Blog van Herman – Archief September 2018 (11)

De een paar dagen later was Hans de Groot, samen met een neef van Jan, naar het huis gekomen. De politie had via de secretaris van het dorp het adres van de tandarts achterhaald en de politie in Emmen geïnformeerd. Er moest nog al wat geregeld worden, het vervoer van Jan naar Nederland in de eerste plaats en vervolgens de administratieve rompslomp. Jans neef was na het in ontvangst nemen van de persoonlijke spullen van Jan, direct daarna in de auto van Jan weer terug gereden.

De…

Arnos en Faneta namen alle spullen die ook maar iets met het schilderwerk te maken hadden mee in de auto. Onderweg nam Arnos het scenario een paar maal met Faneta door en hoopte maar dat ze het aan zou kunnen.

Het was al donker toen de SAMU en de politie arriveerden. Faneta bleef in de kamer timide op de bank zitten. Het eerste inventariserende verhoor gaf geen aanleiding tot problemen; Wie is wie en wat is jullie relatie. Faneta kon zonder terughoudendheid alle achtergrond informatie…

Jan verveelde zich die middag. Hij zou eigenlijk het hek rond het land moeten inspecteren maar hij had daar helemaal geen zin in. Hij neusde nog wat rond in het huis op de plaatsen waar hij nog niet geweest was. Het huis was niet groot dus daar was hij snel mee klaar.

Hij liep de woonkamer in, het manshoge schilderij in de voorlopige fase stond duidelijk aanwezig te zijn met net zo duidelijk de afwezigheid van mannelijke attributen.

Een idee kwam in hem op, hij begon te grijnzen.…

Zomertijd, wintertijd of varitijd.

De discussie over het verzetten van de klok wat voor een aantal mensen een ramp blijkt te zijn zou een mooie aanleiding zijn om eens geheel anders te denken over het bijhouden van de tijd.

De meest natuurlijke analoge klok is de zonnewijzer, waar dat ding ter wereld ook staat hij wijst altijd de juiste tijd aan 12 uur is midden dag en dat is het dus overal waar hij staat.

Nu is zo’n ding niet mee te sjouwen en moet ie ook nog eens gericht…

De volgende morgen, tijdens het ontbijt smeedde Faneta het hete ijzer.

‘Het is nu een mooie gelegenheid om je te schilderen.’

‘Nu? Kan dat vanmiddag niet?

‘Vanmiddag moet ik naar huis om aan mijn administratieve en huishoudelijke verplichtingen te voldoen en mijn vader te melden dat hij vanavond weer voor zichzelf mag zorgen.’

‘Oké, maar zo? Zoals ik er nu bijzit? Ik zie er niet uit, ongeschoren, mijn haar in oorlog…’

‘Dat is juist perfect, geen glamour maar gewoon…

Op de terugweg van de supermarkt naar Jan zijn tijdelijke domein had Faneta het door haar bedachte scenario voor de rest van de dag met Jan doorgenomen.

‘Als we jouw spullen hebben uitgeladen ga ik door naar huis om mijn inkopen op te bergen en mijn e-mail te checken of er nog wat bijzonders is. Daarna kom ik weer hier na toe, dan kun jij intussen je tandarts bellen. Ik denk tegen drieën wel weer terug te zijn.’

‘Oké.’

Jan meldde zijn tandarts dat hij goed was aangekomen, zich…

Faneta kwam in haar deux-chevaux, redelijk op de afgesproken tijd aangehobbeld. Jan had het hek reeds open gezapt, hij stond haar in de deuropening op te wachten.

‘Goede morgen,’ riep Faneta terwijl ze uitstapte, gekleed in strakke spijkerbroek, een kort met vacht gevoerd jack en met een verbandtrommel in de hand.

‘Hallo,’ zei Jan ‘ik hoorde je al in de verte aankomen.’

Ze liep naar hem toe en hield automatisch haar wang naar hem gericht om de begroetingskussen naar…

Met zijn jas om de schouders gedrapeerd nam Jan plaats naast Faneta in de deux-chevaux.

‘Blijft u hier lang?’ Vroeg Faneta terwijl ze deinend de weg opdraaiden.

‘Een week of twee, drie, afhankelijk van het succes van mijn missie de zwijnen van het land te jagen en het hek te repareren.’

Faneta had al, tijdens het verzorgen van Jan, met de gedachte gespeeld hem te verleiden om voor haar te poseren. Haar niet aflatende obsessie voor het schilderen van ‘de man’ beheerste haar…

Met zijn jas om de schouders gedrapeerd nam Jan plaats naast Faneta in de deux-chevaux. ‘Blijft u hier lang?’ Vroeg Faneta terwijl ze deinend de weg opdraaiden. ‘Een week of twee, drie, afhankelijk van het succes van mijn missie de zwijnen van het land te jagen en het hek te repareren.’ Faneta had al, tijdens het verzorgen van Jan, met de gedachte gespeeld hem te verleiden om voor haar te poseren. Haar niet aflatende obsessie voor het schilderen van ‘de man’ beheerste haar doen en laten,…

Zoveel mogelijk probeerde hij het zwijnenspoor te volgen. Dat was lastig op de rotsige en keiige grond, alleen daar waar wat gras en kruiden groeiden was het platgelopen spoor zichtbaar. Na enig tijd had hij geen idee meer waar hij was. Hij hoorde een eind verder bergafwaarts, twee schoten.

Hé, jagers in de buurt, vermoedde hij, Jan besloot die richting uit te gaan, die lui kennen het terrein en wellicht hebben ze de hond gezien.

Hij worstelde zich een tijd lang door de stugge…

Na ongeveer 20 kilometer werd hij naar links een zijweg in gedirigeerd. Het was een smalle, stijgende bosweg. Jan reed langzaam, bedacht op tegenliggers; passeren leek hem vrijwel onmogelijk. ‘U bent gearriveerd’ riep het GPS apparaat opgewekt na een kwartier bochten draaien. Jan stopte, hij stond bij een zijweg dat duidelijk doodliep op een hek. Hij draaide het pad op en stapte uit. Hij haalde de afstandsbediening annex sleutelhanger voor het hek uit zijn zak en drukte. Het huis werd…