Ik lees het bericht net op Club du Morvan en ben enorm geschrokken. Helmer en ik hadden regelmatig mailcontact en hij heeft onze stichting vaak geholpen met vertalingen. Hij is hier ook geweest en als ik in NL was nam ik zware shag voor hem mee. 

Juist vandaag wilde ik hem weer eens mailen...

Had ik het eerder gelezen had ik zeker naar zijn crematie gegaan, dat was het minste geweest wat ik voor hem nog had kunnen doen.

Lieve Helmer bedankt voor je steun en hulp.

Ik wens zijn familie en vrienden veel sterkte om dit verlies te dragen. 

Verdrietige groet

Betty en de Djimba Familie

ps weet iemand wat er met Aja is gebeurd?

Dit in memoriam schreef ik vorige voor het Parool. Helaas werd het door hen slechts gebruit als basis voor hun eigen rubriek. Onderstaand in in ieder geval de volledige tekst van mijn hand, wellicht fijn voor hen die hem nog niet zo lang kenden. Helmer is gisteren 30-01-2012 in Auxerre gecremeerd, na een korte bijeenkomst met familie en vrienden, wijnboeren en andere belangstellenden.

Deze week is ons een bijzonder mens ontvallen. Amsterdams vader van de biologische wijn, Helmer Otterman. Maandag 23 januari overleed hij op 55-jarige leeftijd aan een acuut hartfalen in zijn woning in midden Frankrijk.

Reeds jong werd hij geïnfecteerd met het Frankrijk- en het wijnvirus door de reizen, die hij met zijn ouders naar Frankrijk maakte.
Later begon hij zijn eigen import met het zelf ophalen en uitventen van vele dozen wijn in afgeladen vehikels, alle van Franse makelij. Altijd op zoek naar de kleine, consciëntieus werkende wijnboer en de “gekken”, die zonder chemische toevoegingen probeerden te werken, werkte hij zich om te beginnen door het Loire gebied heen. Hij vond er vele, door vrijwel geheel Frankrijk heen, die nu nog steeds hun productie in Nederland kunnen afzetten bij de liefhebbers, doordat andere importeurs zijn kennis, zijn filosofie en -later- zijn handel overnamen.

Eind tachtiger jaren vestigde hij zijn winkel naast ons, op de Lauriergracht 11 te Amsterdam, locatie van vele proeverijen en andere bijeenkomsten. Vaak echter hebben wij op zondagmiddag gewoon tafeltennis gespeeld op de enorme proeftafel, die dan voorzien was van een netje. Ik verloor altijd.
Nog later, ik denk dat het 1994 was, verhuisde hij met de Amsterdamse winkel naar een mooiere ruimte aan de Keizersgracht 300 in het oude kantoor van Handelmaatschappij van Ravensberg, beter bekend als Wella, en opende hij - ik denk niet zo lang na de eeuwwisseling - een winkeltje in Antwerpen, waar hij ook ging wonen.

Toen zo'n beetje alles wat fout kon gaan, ook inderdaad verkeerd was gegaan, vertrok hij met hond, auto en boeken naar zijn geliefde Frankrijk, waar hij de laatste jaren heeft doorgebracht, werkend als makelaar en later weer voor een handel in spa's en aanverwante artikelen, terwijl hij steeds bleef schrijven over onderwerpen die hem bezighielden: Frankrijk, wijnen, eten en mensen. En lezen natuurlijk, lezen en nog eens lezen, waardoor hij ook een soort wandelende kennisbank was.
Helmer, het was mij een voorrecht en genoegen om jouw kameraad en leerling te zijn. Het waren 25 roerige jaren. Adieu.

Wat een triest bericht. Helmer schreef jarenlang met veel plezier en inzet voor Maison en France magazine. We zullen zijn bijdrages vanuit Frankrijk missen en wensen familie en vrienden veel sterkte toe.

Michiel Bom

Uitgever Maison en France