Jachtseizoen

Het jachtseizoen is weer in volle gang. Als je op zondagmorgen in alle vroegte op pad bent, dan zie je ze regelmatig langs de bosrand staan, mannen in camouflagepakken. Wonderlijk genoeg, dragen ze daar dan weer van die reflecterende gele hesjes op. Dat is tegenwoordig verplicht. In het verleden is het regelmatig voorgekomen, dat ze elkaar voor wild aanzagen en dat moet natuurlijk voorkomen worden. Het verhaal doet ook wel de ronde, dat langdurige vetes tussen twee mensen op deze min of meer "legale" manier beslecht werd. Althans, dat het voor de rechtbank niet te bewijzen was dat er opzet in het spel was.

Langs de wegen zijn bordjes geplaatst, waarop duidelijk wordt aangegeven dat hier gejaagd wordt. Wat je precies met die wetenschap aan moet, is me niet helemaal duidelijk. Het idee, dat elk ogenblik de kogels om je oren kunnen fluiten, of dat er een hert op je motorkap ligt, maakt me dan altijd wat onrustig, temeer, omdat de verzekerings-maatschappijen de schade die veroorzaakt wordt door overstekend wild tijdens het jachtseizoen niet meer schijnen te dekken.

In tegenstelling tot wat in Nederland vaak gedacht wordt, houden de Fransen over het algemeen erg van dieren, en is ook hier de jacht vaak een omstreden onderwerp.

Mijn Franse buurvrouw, die hier maar een paar maanden per jaar woont, weet niet hoe gauw ze weer naar Parijs moet vertrekken, als het jachtseizoen begint en de eerste schoten door het dal klinken.

Bij háár gaat de dierenliefde zelfs zó ver, dat ze de slakken uit haar tuin naar binnen haalt en ze daar blaadjes sla te eten geeft, waarbij ze er nauwkeurig op toe ziet, dat ook de kleine slakjes aan hun trekken komen. Na afloop van de maaltijd brengt ze de beestjes naar een veilig plekje toe, waar niemand op ze kan trappen. Als dát geen dierenliefde is.

Maar goed, om op de jacht terug te komen. Persoonlijk heb ik er niet zo veel moeite mee.

Wij mensen hebben de leefruimte van het wild beperkt, en zijn er voor verantwoordelijk dat het evenwicht in de natuur is verstoord. Dan moeten we ook zo dapper zijn om maatregelen te durven nemen. Wat mij betreft hebben in dit geval eigenlijk alleen vegetariërs recht van spreken. Vleeseters moeten niet zeuren. Wat denk je, dat die koeien en varkens tijdens het transport naar en in het slachthuis te lijden hebben. Dat soort leed wordt het wild dat in de bossen leeft in ieder geval bespaard. Tja, en misschien moeten we het die mannen maar gunnen. Er is ze in de loop van de tijd al zoveel afgenomen. De mogelijkheden om gevolg te geven aan de lokroep van de natuur wordt steeds meer voor ze beperkt. Dus ik zou zeggen lekker laten gaan, al is het alleen al om erger te voorkomen.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20211203, Dieren, Korte Verhalen

Reactie van Peter Jan op 6 December 2021 op 11.04: Jammer dat een leuke bijdrage verzandt en opnieuw verzandt in een discussie zonder einde. Dank @Frans voor je leuke bijdrage.

Reactie van Robert T op 6 December 2021 op 11.18: Citaat Peter jan: Jammer dat een leuke bijdrage verzandt en opnieuw verzandt in een discussie zonder einde. Dank @Frans voor je leuke bijdrage.

Peter jan: Sluit ik me bij aan, Hier valt al weken sneeuw en sporen zijn goed te volgen... en als je dan ziet wie er allemaal door je tuin komt hier: voornamelijk de familie Renard, Das, Ree en ander klein grut en voor de duidelijkheid de boer duidt sporen beter dan ik die was ff op de koffie en begon erover. En bijna allemaal drinken ze bij onze waterplaats. Renard neemt zijn of haar pauze bij ons in de hangaar pal aan het huis...

Reactie van Bart Huizinga op 6 December 2021 op 12.13: Zullen wij hier maar een eind aan maken en ons in het vervolg houden aan steekhoudende argumenten ? Emotionele gevoelens vervuilen elke discussie. Wie last heeft van jagers kan zich met zijn klacht wenden tot de burgemeester of de Prefect als onderling gesprek niets oplevert.

Reactie van Alle Laversma op 6 December 2021 op 12.59: Ja Bart, alvast vrolijk kerstfeest allemaal! En vergeet niet een lekkere reebout, fazant of (een heel) everzwijn op tafel te zetten. Dat scheelt weer ongelukken en omgewoelde tuintjes.

Niet kwaadwillend of belerend bedoelt maar; "Emotionele gevoelens" komt een beetje raar op mij over. (een pleonasme als je het mij vraagt) (bestaan er ook "niet emotionele gevoelens" ? Voelen brengt automatisch een emotie te weeg)

Reactie van evelien hiltermann op 6 December 2021 op 13.04: Hee, leuk, een nieuw onderwerp ! Allez, wie komt er op de proppen met een niet-emotioneel gevoelen ?

Reactie van evelien hiltermann op 6 December 2021 op 13.10: Of zouden dieren die nou juist hebben ? Daar hebben vast de jagers onder ons wel een antwoord op ?

Reactie van Bart Huizinga op 6 December 2021 op 13.32: Over het bestaan van niet-emotionele gevoelens bij de mens hebben psychiaters al boeken over volgeschreven. Komt ook vaak ter sprake als criminelen voor de rechter staan. Of dieren dat al of niet hebben, daar kun je het in een nieuwe topic met gedragsdeskundigen over hebben. Uit eigen ervaring weet ik dat dieren onze emotionele gevoelens niet begrijpen; daar helemaal niets mee kunnen. En met de Kerst vertrouw ik alleen op de recepten uit Asterix en Obelix die de SU in haar koeling heeft liggen.

Fijne feestdagen allemaal !.

Reactie van Ingrid de Eerste op 6 December 2021 op 13.41: Niet emotionele gevoelens. Waar hebben we het over. Je hebt instincten, je hebt gewetensgestoorden die zeggen dat ze voelen maar het niet kunnen.Vroeger heten dat psychopaten, nu persoonlijkheidsstoornis.

Reactie van Bart Huizinga op 6 December 2021 op 14.53: #Marlies, dieren hebben geen emotionele gevoelens anders dan (eventueel) tegenover soortgenoten. Bepaalde vogelsoorten gaan een band voor het leven aan en treuren daarna, zoeken zelfs geen partner meer. Er zijn honden die hun baas missen bij diens overlijden, maar dat is ook uitzonderlijk. Na 14 dagen is een hond gewend aan de nieuwe situatie in zijn omgeving. Wij hadden veel honden en als er weer eens eentje overleed dan mochten de anderen binnen om afscheid te nemen. Er werd even gesnuffeld en daarmee was het afscheid klaar. Hij/zij was dood bevonden en daarmee ging hun leven verder. Zit je verdrietig op de bank dan schuift jouw hond tegen je aan. Omdat hij niets begrijpt van jouw emotie. " Heb ik iets niet goed gedaan" is diens reactie. Paarden begrijpen onze emotionele reacties ook niet. " Ik hou zo van mijn paard" maar "mijn paard" houdt niet zo van jou. Het maximale wat je kunt bereiken is dat hij je vertrouwt, maar van jouw verdriet of stampvoeten of wat dan ook begrijpt hij niets; vlucht er liever voor weg en vermindert zijn vertrouwen in jou tot je weer " normaal" doet. Dieren in het wild leven om te overleven. Dat staat emotionele gevoelens in de weg. Zeker tegenover andere soorten en zeker tegenover de mens.

Reactie van Robert T op 6 December 2021 op 18.30: mogelijk biedt die boek wat helderheid over de emoties en bijbehorend gedrag https://www.tilburguniversity.edu/nl/actueel/nieuws/meer-nieuws/ad-...

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.