Nostalgie zo in de zomer

Paris au mois d’Août

Deze tekst schreef ik eens heerlijk in de schaduw, op een terrasje aan de achterzijde van Montmartre, juist, dat deel waar weinig toeristen komen. Aan de overzijde stopt een zwarte Audi met achter het stuur een elegante vrouw, blond, blauwe ogen en ik schat zo midden dertig. Waarom zoveel details hoor ik u haast denken? Vanwege de muziek die via het open portierraam naar buitenkomt, hoe toepasselijk, Aznavour met 'Paris au mois d’Août'. Mijn hersenen maken overuren waarin vele mooie herinneringen naar boven komen. Het chanson begint met vlammende strijkers en Aznavour zingt vol dramatiek over z’n liefde, voor eeuwig verbonden met Parijs, én voor eeuwig verbonden met de maand augustus. De chansonnier schreef het samen met Georges Garvarentz. Ook van Armeense afkomst, bovendien z’n zwager. 'Paris au mois d’août' is geschreven voor een film met dezelfde titel. De film is op zijn beurt weer gebaseerd op de roman van René Fallet. Aznavour zingt niet alleen de titelsong, maar speelt ook de hoofdrol. De film handelt over een getrouwde, veertigjarige man wiens hoofd op hol wordt gebracht door een model, dat voor een photoshoot in Parijs verblijft. Hij is alleen in Parijs, het warme zomerweer doet de rest en de afloop...... laat zich raden: 

https://www.youtube.com/watch?v=3gg_PNoizDg

  

Balayé par septembre

Notre amour d'un été

Tristement se démembre

Et se meurt au passé

J'avais beau m'y attendre

Mon coeur vide de tout

Ressemble à s'y méprendre

A Paris au mois d'août

 

Verjaagd door september

onze liefde van een zomer

Jammer genoeg verbrokkelt

en verleden tijd

Ik had zulke mooie verwachtingen

Mijn hart, leeg

heeft zich schijnbaar vergist

die augustus in Parijs

 

Heb jij dat ook? Bij Tour de France met al die Franse muziek droom ik altijd weg. Als Parijsblogger niet zo gek. Mijn liefde is in Parijs begonnen maar ook stormachtig geëindigd. Mijn top 5 zijn chansons die mij vrolijk maken of juist een beetje droevig, maar die mij altijd doen terugdenken aan die stormachtige tijd in Parijs.

 

Ella, elle l'a

Ella, elle l'a ("Ella, zij heeft het") is een hitsingle van France Gall. Het nummer werd geschreven door Michel Berger en is een hommage aan Ella Fitzgerald (1917-1996). Gall bracht het uit op single in 1987 en had er in Oostenrijk en Duitsland een nummer 1-hit mee. In Frankrijk haalde het nummer de tweede plaats in de hitlijst. De single komt van het album Babacar. De link naar het nummer is tevens een filmpje gemaakt door cineast Ad van den Beemd speciaal voor mijn blog Paris FvdV. ‘Paris en une seconde’

https://youtu.be/bjAkZq_W65g

 

Het is als een vrolijkheid

Als een lach

Iets in de stem

Die ons "kom" doet zeggen

Die ons vreemd genoeg goed doet voelen

 

Het is zoals het hele verhaal

Van het zwarte volk

Dat zich balanceert

Tussen de liefde en de wanhoop

Iets dat binnenin je danst

Als je het hebt, je het hebt

 

Ella, zij heeft het

Wat ik weet

Iets wat andere niet hebben

Dat ons in een vrolijke toestand brengt

Ella, zij heeft het

Ella, zij heeft het

Ou-ou ou-ou ou-ou ou

Zij heeft, ou-ou ou-ou ou-ou ou, deze vreemde stem

Zij heeft, ou-ou ou-ou ou-ou ou, deze vreemde vreugde

Dit geschenk uit de hemel, dat maakt het mooi 

 

La Bohème

Jong verliefd in Parijs dan herkennen jullie zeker deze tekst:

 

Ik vertel jullie van een tijd

Die de tieners

Niet kunnen kennen.

In die tijd hing Montmartre

De bakken met seringen

Tot onder onze ramen

En als de eenvoudige gemeubileerde ruimte

Die ons nestje was

Geen porum had,

Het is wel waar wij elkaar ontmoetten

Ik die honger leed

En jij die naakt poseerde.

 

La bohème, het artiestenwereldje

Dat betekende: Wij zijn gelukkig

La bohème, la bohème,

Wij aten toen slechts om de dag.

 

La bohème, la bohème,

Dat wilde zeggen: wij zijn twintig,

La bohème, la bohème,

En wij leefden van de wind.

 

La bohème is een lied van Charles Aznavour en Jacques Plante, geschreven in 1965. Het lied vertelt het verhaal van een schilder, die nostalgisch terugdenkt aan zijn jeugd op Montmartre. Zijn artistieke jaren waarin hij hongerig was, maar gelukkig. Het lied bereikte de nummer 1 in de Franse hitparade en de top 10 in de hitlijsten van onder meer Argentinië en Brazilië. Aznavour bracht vervolgens ook een Engelse, Duitse, Italiaanse, Spaanse en Portugese versie uit. 

https://www.youtube.com/watch?v=fVfnEyLOkrM

  

Je suis venue te dire que je m’en vais

De volgende chansons hebben natuurlijk te maken met het onvermijdelijke einde van mijn liefdesavontuur. ‘Je suis venue te dire que je m’en vais’ is een chanson van het Franse enfant terrible Serge Gainsbourg. Gainsbourg nam het nummer op in 1973 op in album ‘Vu de l’extérieur’. Volgens kenners vond Gainsbourg de inspiratie voor het lied in de kliniek waar hij verbleef na zijn eerste hartinfarct. Wie goed luistert hoort zijn toenmalige vriendin Jane Birkin snikken op de achtergrond. Mijn keuze is niet gevallen op de uitvoering door Serge Gainsbourg maar die van de Nederlandse Britta Maria en haar partner Maurits Fondse: 

https://youtu.be/fDqlZCbHgS4

  

Ik ben hier om te zeggen, ik ga

Ik hou nog wel van jou, maar ja

Hoewel ik besef wat jij voelt voor mij

Ik ben hier om te zeggen

Het is voorbij

De wind neemt mij mee hier ver vandaan

De wind is sterk

Ik moet je laten gaan.

 

 

Les feuilles mortes

Mijn laatste chanson, daarvan is de tekst geschreven in 1945 door de dichter Jacques Prévert, met muziek van Joseph Kosma. In 1946 introduceerde de Franse zanger en acteur Yves Montand het lied in zijn film Les Portes de la Nuit.

Les feuilles mortes staat bekend om de treurige stemming van de tekst, die gaat over een verloren liefde na het einde van de zomer, wanneer de bladeren van de bomen zijn gevallen en dood op de grond liggen.

In Parijs staat Montand avond aan avond Les feuilles mortes te zingen. Zelf is hij dol op het nummer, maar het publiek wil er niets van weten. Hij geeft niet op en probeert het uit op alle mogelijke plekken in zijn recital vooraan, achteraan of tussen twee populaire chansons in. Dankzij zijn warme stem, gentleman verschijning en zwoele maar stijlvolle danspasjes eet de zaal uit zijn hand. Maar Les feuilles mortes wil maar niet aanslaan. Toch neemt hij het nummer op in 1949. Het wonder geschiedt. Alsof het publiek de tijd nodig had om de lyriek van Prévert tot zich te laten doordringen, wordt Les feuilles mortes de soundtrack van een periode waarin Frankrijk eindelijk uit de slop van de oorlogsjaren kruipt. Al snel gaan de Verenigde Staten door de knieën. Dit You Tube filmpje is gemaakt in 1981, tien jaar voor zijn overlijden, geniet van de kwetsbaarheid hoe Yves Montand dit prachtige nummer ten gehore brengt: 

https://www.youtube.com/watch?v=Xo1C6E7jbPw

 

Les Feuilles Mortes

Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes

Des jours heureux où nous étions amis

En ce temps-là la vie était plus belle

Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Tu vois, je n'ai pas oublié...

 

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Les souvenirs et les regrets aussi

Et le vent du nord les emporte

Dans la nuit froide de l'oubli

Tu vois, je n'ai pas oublié

La chanson que tu me chantais.

 

C'est une chanson qui nous ressemble

Toi, tu m'aimais et je t'aimais

Et nous vivions tous les deux ensemble

Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais

Mais la vie sépare ceux qui s'aiment

Tout doucement, sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

Les pas des amants désunis. 

 

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Les souvenirs et les regrets aussi

Mais mon amour silencieux et fidèle

Sourit toujours et remercie la vie

Je t'aimais tant, tu étais si jolie

Comment veux-tu que je t'oublie?

En ce temps-là, la vie était plus belle

Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui

Tu étais ma plus douce amie

Mais je n'ai que faire des regrets

Et la chanson que tu chantais

Toujours, toujours je l'entendrai! 

 

C'est une chanson qui nous ressemble

Toi, tu m'aimais et je t'aimais

Et nous vivions tous les deux ensemble

Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais

Mais la vie sépare ceux qui s'aiment

Tout doucement, sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

Les pas des amants désunis 

 

Oh ik zou zo graag willen dat jij nog dacht

aan de gelukkige dagen dat wij nog vrienden waren

In die tijd was het leven mooier

en de zon scheen feller dan vandaag

Dode bladeren worden bijeen geschept

je ziet, ik ben het niet vergeten

Dode bladeren worden bijeen geschept

zo ook herinneringen en spijt

En de noordenwind voert ze mee

de koude nacht van de vergetelheid in

Je ziet, ik ben het niet vergeten

het lied dat je voor me zong

 

Het is een lied dat voor ons lijkt gemaakt

Jij hield van mij en ik hield van jou

en wij tweetjes leefden samen

Jij hield van mij en ik hield van jou

maar het leven drijft hen die van elkaar houden uiteen

heel langzaam, heel stilletjes

En de zee wist op het strand

de voetstappen van de gescheiden geliefden

 

Dode bladeren worden bijeen geschept

zo ook herinneringen en spijt

maar mijn stille en trouwe liefde

glimlacht nog altijd en dankt het leven

Ik hield zoveel van je, je was zo knap

hoe wil je dat ik jou vergeet

In die dagen was het leven mooier

en de zon scheen feller dan vandaag

Jij was mijn liefste vriendin

maar wat moet ik met spijt

En het lied dat je zong

zal ik altijd, altijd horen 

 

Het is een lied dat voor ons lijkt gemaakt

Jij hield van mij en ik hield van jou

en wij tweetjes leefden samen

Jij hield van mij en ik hield van jou

maar het leven drijft hen die van elkaar houden uiteen

heel langzaam, heel stilletjes

En de zee wist op het strand

de voetstappen van de gescheiden geliefden