Blog van Dick Dijs – Archief September 2019 (4)

Martine heeft eergisteren bij de Super U voor Joël bananen gekocht. Bijna een pond, voor 36 centimes. Hoe ik dat weet? Ik krijg van hen bijna een kilo perziken mee, in de papieren zak waar die bananen in hebben gezeten.

Waarom ik dat vertel? Omdat ik deze mini-kleinigheid herken als typisch Frans, althans als iets typisch van deze plattelandsstreek, niet alleen in het hedendaagse recycling-tijdperk, maar van…

We noemen hem af en toe ‘le petit poste du village’:  de dorpsradio. Kampioen-kakelaar Joseph - dikke kop, te kleine bril op een kokkerd van een neus, een onappetijtelijk klappertje in de mond, een hangende pens en altijd in een blauwe en ook nog te wijde spijkerbroek - verslaat met gemak alle vrouwelijke klappeien in de wijde omgeving. Als je je niet rauwelijks van hem weet te bevrijden, giet hij een half uur lang een woordenstroom over je heen, zonder dat je daar ook maar één woord…

Massale alcoholcontrole, ’s morgens om elf uur. Deze gendarmes spreken ook geen Nederlands. Maar zij vinden het wel vanzelfsprekend dat ik Frans spreek, zoals bijna al die monoglote Fransozen het normaal vinden dat niet-Fransen hun taal spreken, er zelden waardering voor hebben en er nooit bewondering voor tonen - waarna ik nu opmerk dat dit eigenlijk een te lange zin is, die ik expres zo schrijf ten pleziere van Wim van T. die misschien ooit èn verdiend plus terecht een prijs, pardon, een…

Wilt u nog een toetje? 

De Franse keuken is lucullisch rijk aan desserts. Geen Fransman die een maaltijd beëindigt zonder een nagerecht, dat wordt opgediend vlak voor ‘on dessert la table’ (vlak voor de tafel wordt afgeruimd). Er kan worden gekozen tussen zoet of hartig, warm of koud, met of zonder alcohol, tussen mousse of crème, ijs of kwark. ‘poudding’ of taart en die allemaal dan ook weer in allerlei soorten –  tot voor betrekkelijk kort traditioneel en met overgave in de eigen…