De berichten van Frans brugman (43)

Als mensen voor de eerste keer ons huis bezoeken, krijgen we vaak te horen dat het nog zo'n authentiek Frans huis is. Dat horen we graag, want we hebben inderdaad kosten nog moeite gespaard om het zo te houden. De vloeren kraken authentiek en de authentieke natuurstenen spoelbak in de keuken -die zo laag is, dat je zo ongeveer op je knieën de afwas moet doen- hebben we gehandhaafd. Die zouden we voor geen goud willen missen.

Generaties  Fransen hebben hier dagelijks díe dingen…

Vrienden van ons, Janine en Luke wonen in een dorpje hier in de buurt. Ze hebben een mooi vrijstaand huis, met een grote tuin. Ze hebben een hond en een kat, en verder alles, wat een mens zich maar wensen kan.

Het enige probleem is, dat hun huis aan één kant aan de tuin van de buren grenst. De buren zijn er maar zelden omdat het een…

Toen ik een tijdje terug op de stoep van het Hotel de Ville hier in het dorp een Nederlands echtpaar aantrof dat een kamer voor de nacht zocht, realiseerde ik me weer eens hoe lastig en verwarrend het kan zijn, als je de taal van het door jouw bezochte land niet of nauwelijks beheerst.

Op sites voor Nederlanders in Frankrijk wordt wel eens een beetje minachtend gedaan over mensen die al een tijdje in Frankrijk wonen en nog steeds de taal niet goed beheersen. Niet iedereen…

Over het algemeen, heb ik het hier in Frankrijk reuze naar mijn zin. Maar toch, een heel enkele keer voel ik de behoefte opkomen aan iets anders, iets groters, iets cultureels, maar dan het liefst wel zonder hordes toeristen, waar ik een en ander mee zou moeten delen.

Wat dat laatste betreft werd ik…

HEET, door Frans Brugman

Het is heet deze zomer. Zo heet dat het maar beter is om binnenshuis te blijven. Als je door de hoge temperaturen noodgedwongen binnen zit kan het wel eens een beetje saai worden Als er dan niet echt veel spannende dingen gebeuren,…

In  Frankrijk heb ik soms het gevoel, dat het gezellig samen zijn belangrijker is dan de entourage. Dat verklaart misschien ook wel dat er soms bankjes geplaatst worden met uitzicht op een blinde muur, terwijl je als je achterom kijkt het mooiste landschap zou kunnen bewonderen. Prachtige huizen met uitzicht op troosteloze industrieterreinen zijn hier ook geen uitzondering. In restaurants bestaat het meubilair soms nog uit formica tafels en stoelen, met daar boven, een Neon lamp want goed…

 We zullen een jaar of 22 zijn geweest, toen een vriend en ik besloten een paar dagen naar Parijs te gaan. Tijdens een van onze zwerftochten, kwamen we op een pleintje, waar een klein theatertje gevestigd was. Toen we de vitrines aan de gevel bekeken, bleek, dat er een striptease show gegeven werd.…

We waren al bijna vergeten dat er grenzen waren tot we door corona weer met beperkingen te maken kregen. Misschien wel leuk om met jullie een paar ervaringen te delen van toen er nog echt grenzen waren. 

Als je tussen Maastricht en Luik de Belgische grens passeert, dan staat daar midden op de weg een “Friet Kot”. Telkens wanneer ik daar voorbij ga, moet ik er even aan denken hoe ik me daar, inmiddels zo'n 45 jaar geleden, bij de douane moest melden.

Mijn nichtje…

Af en toe plaats ik wel eens een foto op een Franse Facebook site die heet: "Voyage au coeur du temps, plus de cent ans de souvenirs." Een hele mond vol, maar wie Frankrijk een beetje kent, weet, dat ze daar aan een paar woorden niet gauw genoeg hebben. Zoals de naam al doet vermoeden kan je daar…

Als je zoals ik, al wat langer in Frankrijk woont, gaat er onherroepelijk iets van de romantiek verloren.

Als ik vroeger een willekeurig Frans café of restaurant binnen stapte, dan klonken de gesprekken me als muziek in de oren. Ik had toch minstens de indruk, dat er op hoog niveau werd gediscussieerd. Toen ik er wat meer van begon te begrijpen, bleken de gesprekken net zo banaal te zijn als in een Nederlandse kroeg.

Ik ben nog steeds een groot liefhebber van programma's als…

Soms kan ik wel eens een beetje heimwee hebben naar die goeie  ouwe tijd dat ik in Parijs een goedkope hotelkamer zocht.

Het was rond de feestdagen en alle  kamers waren bezet. Net toen ik me er bijna bij neergelegd had, dat ik als een clochard onder een van de Seine bruggen moest slapen, vond ik in een achteraf straatje nog een beetje louche hotelletje. Ja, ze hadden nog wel een klein kamertje op de 4e verdieping. Het was niet duur, dus budgettechnisch kwam mij dat wel goed…

Vrienden hadden ons verteld, dat er niet ver van onze woonplaats Fontenoy le Château een dorp was, waar je bij een banketbakker de heerlijkste taarten en gebak kon kopen. Hoewel het helemaal niet ver rijden was, waren we er vreemd genoeg nog nooit eerder geweest.

Omdat het bijna Kerstmis was, besloten we…

Op Schiphol komt ze de trein binnen. Een jonge vrouw, een meisje eigenlijk nog.

Hoewel ik op de vloer een tas en wat pakjes heb neergezet, waar ik niet zo gauw ergens anders een plekje voor kon vinden en de coupé aan de andere kant helemaal leeg is, geeft ze er de voorkeur aan, bij mij in de coupé te komen zitten.

Zelf heeft ze ook nogal wat bagage bij zich. Een rugzakje, een koffer, een dikke jas en wat plastic tassen met allerlei pakjes.

Als ik probeer…

Het jachtseizoen is weer in volle gang. Als je op zondagmorgen in alle vroegte op pad bent, dan zie je ze regelmatig langs de bosrand staan, mannen in camouflagepakken. Wonderlijk genoeg, dragen ze daar dan weer van die reflecterende gele hesjes op. Dat is tegenwoordig verplicht. In het verleden is het regelmatig voorgekomen, dat ze elkaar voor wild aanzagen en dat moet natuurlijk voorkomen worden. Het verhaal doet ook wel de ronde, dat langdurige vetes tussen twee mensen op deze min…

Je kunt het je nu nauwelijks meer voorstellen, maar toen in 2001 de vliegtuigen de Twin Towers in New York binnen vlogen had ik hier in Frankrijk nauwelijks contact met de buitenwereld. Ik was in het bezit van een klein radiotoestelletje waarmee ik onder gunstige omstandigheden en door de antenne goed te richten, af en toe de nieuwsberichten op de Nederlandse radio kon ontvangen. Telefoon had ik nog niet, daarvoor was ik afhankelijk van de telefooncel die beneden in het dorp stond.…

Elke dag, rond dezelfde tijd, kwam hij bij ons door de straat met zijn hond aan de lijn. Een vriendelijke, beetje verlegen, man van een jaar of zestig. Je hoorde hem al van verre aankomen, want hij had iets aan zijn been waardoor bij elke stap één voet hard op de grond klapte. We groetten elkaar: "Bonjour monsieur", en daar bleef het voorlopig bij.

Toen ik na verloop…