Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Vorige week stond op deze site een bijdrage van John Hein, nieuw op dit forum, over zijn plannen (misschien dromen) over een woongroepvorm voor remigranten uit Frankrijk. https://www.nederlanders.fr/profiles/blogs/samen-wonen-in-een-woong....
Elders op het forum is een vergelijkbare discussie gevoerd over woongroepen in Frankrijk, maar ik schrijf hier heel specifiek over wensen en mogelijkheden voor remigranten: Nederlanders die in het verleden naar Frankrijk zijn geëmigreerd en plannen hebben om terug te keren naar Nederland. De beschrijving die John gaf van zo’n woonvorm was weldoordacht, een mooi mengsel van hoop en realiteit. Er hebben zich enkele leden gemeld die belangstelling hadden, maar helaas heeft John niet meer gereageerd, mogelijk afgeschrikt door sommige reacties.
Omdat ik al een tijdje meeloop op dit forum weet ik dat veel leden hier nogal narrig kunnen reageren op plannen of vragen over remigratie. Ik wil niet zo ver gaan om het een taboeonderwerp te noemen op dit forum, maar veel remigranten krijgen het gevoel dat ze zich hier moeten verantwoorden voor remigratie-plannen om een vraag te mogen stellen. Ik wil de leden oproepen om afkeurende geluiden over remigratie nu eens achterwege te laten.
Jaarlijks emigreren gemiddeld tussen de 2000-3000 Nederlanders naar Frankrijk (ruim 1000 gezinnen), aldus het CBS. Dat aantal is al jaren redelijk stabiel (2020 had een uitschieter naar beneden met nog geen 1000 emigranten, maar dat lijkt mij een corona-gerelateerde eenmalige afwijking). Binnen drie jaar is naar schatting de helft van de emigranten weer terug, na zeven jaar nog eens de helft van de overigen. Emigratie naar Frankrijk is voor minder dan één op de vier emigranten definitief, dus drie op de vier emigranten keert, soms snel, soms na vele jaren, weer terug naar Nederland. We hebben het dus over minimaal 1500 remigranten per jaar, waarschijnlijk meer.
Tot een paar jaar geleden hadden remigranten het redelijk gemakkelijk. En dan doel ik nadrukkelijk niet op de emotionele kant van remigratie, die kan heel heftig zijn, noch op alle praktische voorbereidingen waaronder de verkoop van het Franse huis en afwikkelen van zaken als verzekeringen en eventueel het bedrijfje in Frankrijk. In feite is remigreren niet heel veel meer dan afmelden bij de Franse belastingdienst en aanmelden op het gemeentehuis van de nieuwe woongemeente in Nederland. Maar de laatste paar jaar is er een enorm obstakel bijgekomen voor remigranten: de Nederlandse woningmarkt! En dat obstakel wordt met het jaar erger, zonder dat er verbeteringen in zicht zijn voor de aankomende paar jaar.
Ik heb wat cijfers vergeleken van het CBS en de INSEE: De gemiddelde prijs van een Nederlands huis (cijfers van 2019) is meer dan € 2500/m2, de gemiddelde prijs van een Frans huis was in 2019 iets meer dan € 1900/m2. Dat lijkt een overbrugbaar verschil: de meeste remigranten accepteren (of willen zelfs) minder m2 in hun woonhuis in Nederland dan wat ze hadden in Frankrijk. Totdat je gaat kijken naar cijfers die er echt toe doen: Op de Franse campagne kost een huis gemiddeld € 1200/m2, op het Nederlandse platteland € 2100 en dat prijsverschil neemt heel snel toe en wordt dus steeds moeilijker overbrugbaar voor remigranten. Ik kan het ook anders formuleren: de verkoopprijs op het Franse platteland van een gemiddeld huis is € 220.000, de gemiddelde verkoopprijs voor een huis op het Nederlandse platteland is inmiddels opgelopen tot meer dan € 330.000. Kort gezegd: de remigrant komt een ton tekort als hij remigreert en als je daar de gemiddelde kosten van een fysieke remigratie nog bij optelt (verhuiskosten, inrichtingskosten etc.) dan kom je al heel snel tot een tekort van € 125.000 of meer.
Natuurlijk geldt dit tekort niet voor alle remigranten: er zijn er die altijd een huis hebben aangehouden in Nederland en simpelweg daar naar terugkeren, er zijn er met voldoende inkomen of vermogen om zich de hoge huizenprijzen in Nederland te kunnen veroorloven en er zijn er die er voor kiezen om te gaan huren (overigens ook bepaald niet goedkoop in Nederland: voor een gemiddeld woonhuis in Nederland betaal je inmiddels bijna €1200/maand, op het Franse platteland waar de meeste remigranten vandaan komen nog geen €700/maand). Toch blijven er vele honderden Nederlanders met remigratieplannen over, die muurvast zitten omdat ze dat gat van € 125.000 of meer niet kunnen overbruggen. En dan komt het plan van John Hein in beeld.
In de door John beschreven woongroep heeft iedere bewoner zijn zelfstandigheid, maar delen zij niet alleen kosten, maar ook een deel van hun leven. Naar mijn idee is dat alleen maar mogelijk als die bewoners tenminste iets gemeenschappelijks hebben. Remigranten delen de remigratiepijn, maar ook hun liefde voor Frankrijk; naar mijn mening is dat voldoende basis om zo’n gemeenschap mogelijk te maken.
Ik lees graag ideeën van leden van dit forum als reactie op dit artikel en het mag best op dit openbare forum tot een discussie leiden, maar mensen met remigratieschaamte wil ik verzoeken om mij rechtstreeks te benaderen via wimvt@ondernemen-frankrijk.nl. Uiteraard behandelen we jullie gegevens als strikt vertrouwelijk: jullie plannen of dromen of zorgen hoeven helemaal niet in het openbaar besproken, laat staan beschimpt, te worden. Wij kennen ook nog mensen in deze categorie en we willen graag een off-line groepje faciliteren die met elkaar in gesprek komt over de contouren en de haalbaarheid van een Frankrijkremigranten-woongroep in Nederland.
Wim
Weergaven: 4654
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Ja, het lijkt mij beter om aan te sluiten bij bestaande projecten als een CW-project, persoonlijk lijkt mij de remigratie-pijn én het feit dat je in Frankrijk hebt gewoond een te smalle basis om een woonvorm op te baseren, maar wie ben ik. Ik merk dat ik hier in Frankrijk al met zeer weinig Nederlanders contact heb, al zou ik dat best wel willen maar het is niet eenvoudig, het feit dat we allemaal in Frankrlijk wonen is nog geen basis voor persoonlijk contact.
Ik zie wel het probleem, ik ken ook wel mensen die fetenlijk in Frankrijk 'vast' zitten en hoewel ik nog werk denk ik er ook wel over na en vrees ik dat ik ook op een zeker moment door de onmogelijkheden op de woningmarkt in Nederland hier in Frankrijk 'vast' kom te zitten.
@Eliane, mijn ouders zijn aan het einde van hun leven prima door de thuiszorg geholpen. Ik heb geen idee of het heel misschien wat streekgebonden is, of omdat mensen denken dat ze "alles" kunnen krijgen zoals gratis huishoudelijk hulp. Er is ook huishoudelijke hulp, maar die doen niet alles.
Uit de statistieken blijkt dat het algemene kostenniveau van levensonderhoud in Frankrijk lager is dan in Nederland, maar dat wil niet zeggen dat voor alle Nederlanders die terugkeren naar Nederland het leven ineens duurder wordt, maar wel voor de meesten. Terugkeer naar Nederland heeft ook niets te maken met kostenbesparing (dat argument heb ik in elk geval nog nooit gehoord voor remigratie).
Overigens, Michel: er zijn wel degelijk een paar dingen duurder in Frankrijk dan in Nederland: ten aanzien van de markt moet ik je echt tegenspreken: op de Nederlandse markt is je gulden een daalder waard, op de Franse markt nog geen 10 franc. Ook woninginrichting (vergelijk de IKEA-prijzen maar eens van een Franse en Nederlandse vestiging) en een aanvullende ziektekostenverzekering (met name voor ouderen: in Frankrijk is die leeftijdafhankelijk, in Nederland niet). En zowel de notariskosten als de overdrachtsbelasting bij de aankoop van huis. En er zullen vast nog wel een paar categorieën zijn.
@Jeanette: je zit alleen 'vast' in Frankrijk als je er liever niet meer wilt zijn, maar niet terug naar Nederland kunt (bv om financiële redenen). Als je in Frankrijk wilt zijn, zit je natuurlijk niet vast!
Wim
Haha, nee natuurlijk niet Wim, dat is ook wat ik bedoel, dat ik (zoals anderen nu) op een zeker moment eigenijk liever naar Nederland zou willen, als ik alleen ben en alle vrienden die ik nu in Frankrijk heb dood of vertrokken zijn, ik ben veruit de jongste, een van de weinigen die in Frankrijk werkt dus dat is zeker niet ondenkbaar, en dat ik dan niet naar Nederland zou kunnen vanwege de financiele situatie en de woningmarkt in Nederland.
Maar goed, voor het moment wil ik hier zijn en dus denk ik er maar niet te veel over na want ik kan er toch niks aan doen, ik zou niet weten wat althans.
Verder ben ik het eens met dat er zeker zaken zijn die in Frankrijk een stuk duurder zijn dan in Nederland, zoals jij die noemt, maar het totaalplaatje valt vinderdaad toch echt gunstiger uit in Frankrijk.
Mensen die nog maar 2 jaar in Frankrijk gevestigd zijn constateren dit met mij; zij houden onder de streep echt iets meer over. Het verschil zit 'em met name in de autokosten en de inkomstenbelastingen.
Michael, wij krijgen in Nederland ieder jaar weer geld terug voor de electriciteit ons tweede huis.Dus het valt ook weleens mee.
Maar om een steentje bij te dragen aan een samenleef vorm. Zolang we samen zijn, zullen we het zeker niet doen. Blijf ik alleen over dan zal ik het wel overwegen. Maar om het met een groepje "gelijkgestemden" aan te gaan, nee dat niet. Er zullen er altijd zijn die er, in mijn ogen, iets teveel van een eigen stempel op willen zetten. Vaak vanuit hele goede bedoelingen, maar oudere mensen "we hebben het altijd zo gedaan". En qua leeftijd begin ik ook echt wel in die groep te vallen. Al hoop ik wel lang buiten dat "altijd zo gedaan" te blijven en open te staan voor verandering.
@Janny: een woongroep is een leefvorm, die lang niet iedereen past, ik probeer slechts mee te denken met de tientallen, misschien inmiddels wel honderden Nederlanders die 'vast' zitten in Frankrijk: wel willen remigreren (vanwege voor hen persoonlijke redenen), maar het niet kunnen (vanwege de financiën).
Wim
Wim, daar vind ik ook niets mis mee. Maar ik deelde mijn overwegingen. Ik waardeer je vaak nuchtere kijk op veel zaken, zoals de terugkeercijfers.
Het bevalt ons prima in de Vaucluse, maar ik zie echt wel redenen om later eventueel terug te keren. Niet met hangende pootjes, maar gewoon een andere fase in je leven.
@Michael, ik ben nu sinds bijna 2 jaar met pensioen. Ik had gedacht om, wanneer ik zou ophouden met werken, wel zin zou hebben om ergens anders dan in regio Parijs te gaan wonen. Mijn plannen waren om misschien in het noorden van de Vendée te gaan wonen. Eén van mijn kinderen, mijn zoon, woont daar. Ik vind de mensen wel vriendelijk, niet te ver van Nantes af (leuke dynamische stad). Ik ben een paar jaar geleden daar ook huizen gaan bezoeken, maar heb toen niet gekocht oa omdat ik nog werkte en ook een appartement en een huis me te veel zou zijn (financieel). Net nadat ik ophield met werken, kregen we al het gedoe met de Covid en ik had geen zin meer in zoeken. Nu denk ik soms misschien moet ik gewoon hier blijven wonen....? Een dochter in Normandië, een zoon in Vendée en de jongste zoon 15 km van mij vandaan, woon ik eigenlijk wel centraal. Ik huur een appartement in een groot huis op de begane grond in een klein stadje 15 km van Parijs. Maak gebruik van een mooie tuin, (waar de andere bewoners bijna geen gebruik van maken, omdat ze allemaal werken en ben de enige die een terras heeft). In het huis wonen nog 5 andere mensen, alleen of met een partner en de leeftijden verschillen van 30 tot 67. Eigenlijk is het wel leuk zo, maar het wisselt ook nog wel eens van bewoners en ik zou wat meer op mezelf willen zijn. En het is in omgeving Parijs ook druk. Zo als het nu is , weet ik het niet, wat ik wil....
Om het beeld wat breeder te trekken dan alleen gepensioneerden: wij zijn een jong stel met een dreumes en verhuizen volgende week terug naar Nederland. Enigszins met pijn in het hart, maar ik vind het ook waardevol dat mijn dochter haar familie kent (en andersom natuurlijk ook voor de opa's en oma's). Waar we eerder 'dichtbij' woonden (relatief gezien dan, maar goed bereisbaar) en vakanties en bezoekjes van familie en vrienden prima gingen, was dit jaar anders en woonden we wel echt in het 'buitenland' door Corona. Dus we gaan terug en lopen precies tegen al die dingen aan, een grote administratieve rompslomp, geen woonruimte (tijdelijk nu voor 2,5 maand om vanuit daar verder te zoeken), nog geen baan, enorm hoge huren of huizenprijzen in vergelijking met wat we hier betalen, ondanks dat we in Bordeaux wonen. Zorgverzekerking moeten uitkiezen wat ook echt heel veel kost. Natuurlijk betaal je dat in frankrijk ook wel, maar zit het verkapt in je lagere salaris en is het meer naar ratio. Soms vraag ik me af waar we aan beginnen. Een huisje op de grens in Noord-Frankrijk kost veel minder en daar heb je dan ook nog eens een mooie tuin bij.
Maar of wij dan bij een woongroep zouden passen? Ik hoor steeds meer mensen en vrienden om me heen over woongroepen. De vraag is wat je precies zoekt? De toegankelijkheid van altijd bij iemand terecht kunnen voor een praatje? Vind je dat ook in een actief dorp bijvoorbeeld? Ik vond laatst een woongroep met een plekje vrij, de huurprijs was inderdaad een stuk lager dan een doorsnee huurwoning. Maar is dat dan voldoende reden om voor een woongroep te kiezen? Wat zouden bijvoorbeeld je selectie criteria zijn uit alle aanmeldingen. Want alleen 'remigranten' (en woonprobleem) is best breed, dat wil niet zeggen dat je ook hetzelfde over bepaalde dingen denkt, wat wel handig is om het samenleven makkelijker te laten verlopen.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr