Een o-zo gastvrije fiscale gastvrouw

Zijn Franse vriendelijk? Jawel ! Behalve ambtenaren. Ik moet zeggen: behalve erg veel ambtenaren. Plus gendarmes. Ik moet zeggen: een flink deel van de gendarmes.
Voor de eerste keer sinds mijn verblijf hier word ik er per brief aan herinnerd dat ik nog geen aangifte voor de inkomstenbelasting van vorig jaar heb gedaan. Ik heb nog nooit aangifte voor de inkomstenbelasting gedaan, want ik ben hier niet ‘imposable d’impôts’.
De receptie van het hôtel des impôts wordt bezet door een goed gevulde ambtenares. Mijn groet wordt niet beantwoord. Ik toon haar de brief. Zij is vlot van begrip en zegt: “Voor de inkomstenbelasting? U gaat daar zitten en u wacht op uw beurt.” Daar zitten? Zij wijst op vijf aan elkaar gelaste en strak tegen een muur staande stoelen, waarvan er vier zijn bezet. Moet ik me tussen die andere ongelukkigen wringen?
Ik zie een betere oplossing. Recht tegenover de balie zijn vier stoelen vrij en wat verderop naar rechts nog eens vijf. Ik denk daar te gaan zitten, maar ik word onmiddellijk terug geroepen.” U gaat daar zitten.”
Ik ben lekker stout en blijf lekker staan.
Er komen twee vrouwen binnen, wier groet door de karonje niet wordt beantwoord. Hun vraag wel, met een aan snauwen grenzend bevel. “U gaat naar de eerste etage. De trap is daar.”
Na tien minuten ben ik het zat. Als het in dit tempo door gaat, sta ik hier over een uur nog. Ik steek met plezier mijn tong uit naar de door vriendelijke Fransen betaalde helleveeg aan de balie, groet de wachtenden aan de muur en schrijd naar de uitgang. Salut!
Thuis vraag ik de fiscale contactmevrouw telefonisch waarom ik opeens inkomen moet opgeven. Zij zegt dat zij dit adres heeft doorgekregen en vraagt of het mijn tweede huis is. Voor het gemak zeg ik maar ja. Dan moet ik dat aan de keerzijde van de vraagbrief opgeven en dan is het allemaal weer in orde. Ik vul een andere reden in: dat ik in Frankrijk niet werk, dat ik hier geen inkomsten heb en dat ik in Nederland belastingplichtig ben en voor het overige: Adieu! Ik heb er nooit meer iets van gehoord.
Dat chagrijnige brok wijf aan de balie zal ik nooit vergeten.

(Sinterklaas schreef me vorige week over mijn boek “Wonen naast god”: “Ook voor mij is dit boek een geschenk uit de hemel. Het scheelt me veel zoek- en denkwerk. Bedankt!”)

=================================================================
Dicktum 13: Een ogenblik van eerlijkheid kan maken dat men jaren schreit =================================================================

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191207, Korte Verhalen, Overheid

< Vorige bijdrage

Reactie van Lien op 7 December 2019 op 10.06: Tja Fransen zijn net mensen...
Ook ik kom geregeld mensen tegen waarbij ik mijn wenkbrauwen frons, waarom moet er zo onaardig gereageerd worden op mijn vraag?
Maar in uw geval lijkt de madame achter de balie een van de types te zijn die nog nooit van klantvriendelijkheid heeft gehoord.
Ach, weet je dat ook weer :-)

Reactie van Jako op 7 December 2019 op 11.01: Tsja, als je in Frankrijk woont ben je verplicht om aangifte inkomstenbelasting te doen. Of je in Frankrijk belastingplichtig bent of elders doet niet ter zake, elke inwoner moet verplicht aangifte doen.

Je bent dus nu geen inwoner, hebt geen recht op belastingvoordelen en betaalt maximale lokale belastingen en uiteraard geen auto op Frans kenteken, want dat is voorbehouden aan inwoners van Frankrijk. Heb je wel een auto op Frans kenteken, dan woon je dus in Frankrijk en ben je ook verplicht aangifte inkomstenbelasting te doen.

Of je in Nederland belastingplichtig bent, dat is aan de Franse belastingdienst, dus dat kan in de toekomst nog spannend worden want kennelijk weten zij van niks.

Reactie van Walter Stevens op 7 December 2019 op 11.20: Jako heeft gelijk, als je inwoner van Frankrijk bent, en hier op een Frans kenteken rond rijdt, dan dien je hier je belastingaangifte te doen…….. Het feit dat je dat blijkbaar al jaren niet gedaan hebt, zegt mij alleen maar dat je je al jarenlang niet aan de regels houdt……… Je eigen houding kan een reden zijn dat mensen niet zo aardig op je reageren…….. Ik heb uiteraard ook met de franse belastingdienst te maken… En ook weleens met de gendarmerie, en ik moet zeggen dat ik vrijwel nooit problemen met de houding van deze mensen heb… Ben altijd correct behandelt…… Als ik het hele verhaal lees dan denk ik maar 1 ding : Dick heeft zich nog niet aangepast aan de Franse gewoontes…. En is zeker nog niet geintegreerd…….. En verder is het gewoon een kwestie van belastingaangifte doen, waarvoor je overigens niet naar het Hotel des Impots hoeft, dat kan je ook gewoon via internet doen…… Dan hoeven die mensen bij de belastingdienst ook niet met u geconfronteerd te worden……… En het scheelt u een hoop tijd….. Succes er verder mee !.

Reactie van Walter Stevens op 7 December 2019 op 11.54: Ik persoonlijk vindt dat u de franse dienders behoorlijk schoffeert ! En dat siert u niet, want u bent hier "Te gast". Ik hoop dat u zich dat realiseert, en dat u zich daarna dan ook gaat gedragen !.

Reactie van Idzo Jansen op 7 December 2019 op 11.55: Nou @Dick Dijs , dat valt soms wel mee hoor? Vanochtend vroeg kwam ik mijn postkantoormevrouw (s.s.t.t.) tegen bij de bakker. Vriendelijk teruggroetend en vragen of het goed met me ging.
Ze wist niet dat ik een uurtje later weer aan haar balie zou verschijnen…ik wilde een spoedzending met waarde verzenden naar mijn in Nederland wonende zoon. Eerst geïnformeerd over het hoe en wat en vervolgens terug naar huis om te verzenden spullen te verpakken in de ontvangen , van schuimrubber voorziene, enveloppe.

Daar begon de ellende…..ik kon aanvankelijk geen goed schrijvende pen vinden en vervolgens vergiste ik me ook nog bij het invullen van een document met dermate weinig ruimte en veel te kleine hokjes, waardoor ik vreesde dat aan een correcte levering ernstig getwijfeld moest worden.
Het ging hier om een waardevolleexpressspoedzending en dat kost een paar cent.
Dus terug naar mijn , nog steeds glimlachende , (voormalige) lokketmevrouw.

“of ik wéér 52,50 euro zou moeten betalen voor een nieuwe enveloop?” Nee hoor , dat regel ik wel met mijn chef zei ze en nam mijn volgekalkt exemplaar weer terug en gaf me vervolgens een nieuw exemplaar . Wel nadat ik wéér zo’n ellendig, klein geletterd formulier had ingevuld. Natuurlijk werd mijn vriendelijke afscheidsgroet beantwoord maar….. daarop volgend “ik krijg nog wel 50,20 euro van u voor de verzekering?”
Mijn glimlach was iets minder uitbundig toen ik andermaal vertrok………Daar kon zij niks aan doen deze keer.

Reactie van Wim van Teeffelen op 7 December 2019 op 11.56: Zoals meestal ben ik het eens met Annemieke. Dit stukje illustreert vooral de domheid van veel Nederkandse gepensioneerden in Frankrijk. Ik hoop dat dit stukje lezers aanzet om nog eens te kijken naar hun eigen situatie en zich te houden aan de basisprincipes van de Franse maarschappij. En die is echt niet zo verschillend van andere moderne Westerse landen. En dat begint met het doen van aangifte van inkomstenbelasting. Dat moet ALTIJD als je in Frankrijk woont, al hoeft dat niet te betekenen dat je ook wat moet betalen.

Wim

Reactie van Peter A. Schrage op 7 December 2019 op 12.39: Wonen in een land betekent in de meeste Westerse landen aangifte plicht voor belasting(en). Of er betaald moet worden blijkt uit die aangifte(n), zo simpel is het.

Overigens het belastingkantoor in Pont Audemer heeft 2 jaar geleden een klanten tevredenheids onderzoek gehouden. Hun score was 97% positief naar hun clienten, maw hun clienten hebben de "prestaties" van het personeel van dit kantoor als meer dan positief ervaren. Mijn persoonlijke ervaring is dat we voor zowel zakelijke als prive belastingzaken altijd zeer correct en snel geholpen zijn, met heel veel respect voor hun clienten. Wil ik toch ook even vermelden.

Reactie van En Laurenc op 7 December 2019 op 13.16: Ook mijn ervaringen met de Franse belasting-mensen is positief, altijd ben ik op een uiterst correcte manier behandeld. Het verschil in NL is dat je hier vaak in de hoofdplaats van het departement waar je woont altijd wel je beklag kunt doen als er eens iets fout loopt of dreigt te lopen. In 100% van die gevallen kon ik de situatie uitleggen en is het ter plekke geregeld. Dát zou U eens aan de gedupeerden moeten vragen, waarvoor de staatssecretaris Dhr. Snel afgelopen week voor is ter verantwoording geroepen in het Nederlandse parlement.

De gedupeerden die volgens de belastingdienst teveel subsidie zouden hebben ontvangen, voor met name kinderopvang, had de belastingdienst boetes opgelegd van soms wel een ton. De gedupeerden hadden steeds het idee te communiceren met een fantôme, het was gewoon onmogelijk de verantwoordelijke belasting ambtenaren te spreken te krijgen.

Opmerking hierbij is wel dat het helaas in Frankrijk ook steeds meer het geval is. Denk aan het rijbewijzen gedoe en dat alles steeds meer centraal geregeld gaat worden.

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 7 December 2019 op 13.25: Ben hier altijd vriendelijk en correct tegemoetgetreden, ook door barse gendarmes die me vorig jaar wezen op voorbanden zonder voldoende profiel. Dat was ik helemaal mee eens en stelde voor 'tout de suite' nieuwe banden te kopen. Dat vonden ze heel best als die dan maar de zelfde middag nog getoond zouden worden. En weer ging er een controle voorbij zonder boete.

Onlangs meldde ik me aan de balie van het belastingkantoor voor wat vragen over m'n taxe foncière. Kreeg een vriendelijke groet terug en werd even vriendelijk verzocht om dáár plaats te nemen. Juist daar in die hoek waar 5 nauwe stoeltjes in één rij aanelkaar gelast waren. Er zat verder niemand dus had ik de ruimte en de tijd om tientallen mensen die van hot naar her heen- en weer gingen te bekijken, waaronder de vriendelijke dame zelf die ergens ver in één der krochten van het kantoor achter een dikke deur verdween.

Het was leuk/boeiend om de gezichten van de mensen te bestuderen, zowel die van ons belastingplichtigen als van de ontvangers. Sommige klanten berustend, anderen gehaast, weer anderen keken alsof ze best slimme ideeën bedacht hadden die meest kort en snel de grond ingeboord werden. Sommigen waren bedrukt, doch vertrokken blij en opgelucht. Langzaam maar zeker werd de hal leger en leger. Ook de aardige mensen achter de balie verdwenen stuk voor stuk nu de lunchpauze dichterbij kwam tot er uiteindelijk nog twee personen overgebleven waren, waaronder ik.

Waar wacht u op ? Vroeg de laatste dame die er enigzinds vermoeid en hongerig uitzag, nou uw collega had me gevraagd om hier te wachten, dáár op die stoel, tot er iemand zou komen die me uitleg komt geven over wat vraagjes op het gebied van mijn taxe foncière. Ze zuchtte eens diep en je hoorde haar denken, gossie gossie hebben we er wéér een die we anderhalf uur geleden daar geparkeerd hebben die nog is blijven zitten ook, heb ik dat weer !

(de uitleg die volgde was toch nog vriendelijk, begrijpelijk en stond 5 minuten later buiten)

Reactie van Lodewijk Lievendag op 7 December 2019 op 13.32: Dick schrijft een verhaal. Hij schrijft wel vaker verhalen en niet zelden heb ik het gevoel dat het allemaalmaar deels autobiografisch is en dat fantasie een grote rol speelt. Ik kom wel eens bij de Belastingdienst en was laatst bij de griffie van de rechtbank en 'dat chagrijnige brok wijf aan de balie' waar Dick het over heeft heb ik daar nooit gezien. Het lijkt me dat Dick niet zo dom is dat hij met een vaste woon- en verblijfplaatst in Frankrijk geen aangifte doet in Frankrijk, toch Dick?