Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

Het duurde even voordat alle radertjes in mijn hoofd wakker waren. Knarsend en krakend zetten ze zich in beweging en brachten de informatie die mijn oren binnenkwam naar mijn bewustzijn. Mijn droom waar ik zo even nog middenin zat was ik op slag vergeten.

Ons dorp heeft een gemeentelijk omroepsysteem. Als de schoorsteenveger in de buurt is, de elektriciteit voor bepaalde tijd wordt afgesloten in verband met werkzaamheden of er zijn feesten en evenementen, dan galmt de informatie door alle straten van het dorp. Maar om kwart voor zeven ’s morgens? Het moet niet gekker worden.

Het raam stond op een kier en er was, behalve de stem die door de luidsprekers tetterde, niks vreemds te horen. Geen kolkende rivieren, bulderende watermassa’s of gillende mensen. Het regende een beetje, dat wel. Toch ving ik iets op over ‘inondation’ en ‘montez à l’étage’ en ik wist, zelfs met mijn slaapdronken kop, dat dat betekende dat er overstromingsgevaar was en dat we op de verdieping of zelfs het dak moesten gaan zitten. Ik betwijfelde ernstig of ik werkelijk wakker was.

Geen van ons vloog paniekerig het bed uit, al was dat misschien wel de bedoeling, echtgenoot en ik bleven roerloos liggen. De situatie was onwerkelijk en ongeloof voerde bij ons beide de boventoon. Het zal wel weer één of ander absurd Frans protocol zijn, dacht ik, waar ze op dit idioot vroege tijdstip hersenloos aan gehoor geven. Mijn opvattingen over de medemens zijn op dat uur van de dag niet altijd even genuanceerd, zeker niet als ik net ruw uit mijn lieflijke dromen ben gesleurd.

Uiteindelijk hees echtgenoot zich, toch een beetje nieuwsgierig geworden, uit bed om een kijkje uit het raam te nemen, maar zag niets dan zwart. Niks alarmerends, want sinds een paar maanden voert ons dorp een milieubewust beleid ten aanzien van de straatverlichting. Dat houdt in dat het tussen half één ‘s avonds en zeven uur ‘s morgens pikkedonker is in het dorp. Een fantastisch initiatief en blijkbaar zo vol overtuiging dat ook in noodsituaties geen uitzondering wordt gemaakt. In geval van overstroming zou een lichtje misschien best handig zijn om je dak te vinden, al wil je ook weer niet geëlektrocuteerd worden natuurlijk. Al snel hoefden wij ons hoofd over dat vraagstuk niet meer te breken, want de stroom viel uit en nu had ook binnen niemand verlichting meer. Bezorgd dacht ik aan het enorme voordeelpakket Ben&Jerry’s dat zou smelten in de vriezer als dit te lang ging duren.

Om zeven uur luidden zoals gewoonlijk de kerkklokken hun eerste wijsje van de dag, maar ditmaal was het niet het gewone ding-ding-ding om de tijd aan te geven, maar klonk gedurende vijf minuten een hoge díngggg en na een paar seconden een lage dongggg om weer te vervolgen met dínggg. Een klankcombinatie die normaal gesproken op drie momenten van de dag ten gehore wordt gebracht indien er een sterfgeval is. Eénmaal, lang geleden, gebeurde dat opeens midden in de nacht, wij dachten dat de burgemeester of zelfs de president was overleden. Er bleek een inbraak gaande in de kerk en blijkbaar wordt deze hoog-laag-toon niet alleen voor de overledenen gebruikt, maar ook als alarm ingezet. Handig om te weten.

De kerkklokken werden afgewisseld met een poging tot luchtalarm. Er is in de afgelopen jaren regelmatig geoefend op dat alarm, maar het is nog nooit helemaal goed gegaan, het loopt meestal vast en dat gebeurde nu ook. Voor de mensen die nog niet in paniek waren was dit een gekmakende aansporing, maar bij echtgenoot en mij werden niet de stresshormonen, maar vooral de lachspieren geactiveerd. Wel besloot ik de ‘meteo france’ er maar eens op na te slaan.

Er was ‘code rouge’ in ons departement, ontdekte ik meteen. Goh. Met een paar klikken was ik bij de waterstand van de rivier in het dorp en toen viel mijn mond wijd open. Het waterpeil dat doorgaans wordt gemeten op een halve meter hoogte was gestegen tot een metertje of ZES. 

Echtgenoot en ik schoten uit bed.

Met de zaklantaarnfunctie van de telefoon inspecteerden wij het huis, maar op een enkel plasje in de kelder en bijkeuken na waren er bij ons geen drama’s gebeurd. Toen het een beetje licht begon te worden besloten we, tegen de adviezen van het omroepsysteem in, maar eens een kijkje buiten te gaan nemen en dat was indrukwekkend.

Een woeste watermassa denderde onder de oude brug door, knakte bomen op zijn weg alsof het twijgjes waren en sleurde alles dat los en vast zat met zich mee. Het eiland in de rivier was verdwenen, de betonnen picknicktafels hingen in de boom en het loopbruggetje er naar toe dat normaliter hoog boven het water hangt werd nu helemaal in de stroom opgenomen. De straat langs de rivier in het laagste deel van het dorp was zonder bootje onbegaanbaar en het vervoersbusje van de kanoclub was zo goed als kopje-onder.

Geen flauwekul protocol dus of lachwekkende toestandmakerij, dit was serieus, al hoefde niemand in het dorp zijn dak op en viel de persoonlijke schade erg mee. De kanoclub was het ergst getroffen. Hoe anders dertig kilometer verderop waar zelfs dertien doden te betreuren zijn, de schade in de honderden miljoenen loopt en de persoonlijke catastrofes niet te beschrijven zijn. Wij hebben hier eigenlijk erg veel geluk gehad.

Zelfs de tonnetjes Ben&Jerry’s waren niet gesmolten.

Weergaven: 1578

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181024, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur


Overleden
Reactie van Susan op 24 Oktober 2018 op 9.30

tja normaal gaat zoiets gepaard met hevige regen zoiets kan je niet ontgaan en hevige windstoten

electra uitval enz  zelfs op een pech waar ik woon , vrolijk opstaan is er dan echt niet bij, meer wat angstig  afwachten tot het licht wordt.

Reactie van Michiel Terwindt op 24 Oktober 2018 op 10.31

Zo Dorine , dat is niet niks ! Voorlopig zul je niet lang en lieflijk dromen , want je moet dus continu alert blijven.

Reactie van Theodora Besse op 24 Oktober 2018 op 11.59


Jullie hebben zeker geluk gehad! Een vreselijk angstig gewaarwording, zoals ik me nog herinner uit m'n tijd in Limburg, waar ook af en toe de Maas en de zijrivieren buiten hun oevers traden. En dat was lang niet zo eng als hier. Want Nederland kent geen kolkende rivieren. Het water stijgt en heel kalm treedt het water buiten de oevers en stijgt. Dat is al angstwekkend genoeg. En er worden overal voorzorgsmaatregelen getroffen.

Dat er hier nu zóveel doden zijn gevallen, maakt het onverantwoord dat dat hier niet gebeurt. Gewoon om mensenlevens te sparen en de ergste schade te voorkomen. Achteraf wordt er nu wel met miljoenen gestrooid, maar daarmee komen die 14 mensen niet terug. Ieder jaar dreigt in september/oktober de "épisode cévenol", veroorzaakt door de warme lucht boven de Middellandse Zee. En vrijwel ieder jaar zijn er weer doden te betreuren. Maar geen mens die ontwaakt uit "Het is nu eenmaal zo" en die iets doet.

Wij zitten in de Cevennen gelukkig hoog en droog.

Reactie van wilsam op 24 Oktober 2018 op 13.05

Leuk geschreven Dorine, alleen maalt het woord radartjes nu alsmaar door mijn hoofd.

Reactie van Dorine van der Marel op 24 Oktober 2018 op 20.15

Ik heb de radartjes veranderd in radertjes, want ik bedoel natuurlijk die kleine ronde plastic wieltjes met kartelrandje die samen met elkaar, groot en klein, kracht overbrengen (in mijn geval de kracht van informatie) in bijvoorbeeld ouderwetse horloges. Fijn dat u mij daar op attent maakte Wilsam, met begeleidende video. Ik had echter geen idee dat ik door deze kleine wijziging de hele middag uit de lucht zou zijn, maar ik begrijp natuurlijk dat ook de aanpassingen op tekst goedgekeurd moeten worden.

Reactie van Louise (68) op 25 Oktober 2018 op 17.12

In geval van catastrophes treedt in Frankrijk altijd de Securité Civile in werking. In jouw dorp was dat hoogstwaarschijnlijk ook het geval door de omroeper en alarm. Wij zijn een paar jaar geleden ook geevacueerd door de securité civile, die op de deur bonsde. Dat was bij de grote overstroming in Antibes. Petje af voor de mensen, niet alleen brandweer, maar ook honderden vrijwilligers, die de reddingsoperaties uitvoeren, hulp bieden aan de getroffen mensen en veel meer in geval van nood! Het zijn stille helden, ze realiseren per jaar toch zo'n 100.000 operaties.

Hun site: http://www.protection-civile.org/missions-de-s%C3%A9curit%C3%A9-civ...

In 2016 heb ik hier ook een site vermeld waar je kunt zien of er in jouw buurt overstromingen dreigen (vandaag is het rustig op de kaart).  https://www.vigicrues.gouv.fr/

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden