De berichten van Dorine van der Marel (43)

Het tolkaartje, dat een klein stukje uit z’n gleufje steekt, lacht me recht in mijn gezicht uit. Ik heb mijn auto net iets te ver van het kaartspuugapparaat stilgezet. Met één voet op de rem om ongewenst rollen te voorkomen, reik ik zo ver als ik kan uit mijn raampje, maar de veiligheidsgordel gaat in de paniekstand en houdt mij stevig binnenboord. Het scheelt niks, het kaartje bevindt zich reeds tussen de bovenste millimeters van wijs- en middelvinger, maar…

Met zijn linkerhand nonchalant in zijn broekzak, zijn schouders ontspannen omlaag hangend en een quasi verveelde blik staat hij tegenover mij en wacht, zonder ook maar een greintje angst, het kleine vederlichte balletje af dat vlijmscherp zijn kant op kaatst. Het irriteert me mateloos. Die arrogantie. Opgefokt ram ik het ene na het andere balletje over het net of er dwars doorheen, meestal onnauwkeurig agressief voorbij de achterrand van de tafel. De…

Lentekriebels. Ik weet er even geen raad mee. Het sast uit de hemel en het is droevig koud. 

Mede voor het weer zijn we tien jaar geleden naar het zuiden van Frankrijk verhuisd, met alle toestanden van dien. Vooral in de lente, na de slopende donkere maanden van de winter, ben ik erg aan zonnige warmte toe, maar juist de lente blijkt hier in Occitanië een onbestendig…

Met de zilveren Renault Modus tot het dak toe volgepropt komen dochter en vriendin het plein oprijden. Dochter springt de auto uit en vliegt ons in de armen. Vriendin worstelt zich iets minder soepel naar buiten. Met een verkrampte spier in haar bil loopt ze wat stram na al die uren achter het stuur. Ook de poes mag even de benen strekken in ons kantoor, tot jankende ontsteltenis van onze eigen kat die het opgefokt aanziet vanachter de glazen schuifdeuren.…

Nee hè, voetbal vanavond, Juventus - Ajax, het interesseert me geen fluit. Man en zoon verheugen zich er al dagen op. Hapjes zijn voorbereid, bier staat koud, de verwaaide schotel op het dak is rechtgezet, ze zijn er helemaal klaar voor. Ik ga er braaf bijzitten, maar kijk opstandig níet naar de televisie. Op mijn iPad snel ik de koppen van de NOS, ik check mijn blog-pageviews, bekijk de weersvoorspelling, doe een spelletje. Af en toe gluur ik vanuit mijn…

Help. Echtgenoot heeft weer een nieuwe hobby. De voorlaatste keer dat hij een nieuwe hobby had, had ik net de hele schuur uitgemest. De ruimte zag er smetteloos uit en alles had zijn eigen plek, alsof het een schuur van hele degelijke mensen betrof. Zelfs de cement- en zandzakken en de plastic mallen voor zijn toenmalige betonhobby hadden een eigen plek gekregen. 

Eén hele…

Nog wat onwennig zat hij samen met zijn stagebegeleider een broodje kaas te eten in het Amsterdamse eetcafé op de hoek, toen plotseling een bejaarde dame om een dokter begon te roepen. Mijn zoon was een week eerder met het vliegtuig op Schiphol geland, want hij zou vier weken stage lopen bij een drietal fotografen in Amsterdam en Utrecht. Vandaag was zijn eerste stagedag.

De bejaarde dame had waarschijnlijk haar…

Op weg naar de brievenbus kwam ik een dorpsgenote tegen. Nog voordat ik mijn mond open deed, zette zij haar kleuterjufgezicht al op en toen ik inderdaad een beetje naar woorden moest zoeken om haar 'beleefd informeren' naar mijn kinderen te beantwoorden, knikte ze mij met een moederlijke glimlach, geduldig en aanmoedigend toe. Ze zei nog net geen “koetchie koetchie” of aaide over mijn wangetjes. …

We waren ruim op tijd met de winterbanden dit jaar. Sterker nog, ze zaten er halverwege de vorige winter al op. Geen stress dus voor glibberpartijen in ons Alpendorp. Met een volgepakte auto en een zwaar beladen dakdoos kwamen we een paar dagen voor Kerstmis aan. Gladheid bleek niet echt aan de orde, want er lag amper sneeuw. Het was veel te warm. Het dunne laagje sneeuw dat nog wel op de weilanden lag, regende de volgende dag weg. Mist en miezer. Een…

Echtgenoot was een paar dagen met de jongste zoon mee naar Nederland en de oudste zoon was het weekend bij zijn vriendin. Ik bleef alleen achter. Een paar dagen helemaal in m'n uppie, normaal gesproken een situatie die ik wel omarmen kan, maar dit keer was ik een beetje zielig. Dat vond ik tenminste vooral zelf. Ik had namelijk, om één of andere reden, mijn tong uitgestoken naar m'n spiegelbeeld en tot mijn schrik ontdekt dat deze helemaal wit zag. Bovendien had ik blaasjes aan de binnenkant…

Wij hebben een hele lieve, sympathieke werkster. Een alleenstaande vrouw zonder kinderen met een verleden dat niet helemaal gelopen is zoals ze gewenst had, maar evengoed altijd zeer goedlachs. Ze werkt zo ongeveer bij iedereen in het dorp en weet dus ook nagenoeg alle gebeurtenissen, roddels en sterfgevallen. 

Ze houdt alleen niet zo van poetsen.

Ze vouwt liever de droge…

Het duurde even voordat alle radertjes in mijn hoofd wakker waren. Knarsend en krakend zetten ze zich in beweging en brachten de informatie die mijn oren binnenkwam naar mijn bewustzijn. Mijn droom waar ik zo even nog middenin zat was ik op slag vergeten.

Ons dorp heeft een gemeentelijk omroepsysteem. Als de schoorsteenveger in de buurt is, de elektriciteit voor bepaalde tijd wordt afgesloten in verband met…

Als er iets is dat ik een ramp vind, dan is het wel cadeautjes kopen. Tenminste, als je op het laatste moment nog iets moet vinden en met lege handen thuiskomen geen optie is. Winkel in, winkel uit, te duur, te goedkoop, te nietszeggend, te kitsch, niet origineel genoeg, te onpersoonlijk. Ik word daar heel wanhopig van en niet alleen ik. Samen met echtgenoot is zo’n onderneming helemaal een ramp. 

“Maak er niet zo’n…

Ik wil net de eerste hap van mijn carpaccio de bœuf nemen als ik zoon aan de lijn krijg. Hij is helemaal over de rooie. Hij wil een rekening met creditcard openen bij een bank, maar omdat hij nog geen 18 is, moeten zowel vader als moeder daarbij aanwezig zijn.

“Beláchelijk.”

Bovendien is de bank in het weekend alleen op zaterdagochtend open.

“Ze snappen toch wel dat hij in Montpellier op school zit en dus met zijn ouders niet anders dan op zaterdagmiddag of zondag langs kan…

Ik ben inmiddels 20 jaar met mijn echtgenoot getrouwd en dat schijnt een mirakel te zijn. Dat was tenminste de bescheiden mening van een stel klanten van hem die zich op de leer van Feng Shui hebben gestort. Ik ben blijkbaar door mijn geboortejaar een ‘oost-type’ en echtgenoot juist een ‘west-type’ en dat geeft een hoop tegenstrijdigheid, alleen al in huis. Hij moet bijvoorbeeld met zijn hoofd richting het westen slapen om echt uitgerust wakker te worden en ik juist richting het oosten, om…

Hij had sowieso al een lichte aversie tegen smartphones in het algemeen en tegen Apple in het bijzonder, maar zijn vrouw had een paar jaar geleden een iPhone van dochter kunnen overnemen. Het was niet anders.

Samen met zijn vrouw zat hij in het café een espressootje te drinken met een glaasje water erbij en hij moest alleen maar even een sms’je naar iemand sturen om een bepaald misverstand dat op de loer lag te…