De berichten van Dick Dijs (56)

Zijn Franse vriendelijk? Jawel ! Behalve ambtenaren. Ik moet zeggen: behalve erg veel ambtenaren. Plus  gendarmes. Ik moet zeggen: een flink deel van de gendarmes.

Voor de eerste keer sinds mijn verblijf hier word ik er per brief aan herinnerd dat ik nog geen aangifte voor de inkomstenbelasting van vorig jaar heb gedaan. Ik heb nog nooit aangifte voor de inkomstenbelasting gedaan, want ik ben hier niet ‘imposable d’impôts’.

De receptie…

Alle tumult op en rond de Nederlandse voetbalvelden en in en op de media over racistisch gedrag doet mij denken aan een reactie van Henri - voormalig varkenskoop- en al jaren mijn buurman.

Onze negorij was verrijkt door de komst van Ashley en haar man François. Verrijkt? Já, verrijkt. Want François is ITC-deskundige en brengt heel wat intelligentie mee en dat kunnen we hier goed gebruiken. Ashley  is niet alleen een vrolijke meid, ook…

“En we zingen en we springen want we zijn zo blij..…” omdat de Goede Sint in ik-weet-niet-hoeveel Nederlandse steden is aangekomen. Daarom dit keer hier ook maar wat strooigoed.

Sociale boeren

We bezoeken met wat kinderen een geitenboerderij annex kaasmakerij in de buurt. Ze vergapen zich aan en vermaken zich met meer dan driehonderd witte en bruine geiten. Volgens mij zijn Fransen kleurenblind, want zij zeggen dat die bruine exemplaren geel zijn, conform de…

Michel komt wat opgewonden mijn tuin in lopen. “Dieck, viens vite, Henri is gevallen!”

Die zit, plat op zijn kont, tegenover zijn huis op het pas gelegde asfalt van de inrit van overbuurman Guy. Hij blijkt achter in de tuin te zijn gevallen, heeft zich aan een afgedankte, gammele keukenstoel half overeind kunnen trekken en heeft, steun zoekend aan een tuinmuurtje, kans gezien naar de weg te strompelen. En daar verloren zijn beide, goed tachtigjarige benen al hun kracht.

Het duurde,…

DD: Jij gaat met vakantie naar Frankrijk? Pas goed op je woorden als je wat Frans gaat brabbelen. Zelfs mensen die die taal vlot spreken, moeten goed opletten.

Joost: Hoezo?

-Als je Fransen wilt bedanken, doe dat dan alsjeblieft in het Frans. Zeg: ‘Merci’. Of ‘Merci bien.’ Maar beslist niet dat Nederlandse ‘Dank u’. Want dat verstaan ze als ‘Dans le cul’ en dat betekent ‘In je kont’ en dan kijken ze je toch echt wel een beetje gek aan, hoor.

­-Dat wel?

-Mijn…

Het is hier een massaal beoefende liefhebberij: het hebben van suikerziekte. Ik ken nauwelijks een onderwerp dat vaker en enthousiaster wordt besproken dan diabetes. Van de verschillende soorten hebben ze geen kaas gegeten: suikerziekte is suikerziekte en verder geen geouwewijf. Henri heeft zojuist een druppel bloed uit zijn linker middelvinger geprikt en daarmee een naald van een grijs toverdoosje bevochtigd. Nu wacht hij af. “Mince!” Hij noemt een getal, maar dat zegt mij helemaal…

We kijken uit over de vijver van Claude, in een voormalige stuk onzalig land dat ooit bezaaid lag met grote keien en overwoekerd was door bramen, brandnetels en onkruidbomen als es en berk. Claude heeft die woestenij met veel kennis, met meer ijver en met nog meer geduld omgetoverd tot een paradijselijk park - met allerlei vissen en eenden in de vijver, met zangvogels in en dus roofvogels boven de vele soorten bloemen en struiken, met allerlei bomen in het rond en met veel konijnen als…

Wie begin deze week de bijdrage van Theordora (Kastanjefeest) en mijn reactie daarop heeft gelezen, kan het volgende gevoeglijk overslaan. Ik herhaal hieronder mijn reactie. Ik werd er op attent gemaakt dat voor een deel van mijn “vaste lezers” het “artikeltje” onopgemerkt zou zijn en dat werd jammer gevonden. Dus bij deze.

===============================================================

Een herfstachtige zaterdag, begin van de avond, rondom mijn houtkachel een…

Een voorafje. Wat hieronder volgt, was bedoeld als deel van mijn stukje van vorige week, maar dat bleek, met ruim 5000 lettertekens, te lang voor één bijdrage. Ik heb het toen dus stante pede in tweeën gedeeld. Dat vorige stuk ging over het hergebruik van allerlei materialen. Nu hoofdzakelijk over de moeizame omgang van Fransen met afspraken. Toch handhaaf ik maar de oorspronkelijke kop.

=============================================================

Martine had dus bananen…

Martine heeft eergisteren bij de Super U voor Joël bananen gekocht. Bijna een pond, voor 36 centimes. Hoe ik dat weet? Ik krijg van hen bijna een kilo perziken mee, in de papieren zak waar die bananen in hebben gezeten.

Waarom ik dat vertel? Omdat ik deze mini-kleinigheid herken als typisch Frans, althans als iets typisch van deze plattelandsstreek, niet alleen in het hedendaagse recycling-tijdperk, maar van…

We noemen hem af en toe ‘le petit poste du village’:  de dorpsradio. Kampioen-kakelaar Joseph - dikke kop, te kleine bril op een kokkerd van een neus, een onappetijtelijk klappertje in de mond, een hangende pens en altijd in een blauwe en ook nog te wijde spijkerbroek - verslaat met gemak alle vrouwelijke klappeien in de wijde omgeving. Als je je niet rauwelijks van hem weet te bevrijden, giet hij een half uur lang een woordenstroom over je heen, zonder dat je daar ook maar één woord…

Massale alcoholcontrole, ’s morgens om elf uur. Deze gendarmes spreken ook geen Nederlands. Maar zij vinden het wel vanzelfsprekend dat ik Frans spreek, zoals bijna al die monoglote Fransozen het normaal vinden dat niet-Fransen hun taal spreken, er zelden waardering voor hebben en er nooit bewondering voor tonen - waarna ik nu opmerk dat dit eigenlijk een te lange zin is, die ik expres zo schrijf ten pleziere van Wim van T. die misschien ooit èn verdiend plus terecht een prijs, pardon, een…

Wilt u nog een toetje? 

De Franse keuken is lucullisch rijk aan desserts. Geen Fransman die een maaltijd beëindigt zonder een nagerecht, dat wordt opgediend vlak voor ‘on dessert la table’ (vlak voor de tafel wordt afgeruimd). Er kan worden gekozen tussen zoet of hartig, warm of koud, met of zonder alcohol, tussen mousse of crème, ijs of kwark. ‘poudding’ of taart en die allemaal dan ook weer in allerlei soorten –  tot voor betrekkelijk kort traditioneel en met overgave in de eigen…

Sitegebruiker ‘Kees’ legt in zijn ‘Ducktalk 2 (“In ranzige hoeve en stinkend oud barrel, gaat zowel rat als muis, graag aan de scharrel.”) vilein verband tussen twee items van mij en zet mij daarmee neer als een vieze excentriekeling.

Weer zo’n negatieve, lees kwaadwillige, suggestie, die op geen enkele manier door kennis en/of feiten wordt geschraagd.

Dat schreeuwt om antwoord - dat ook gelezen moet kunnen worden. Waarom dat antwoord op deze plaats? Omdat de titel van…

Veeboeren in het Friese veengebied kampen deze zomer, net als in 2014, opnieuw met een gigantische muizenplaag. Het aantal van die knagende veelvraten wordt geschat op tussen de vijf- en de twintigduizend muizen per h-e-c-t-a-r-e. Om die legerschare wat uit te dunnen, proberen boeren met het onder water pompen van hun weilanden de muizen te verzuipen. Daarmee plezieren zij honderden meeuwen die – als enige effectieve natuurlijke vijand -  nu goed van…

De gendarme controleert autopapieren. Geen bezwaar: ik heb alles in orde. Dacht ik. Het kentekenbewijs klopt, het rijbewijs hoeft hij niet te zien. “Maar”, zegt de gendarme, wijzend op het groene verzekeringsvignet in de rechter onder hoek van de voorruit, “dat is verlopen en ik wil het vignet van dit jaar zien.” Ook geen bezwaar: ik heb gewoon vergeten dat ding te vervangen en het in de

enveloppe met de autopapieren gelaten.

Maar verrek….. de verzekeringspapieren…

Deze week nog ‘n keer wat anders, maar dan anders anders dan mijn bijdrage van twee weken geleden, getiteld "Vandaag ff wat anders”, waarin sitegebruikers attent werden gemaakt op mijn Franse artikeltjes die zijn gebundeld in het boekje ‘Wonen naast god’.

Het anders-zijn deze week zit ‘m in de dichtvorm – geen literatuur, olrijt! Maar wellicht plezierig om  te lezen. En als er wat aan geschaafd en gevijld wordt (er een muziekje voor wordt gecomponeerd en het ook wat wordt ingekort) kan…

 Mijn auto, een Peugeot 106 diesel is, volgens ouderwetse maatstaf, meerderjarig geworden. Zij rijdt nu ruim 21 jaar over en ‘les routes du seigneur’ en heeft ruim 275.000 km afgelegd, zonder mij ook maar één keer in de steek te hebben gelaten. De heer zij geloofd en zijn Arabische concurrent zij geprezen!

Zelfbenoemde autokenners voorzien dat mijn barrel het niet lang meer volhoudt. “Want 21 jaar…. en als je weet hoe hij er mee omgaat…..” Okee: dat doe ik anders dan de meeste…

Vandaag, met uw goedvinden, ff wat anders.

Het zal u misschien niet zijn ontgaan dat ik van tijd tot tijd wat op onze site publiceer: losse impressies, ware belevenissen en soms wat ironisch getoonzette artikeltjes - wat door sommige lezers wordt gezien als misplaatste kritiek op Frankrijk – Foei, Dick toch!

Ik mag aannemen dat mijn bijdragen aan de site op prijs worden gesteld. Zij worden steeds gelezen (althans aangeklikt) door minimaal zeshonderd sitegebruikers, oplopend via…

Zo, eindelijk! De autobus ("le car") van Henri is vertrokken of beter gezegd: de overblijfselen van de bus van Henri zijn weg, met een takelwagen opgeruimd door een in schroot handelende manouche (argot voor zigeuner – in het officiële Frans ‘gens du voyage’ - reizigers - genoemd – een ambtelijk beleefde term voor zwervers). Het vertrek van de bus is stiller verlopen dan zijn aankomst. Henri had het vehikel cadeau gekregen van een bevriende…