Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
Ik heb al een paar keer de hulp ingeroepen van dit forum. Lijkt me nu leuk om mijn ervaringen te delen.
Op 15 dec. 2020 kreeg ik - na 2 jaar zoeken (één jaar later dan geplanned) de sleutels van mijn huis in Les Claps (34). Ik wist, dat in het huis enige updates nodig zouden zijn, maar niets structureels (voor zover ik zien kon). Ik had 'enige' aankoop- en verbouwervaringen in Nederland, oa. een grachtenhuis uit 1660, een boerderij van rond 1900 en een grote woonark in Friesland. Veel dingen eigenhandig gedaan, maar met echtgenoot en voor 2000. Daarna alleen in nieuwbouw gewoond, geïsoleerd en 'ontzorgd'. Het avontuur kon dus beginnen. Ik ben een 'dame op leeftijd', beetje mensenschuw en niet gauw geneigd hulp te vragen. Had me dus voorgenomen niet direct veel contact te zoeken met 'het dorp', bovendien was er Covid. Ik had dus een goed excuus. Hoe anders kan het lopen...
Mijn overbuurvrouw is Nederlandse en woont al 35 jaar met haar franse echtgenoot en gezin tegenover "mijn" huis. We hadden elkaar begroet op passende afstand. Ik kwam met een min. aan meubels (vnl kampeermeubels), wat dierbare spullen en stapels boeken. Het was een extreem koude winter (zei men), het huis was al een half jaar onbewoond en het geleverde hout was drijfnat van de regen. De oude elektrische kachels begaven het na een paar dagen. In de extreem bouwvallige keuken bleek in de stokoude gaziere (te vies en vet om aan te raken) de gastank leeg te zijn. Mijn zeer leesvaardige Frans was in de praktijk toch extreem roestig. Mijn "dat doe ik wel even' - vertrouwen kreeg een stevige deuk. Pogingen zelf iets te doe-het-zelven faalden meteen door gebrek aan lichaamskracht en dikke stenen muren. Mijn mogelijkheden dus beperkt tot het maken van plannen. Uitvoeren moet ik aan anderen overlaten. Dus nu toch maar op naar de buuv'. Wist zij een aannemer, die mij met spoed kon helpen aan een bruikbare meterkast, nieuwe kachels en een nieuwe keuken. Ik kon koken op een meegebracht IKEA kookplaatje. Voor mij voldoende. Buuv' kwam direct aan met een oliegevulde electrische radiator, die ik overal naast me kon zetten en met enige schroom vertelde ze, dat haar zoon aannemer was, dus - als ik dat wilde - zij hem zou bellen. En zo geschiedde......
Ruben heeft een klein bedrijf met een paar fantastische jongens. Spreekt vloeiende engels, heeft met zijn ouders op veel plekken in de wereld gewoond en weet hoe om te gaan met een koppige oudere Nederlandse dame. Hij kent het huis op zijn duimpje. Kent de oorspronkelijke eigenaren en alle tussenliggende bewoners en hun verbouwingen. Ondertussen hebben we samen in snelkooktijd een plan gemaakt en uitgevoerd voor een nieuwe keuken - direct opgehaald bij de Bricot. Apparatuur van de lokale elektricien en wat van Ikea. Koudste buitenmuur geïsoleerd. Meterkast vernieuwd. De keuken is nu vlg hoofdverblijf, want eenvoudig te verwarmen met de radiator van buuv'. Het hout is wat gedroogd en het weer werd jan-febr. wat beter. In maart moest ik naar NL voor enige medische zaken en vaccinatie. Ondertussen in Les Claps alle ramen en kozijnen vernieuwd door een onderaannemer van Ruben. Buuv' heeft sleutels en stuurt met regelmaat fotoreportage. Ruben heeft voor afwerking gezorgd. Nu duidelijk is dat de vorige eigenaar haar verplichtingen niet wenst na te komen, neem ik mijn verlies en wordt de sceptic tank verwijderd. Ook de 2de wc nu aangesloten op de locale riolering En een nieuwe - wat kleinere - 'ballon' geplaatst. Ondertussen in Nl voorbereidingen aan het treffen voor verkoop van mijn huis en verhuizing naar Fr. Nog een kleine medische ingreep later dit jaar wil ik liever hier laten doen, dus def. verhuizing moet nog iets wachten ivm met verzekering. Daarnaast en vooral ben ik nu hier mijn uiterste best aan het doen mijn praktische frans te ontroesten. met behulp van www.francaisauthentiques. Een programma voor mensen met een goede passieve kennis van het frans, maar gebrekkige actieve ervaring. Een mooi programma, maar zeer tijdrovend. Vraagt om veel discipline.
De moraal van het verhaal: Ook op hogere leeftijd is het mogelijk te verkassen, maar ken je grenzen. Schroom niet om hulp te vragen. Je kunt niet zonder. En (moeilijk voor mij) leer op mensen te vertrouwen. Ik heb geen tweede aannemer gevraagd. Ik heb geen offertes vergeleken. Wel nagezocht en nagevraagd of het gebodene voor mij geschikt is. Ruben wilde warmtepomp lucht/lucht voor me aanleggen. Na de werking bij zijn ouders ervaren te hebben is dat plan meteen ten grave gedragen. Goede houtkachel in NL besteld. In mei/juni - als ik terug ben - komt er een nieuwe veilige schoorsteen. De groepenkast heeft al een apart circuit voor iedere elektrische kachel. Wordt dus mijn hoofd/bijverwarming afhankelijk van mijn gezondheid. Binnenschilderwerk kan nog even wachten. Met vrienden/bekenden of hulp vanuit het dorp. De slechte ervaring met de verkoper heeft in het dorp -inclusief de burgemeester - veel stof doen opwaaien. Men is blij dat die dame is vertrokken en ik ben welkom, ondanks dat we elkaar alleen al wandelend hebben getroffen. Dus het leren van het locale dialect van les Claps komt straks vanzelf. Had ik door te onderhandelen met meerdere aannemers geld kunnen sparen - ik wil het niet eens weten. Ik krijg iedere nota keurig gespecificeerd en beslis dan of ik het bedrag redelijk vind. Ik kan in het engels goed overleggen en er is begrip voor mijn mogelijk (zeker) afwijkende wensen. Niet "zo doen we dat nu eenmaal in Frankrijk". Lijkt me de franse methode beter, dan doen we dat. Ben ik koppig en wil ik 'a la hollandaise' - mijn wil geschiede, ook in mijn afwezigheid. Ik had het niet beter kunne treffen.
Weergaven: 2182
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Nu moet weer glimlachen Map! Ik ben geëmigreerd naar Andalusië, waar in de winters in de bergen het ook verrekte koud kan zijn. En uiteraard is mijn de oude Spaanse huisje hier niet voorzien van CV of iets dergelijks. Eén van de eerste dingen die ik hier heb vervangen was de lekke houtkachel van de vorige bewoners. En die vervangen door een....Jotul 602 die ik meenam uit NL. Geen andere kachels meer voor mij dan dan Jotul! In Nederland stookte ik er mijn schip en later mijn woning uit 1840 mee warm. Fijn om te lezen dat je er nu in ieder geval lekker warmpjes bij zit :-)
Susan, er is geen fijnere warmte, dan die van een goede houtkachel - tegelkachels uitgesloten - maar dat is in Zuid Frankrijk niet erg praktisch. Daar heb ik heel wat extra werk voor over en veel bewegen houd je gezond. Maar heb door de jaren wel geleerd, dat een goede voorbereiding en organisatie van de steeds terugkomende handelingen het allemaal wel wat makkelijker maakt. De laatste franse bewoonster van mijn huis heeft er in haar eentje tot ver in haar tachtigste gewoond. Toen werd het huis alleen verwarmd door het houtfornuis in de keuken. Ik denk, dat ik die traditie voort ga zetten. Niet uit romantische overwegingen - ik weet heel goed waar ik aan begin.
Ja Astrid, Een Jotul, daar kan je op vertrouwen. Het is niet het enige goede merk, maar wel een van de beste. De 118 is de grote broer van de 602 - de lange doos op pootjes. De icoon onder de houtkachels. In Noorwegen weer helemaal populair, omdat de Noorse bouwschriften vereisen, dat je zelfs in het meest vooruitstrevende huis - altijd een back-up systeem moet hebben voor verwarming en koken. Daarom heeft nu de 118 een kookplaat itt vroeger de 602. Om mijn hele huis te verwarmen heb ik deze maat ook wel nodig. Geen "romantisch" vlammenspel. Hoeft niet in mijn eentje. Het verplichte wijntje op de bank drink ik ook al lang niet meer. Gewoon heerlijke stralingswarmte - altijd een warm plekje. Meer heeft een mens toch niet nodig.
Ha ha nou de vraag van mij was niet de houtkachel die heb ik ook al 30 jaar , maar over de werkster!
Susan, Nee, niet helemaal vrije wil, maar niet alleen voor het hout. Beginnende artrose in mijn handen maakt dat het wel fijn is als anderen het zware werk voor me doen. Kende toevallig hier een Nederlandse vrouw, die het graag voor me doet en de centjes goed kan gebruiken. Niet zo prijzig als in Nederland en willig alles aan te pakken, ook evt. schilderen, een beetje knippen in mijn tuin. Kleine klusjes. Kortom alles wat beter is als mijn polsen worden ontlast. Bovendien ook een goede vraagbak voor adresjes in de buurt.
Kan nog een fototoestel vasthouden? Je hebt wel ,mazzel , met die vrouw!
Fototoestel gaat prima, zelfs mijn zware Hasselblad (ben/was prof. beeldend kunstenaar-fotograaf). Maar de Hasselblad heeft een meer dan bijzonder handligging, volkomen in balans in mijn rechterhand. De linker is het probleemhandje. Als het je interesseert - www.mapdemaar.com
Dank je! Verbaasde me al een beetje over opeens de vraag over de camera. Fijne dag verder.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr