De berichten van Ludique (13)

“Ik wil terug naar Nederland.” zei Vincent plompverloren. Wij stonden op dat moment zwijgend de overblijfselen van een nagenoeg geheel overwoekerd antiek bestelautootje te bewonderen op het verwilderd erf van een volledig tot ruïne vervallen corps de ferme.

“Hoe kom je daar nou bij?” vroeg ik verbijsterd en ook wat geschrokken. Vincent en ik praatten veel tijdens onze vele wandelingen over de glooiende velden en kriskras door de ongerepte bossen van de Franse…

©Ludique (16) – Hoezo, Frankrijk?

Ik zat bij café De Sigaar op het smalle reepje terras aan de oude gracht. Op de valreep, zeg maar, want als je niet uitkijkt flikker je zo met stoel en al de troebele gracht in. Het zou ook niet de eerste keer zijn. Qua klandizie is dit café de onbenoemde stiefzoon van sociëteit De Sleutel waarvan Koos, de uitbater, moe van het tappen en wars van onbekende gasten die hem niet aanstonden, de zooi uiteindelijk van de hand had gedaan. Sedertdien…

De Franse Aanslag Inkomstenbelasting 2022 ontvangen. Moeten we nu ineens over onze Nederlandse Inkomsten voor het eerst (sinds 2011) behalve inkomstenbelasting ook premie Sociale Voorzieningen betalen? Hoezo, we zijn toch verdragsgerechtigd en betalen al zeer vorstelijke jaarpremies aan het CAK dat onze ziektekosten toch aan de Franse Staat vergoedt. Of gaat dit over andere Sociale Voorzieningen? Wij maken helemaal geen gebruik van welke Franse sociale voorziening dan ook. Waar gaat dit…

Lief en ik zijn vorig jaar nul oktober verhuisd. Laten we op dit nieuwe adres toch totaal geen enkel bereik te hebben. Nul! Dus ook deze prachtsite niet meer kunnen bereiken en laat nu net, zomaar pardoes ineens, er wel bereik te zijn en we de prachtsite Nederlanders.fr te kunnen openen...?! Hiep, hiep HOERA> Wonderlijk, hopelijk is het blijvend...

Van Ludique le Vert & Lief

Ik smeet net zwierig onze bejaarde besteltrommel een grootstedelijke parkeergeul in toen Lief geheel ontremd haar lieftallig smoelwerk bijkans dwars door de voorruit wierp.

Ik rukte van schrik pardoes de handrem uit de vloer. Sodeju!…

Het absurde verschijnsel doet zich voor dat medelanders zomaar klakkeloos aannemen dat wij, louter omdat Lief en ik nu eenmaal in Frankrijk zetelen, dé wijnkenners bij uitstek zijn en er alle dagen doodleuk lekker lustig op los lopen te lebberen.

Mooi van niet natuurlijk. Lief en ik, wij nippen uitsluitend gezéten, daar stá ik op!

In die kennelijk diep gewortelde overtuiging…

LUDIQUE & LIEF 

wensen u…

Kijk, dat de vloer van onze slaapkamer zo gaar was als oudenwijvenkoek wisten wij ook zelf wel. Heus wel! Allang! Al sinds de allereerste nacht hier in onze boerenhoeve. Tussen de aangevreten planken door keken wij zó de zompige cave…

Wij, Lief en ik, wonen sinds emigratieheugenis in een buurtschap of, zo u wilt, een gemeenschap welke slechts negen families huisvest. U voelt al wel; dit gaat helemaal nérgens over, zeg nou zelf.

Het is dan ook inderdaad geen met naam en toenaam benoemd gat, gehucht of hameau, alwaar de onder emigranten zo hartstochtelijk geliefde pittoreske bouwvallen en artistiek verantwoorde natuurstenen ruïnes benauwend dicht bovenop of tegen elkaar aan schurken rond…

Ik koester een tamelijk romantisch beeld van 'Dé Zorg'. Een in sepia bewaard sleets beeld uit mijn vroege jeugd waarin onze huisarts, de weledel-geleerde-geneesheer-dokter wiens naam mij nu even ontschoten is, figureert als de rijzige man in driedelig krijt met vest en vlinderstrik plús een stethoscoop bungelend onder de immer ietwat vettig glimmende kinnebak.

De arts die ons, op bevel van mijn moeder, tenminste eens…

Ludique le Vert en Lief

Er is een video van ons en ons leven gemaakt

We hebben een heerlijke dag gehad samen met de maker Leon

van #RuralFrancejournals…

LUDIQUE OP Z'N BEST!

Het is 2007 als Ludy samen met zijn geliefde vrouw Maria, verhuist naar een oude boerderij die de naam Le Vert draagt, ergens in het zuidwesten van Frankrijk. Een vooropgezet plan is er niet, wel een droom om te genieten van serene rust, de natuur en elkaar. Om hier samen oud te worden in harmonie met de omgeving en de lokale bevolking.

Ludy is een verhalenverteller en al spoedig begint hij…

“Kom op,” trachtte ik Lief eens op de zondagochtendmarkt in Objat te verleiden, “laten we alvast een terrasje pakken. Het is half twaalf geweest, dadelijk zit alles weer stampvol.”

Lief draaide zich onmiddellijk met een ruk en reuzenzwaai om. Honderdtachtig graden richting winkelstraat alwaar de meeste terrassen te vinden zijn. Doordat ze daarbij mijn hand zeer stevig vasthield dreigde ik onverhoeds een hoeden-, petten- en korsettenkraam te worden in…