale wetgeving (CSS). We moeten maar aannemen dat het geld ook echt in de algemene middelen vloeit en niet stiekem toch in de sociale fondsen wordt gestopt anders is natuurlijk sprake van een truc. Ik heb hier verder geen informatie over.

Voor het deel dat is blijven staan als premie (CSG en CRDS) heeft de Franse staat het moede hoofd in de schoot gelegd: geen heffing bij degenen die ten laste komen van een ander stelsel in de EU. De omzetting in belasting geldt voor iedereen (ook voor de inwoners van Frankrijk die wel onder de Franse sociale zekerheid vallen) dus van discriminatie is geen sprake. Daarmee lijkt het doek te vallen voor de toepassing van het arrest De Ruyter over de jaren 2019 en volgende.

Intussen is mij opgevallen dat in de communicatie naar de belastingplichtigen die 7,5% nog steeds hier en daar en misschien wel overal wordt vermeld als onderdeel van de heffing van sociale premies van 17,2%. Voor de onder het Franse stelsel van sociale verzekeringen vallende personen maakt dat ook niets uit. Men zal het daarom niet nodig vinden om de doorsnee fransman te confronteren met de omzetting. Ik denk dat de Franse fiscus alleen richting degenen die ten laste komen van een ander stelsel in de EU zal communiceren dat het hier om een (niet of moeilijk te betwisten) belasting gaat en niet om sociale premies.

Voor alle duidelijkheid: de 7,5%-heffing komt bovenop de normale wettelijke Franse belastingheffing over de vermogensinkomsten.

Ingangstijdstip

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen:

1. Revenus de placement
   Dit zijn vermogensinkomsten waarop direct door instellingen of notarissen sociale premies worden ingehouden. Er is dus een inhoudingsplichtige aan te wijzen die voordelen uitkeert en daarop inhoudingen kan plegen. Hieronder vallen bijvoorbeeld renten, dividenden, plus-value-inkomsten van onroerend goed (de notaris draagt af) en levensverzekeringsuitkeringen, allemaal uit Franse bron. Voor deze inkomsten is de ingangsdatum: 1 januari 2019. Dat kan niet eerder omdat deze heffingen direct in het lopende jaar worden ingehouden en afgedragen bij de uitbetaling. Over 2018 kan een inhoudingsplichtige nu eenmaal niet meer inhouden.

en:

2. Revenus de patrimoine
   Dit zijn de overige vermogensinkomsten die niet onder 1 vallen. Bij deze inkomsten is geen inhoudingsplichtige aan te wijzen. Ze moeten dan ook door de genieter zelf worden aangegeven in zijn aangfite inkomstenbelasting. Onder revenus de patrimoine vallen bijvoorbeeld huurinkomsten, lijfrente-uitkeringen en plus-value-inkomsten (koerswinsten) op effecten en andere financiële producten. Ik neem aan dat hier ook renten, dividenden en levensverzekeringsuitkeringen uit Nederlandse bron onder vallen want ook die kennen geen Franse inhoudingsplichtige. Voor deze categorie van inkomsten geldt als ingangsdatum van het nieuwe regime: 1 januari 2018. Deze inkomsten, genoten in 2018 zonder enige heffing, moeten immers nog worden aangegeven in 2019. Ze worden geheven door middel van een aanslag die in 2019 wordt opgelegd. Op deze wijze is naar Franse maatstaven geen sprake van wetgeving met terugwerkende kracht.

Naschrift:
Dit is lastige materie. het heeft me heel wat tijd gekost om het bij elkaar te sprokkelen. Ik zal dan ook terughoudend zijn bij het reageren op vragen. Daarvoor verwijs ik je door naar de gebruikelijke belastingadviseurs die geregeld op dit forum worden genoemd. Correcties en aanvullingen zijn uiteraard welkom.

Bronnen: Klik 1 Klik 2 Klik 3 Klik 4 Klik 5 Klik 6 Klik 7 Klik 8 Klik 9