Houden van Bretagne

Naar aanleiding van Ada, s verhaal. Hier die van mij.
Vrijdags op de camping aangekomen in Ploua en dinsdag met een huis vertrokken.
Dat is al bijna 23 jaar geleden. Ik woon er niet, maar Bretagne is mijn plekje op deze aarde waar ik gelukkig ben. En dan niets ten nadele van mijn Nederlandse stek.
De ruige kust, de zee, de stilte, de vogels, de Hortensia,s. Je leeft gewoon anders, geen horloge om, heerlijk. Het was de bedoeling om na ons pensioen hier langer te verblijven. Sinds twaalf jaar zorg ik alleen voor het huis, soms lastig. Vooral als je aankomt en de kachel doet het niet, of het water spuit ergens bij de verwarming eruit. De tuinman stopt ermee en de hulp heeft ook geen zin meer. Dan baal je! Maar als dat weer geregeld is, begint het grote genieten. Bretagne. Kenavo zeg ik iedere keer als ik het hek sluit. Bretagne je t, aime!