Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Na acht weken in Nederland te hebben doorgebracht staan we voor de Franse grens. De marechaussee kijkt ons met licht vooruitgestoken borst vorsend aan maar bezwijkt bij het zien van ons van Belangrijke Stempels voorziene document van de burgemeester, die ons als inwoner van zijn dorp beschouwt en ons daarmee de vrijgeleide gaf naar huis te rijden.
‘Ça marche,’ wordt de gezagsdrager opeens een aardige jongeman die ons ook nog bon voyage wenst. Uit het zicht geven wij elkaar een high five. Was toch wel een beetje spannend, ook in België werden we argwanend bekeken. Men vroeg of we voedingsmiddelen aan boord hadden. Spontaan verzwegen wij de potten pindakaas, pakken hagelslag en vanillevla die voor onze Franse familieleden bestemd waren. Er werd verder ook niet gecontroleerd, dat had verregaande consequenties kunnen hebben met een twee-en-halfzits canapé mét hocker aan boord en dan de rest zó logistiek ingepakt dat zelfs de blauwe bessenstruiken en andere planten de reis ongebroken konden doorstaan.
In de lente en zomer is het altijd heerlijk bij licht aan te komen en wat we zien valt niet tegen. Het grootste deel van het gras is gemaaid en de viooltjes lachen ons met hun blije gezichtjes toe. De stokoude roos die ik in maart angstig heel kort had gesnoeid op advies van experts, heeft zich daar zo tegen verzet dat zij, meters lang en zwaar beladen met bloemen (bloeiden rozen vroeger niet pas in juni?) voorover op het gazon ligt. Dat wordt klus 1, morgenochtend. De wisteria heb ik alweer niet zien bloeien en van de blauwe morgensterren, vorig jaar in grote aantallen aanwezig, is er nu nog één over. De paars bloeiende Verbena heeft het overgenomen. De moestuin is verdwenen, in de kas valt het mee. We gaan eerst maar eens soep eten bij B(r)oer en zijn gezin. Geen knuffels, geen zoenen, zeker voor Fransen is dat toch een hele opgave. Giechelig geven we elkaar een elleboogstoot, iets van fysiek contact heb je toch nodig.
De lockdown, met één student en één net afgestudeerde architect in huis heeft daar voor mooie dingen gezorgd: op tal van plekken zijn er stukjes moestuin en er is een grote kas geplaatst waar mooie bedden gemaakt zijn voor tomaten, courgettes, meloenen, komkommers, noem maar op. De oogst zal enorm zijn! Zo bijzonder hoeveel aardigheid neef en nicht er aan hebben hiermee bezig te zijn, ook hun moeder is er heel blij mee. Wie weet hoe zich dit allemaal nog gaat ontwikkelen.
We slapen heerlijk en dag 1 in La Noblet staat in het teken van het opbinden van mijn roos, het terugvinden van de moestuin, het klaar maken van de kas voor ontvangst van tomatenplanten en meloenen en natuurlijk ook in etappes het gras maaien, bij B(r)oer chatten met Orange omdat ons internet niet werkt en weer aan het huis wennen. Waar lagen ook alweer…….Aan het einde van de dag zijn we uitgeput. Maar wel lekker. We slapen weer als rozen.
Op dag 2 staat er al om half negen een gemaskerde man voor de deur. De problemshooter van Orange deelt ons mee dat alles weer werkt. Om wat voor reden dan ook bleek onze kabel losgeschroefd te zijn van het hoofdnetwerk. Hij begrijpt er niets van. Leuk, dat zo’n man ook wel eens iets niet begrijpt. Maar dat het werkt is natuurlijk heel fijn. Vooral omdat ons pas op 15 mei een monteur was beloofd.
’s Middags rijd ik naar Orbec voor de boodschappen. De karren staan zonder schoongemaakt te zijn onder hun abri. Iedereen die wel eens in Frankrijk is geweest weet dat daar mensen wonen die je in Nederland eigenlijk nooit ziet. Mensen (meest mannen) van een onbestemde leeftijd tussen de 40 en de 80, in vieze en vaak gescheurde kleren (en dan bedoel ik echt vies, overal), hun voeten zonder sokken in kapotte gymschoenen gestoken, handen met zwarte nagels en die staan dan een tijdje bij die karren te klungelen voordat ze er één uitgetrokken hebben. Ik kan er niks aan doen, ruim acht weken geleden vond ik het eigenlijk helemaal geen probleem en nu trek ik gelijk m’n flesje handgel uit m’n tas om de boel eens lekker te ontsmetten. Bij de ingang zit een slimme onderneemster zelfgemaakte mondkapjes te verkopen. Ik groet haar vriendelijk, ik doe niet mee aan die verstikkende onzin. Zeker de helft van de aanwezigen in de winkel is het niet met me eens en draagt wel zo’n nattig lapje. Daarom houden ze verder ook nergens rekening mee, laten hun kar ergens staan of reiken voor je langs naar een zak aardappels. Rijst en suiker zijn grotendeels op, ik heb het idee dat de pasta’s fors in prijs gestegen zijn want daar liggen er nog best veel van. Overal hangen A4tjes met daarop de mededeling: aanraken is kopen! Maar ja, ik wil toch echt even voelen of de camembert wel rijp is. De logistiek in de winkel is verder keurig geregeld. Aansluiten op anderhalve meter, kassières met mondkapje en handschoenen én handgel tussen iedere klant. Ik word er een beetje verdrietig van. Ik was al niet zo dol op boodschappen doen en dit maakt het allemaal alleen nog maar erger. Ik hoop dat ik genoeg eten en drinken heb ingeslagen om tenminste een week door te komen zonder supermarktbezoek.
Weer thuis heeft Hoofd Groen ook het laatste stukje van de moestuin blootgelegd en kan ik ‘m na egaliseren en wat mest gaan inrichten. Hij kan zijn werkzaamheden hervatten met het Eden-project, van een stuk braambos een voedselbosachtig paradijsje te maken, met natuurlijk genoeg plaats om daar ook leuk te kunnen zitten. Want, zoals in onze familie gevleugelde woorden zijn: ‘Het is al wat, maar het wordt ongetwijfeld hartstikke prachtig.’ Het lijkt er soms op dat het leven een loopje met je neemt, maar je hebt er zelf nog steeds een hoop over te zeggen. Of mee te doen.
Weergaven: 6275
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
De Franse overheid is het ook niet met je eens en adviseert om op publieke plaatsen een mondkapje te dragen. Kun je dat wel lekker eigenwijs 'verstikkende onzin' vinden, maar dan had je beter in de 1,5 meter maatschappij van Rutte kunnen blijven. Daar moet je wel een mondkapje in het OV dragen, maar het mag weer geen kapje zijn van een kwaliteit die werkelijk beschermt.
Jako: Dienke komt wel uit een intelligente lockdown vandaan hoor, die moet hier nog wat aan de domme lockdown wennen.
Maar ik ben blij om te horen dat het je gelukt is Dienke naar Frankrijk te komen, je was vast niet de enige want hier zag ik vandaag auto's overal vandaan 83, 24, 75. 93 en ga zo maar door. De fransen heb ik begrepen reizen massaal naar hun tweede huizen, familie en vrienden en doen dat gewoon 's nachts want dan schijnt er geen controle te zijn.
Dus alles is bijna weer zoals het altijd was. (alleen nog even zonder al die lekkere restaurantjes)
Leuk geschreven Dienke, bedankt.
Helaas worden de maatregelen door velen niet begrepen, bv door het dragen van een mondkapje, beschermt u uw medemens, zo ook het aanschaffen van producten die u aanraakt. Helaas kunnen hierdoor de mensen met een verhoogde risico, nog geen enkele winkel binnengaan. Een beetje rekening houden met een ander zou het leven voor ons allemaal een stuk aangenamer maken. Voorlopig blijven wij dus verbannen naar de zijdeur (drive) Bedankt!
Wat een heerlijk en herkenbaar verhaal. A.s. Zondag storten ook wij ons in het avontuur om onze domicilie in de Allier te bereiken. Spannend
Het lijkt er op dat dit gaat over een tweede huis in Frankrijk en de schrijfster is bijna trots dat ze de regels heeft overtreden en gezien sommige antwoorden heeft ze ook fans in dit draadje.
Onvolwassen en onverantwoordelijk gedrag.
@Wouter van Zuilekom, gezagsgetrouw als ik ben heb ik geen enkele regel overtreden met de terugkeer naar ons maison principale sinds februari 2018. Ik zou niet durven. Wat ik ook niet zou durven is iemand die ik helemaal niet ken op basis van een aanname (die dus niet klopt) onvolwassen en onverantwoordelijk gedrag te betichten.
Bonjour Dienke, ik begrijp zowel de reactie van Wouter als die van jou, maar ik begrijp nog beter dat er mensen zijn die niet direct hebben begrepen dat het over jullie terugkeer naar jullie hoofdverblijf betreft. Kan me dat heel goed voorstellen als ik je verhaal nog een keer terug lees. Leuk geschreven overigens. Bedankt daarvoor en een fijn weekend "thuis".
Dienke, ik schreef dat het mij leek dat het je tweede huis is. Dat is blijkbaar niet zo.
Blijft dat je het normaal vindt aan voedsel te voelen wat in veel winkels - terecht - verboden is. Dus een deel van mijn antwoord blijft overeind.
Dienke schrijft vooral in de ik vorm, denkt vooral aan zichzelf.
Dat Dienke uit een gebied komt waar corona meer voorkomt dan in het gebied waar ze woont, ze door een gebied heeft gereisd waar het meer voorkomt en meer dan 100 km heeft gereisd waardoor ze een sowieso een extra risico vormt interesseert haar kennelijk niet. Dat juist zij het grootste risico op besmetting vormt in de supermarkt ontgaat haar, en 'dus' draagt ze geen ' verstikkende onzin' om haar medeburgers te beschermen en raakt ze met haar mogelijk besmette vingers gewoon producten aan want "ik wil toch echt even voelen of de camembert wel rijp is". Ze had ook vrijwillig twee weken in quarantaine kunnen gaan om ieder risico uit te sluiten.
Regels gelden niet voor Dienke, Corona is tenslotte slechts een ongemak waar Dienke niets mee te maken heeft. Haar gedrag omschrijven als "onvolwassen en onverantwoordelijk" dekt m.i. de lading. De teller staat inmiddels op bijna 18.000 doden door Corona in Franse ziekenhuizen. Veel daarvan door onvolwassen en onverantwoordelijk gedrag.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr