Gedachten van een agriculteur

Lopend tussen mijn koeien, midden in de prachtige natuur van Frankrijk komen bij mij regelmatig gedachten bovenborrelen.

Bij deze:

Bosgeest

Als een groen, donker eiland

ligt het bos daar.

Als je het binnentreedt lijkt het net of je andere wereld binnenstapt,

niet aangeharkt, ruig maar met een adembenemende schoonheid

het is net alsof je mond er nog de pure rust binnenhapt

Lijkt het niet zo dat de vogels er mooier, vrijer zingen?

De bomen minder beschadigd, gezonder groeien?

overdekt met onwaarschijnlijk mooie stukken mos?

En dat alles in de bescherming van het bos.

Kinderen werd verteld dat dat het bos eng was,

er huisde een wezen, een geest

hij was gevaarlijk, gelijk een beest

daar weggestopt in een hoek,

het leek wel een vloek.

Ik kwam in twijfel, wist niet wat te doen,

maar gisteren nam ik een besluit

Ik ging naar het bos en zei:

ga gerust mee met mij, kom er maar uit!

in mijn huis ben je welkom, een graag geziene gast.

Er gebeurde iets raars,

de oude balken in de boerderij begonnen te zingen

muren lachten en werden warm

de vloer lag te schuddebuiken van geluk

het hele huis is blij,

bosgeest! blijf lekker hier, je hoort er nu bij.