Nederlanders.fr
Ouder worden in Frankrijk
De groep voor leden die onderwerpen willen bespreken rond het ouder worden in Frankrijk: zelfstandig blijven wonen, verpleging, verzorging, maaltijden, activiteitenbegeleiding voor ontspanning, huisdieren, behandelbare tuinen, boodschappen, enz...
Met hangende pootjes trugkeren
Met hangende pootjes terugkeren
Wie wil emigreren krijgt het nogal eens te horen:” Straks kom je met hangende pootjes terug” of “Ik ken er veel die met hangende pootjes zijn teruggekomen”.
Mensen die dit zeggen zijn dikwijls lieden die zelf graag zouden willen emigreren, maar het avontuur niet aandurven. Ze tonen, bewust of onbewust, daarbij weinig respect voor mensen die dat wel durven.
Het is natuurlijk zo dat veel mensen uiteindelijk terugkeren. Maar met hangende pootjes? Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Wij wonen nu bijna achttien jaar in Frankrijk en wonen hier met heel veel plezier. Toch hebben we de mogelijkheid van een terugkeer nooit uitgesloten. Wij willen hier graag samen oud worden, maar zijn er ons van bewust, dat er een kink in de kabel kan komen.
Wij merken het nu al, dat onze sociale kring ouder wordt. Mensen ontzien het rijden in het donker. Het aantal feesten en etentjes die er vroeger werden gegeven neemt langzaam af. Men begint het te ontzien. De afstanden zijn hier groot. Met de ouderdom komen de gebreken en menigeen krijgt problemen met het onderhoud van huis en tuin. Sommigen worden ziek of moeten, gedwongen door afnemende lichamelijke capaciteiten, afstand doen van hun grote oude huis met grote tuin. Dan staat men voor de keus om of hier een ander huis te kopen of terug te keren naar Nederland. Wil men uiteindelijk in een Frans tehuis belanden?
De dood is de enige zekerheid in het leven en daardoor blijft er van een stel bijna altijd één over. Eenzaamheid ligt dan op de loer. Als je hier met kinderen bent komen wonen, is de situatie heel anders dan als men na het pensioen hier naar toe is getrokken. Is het dan vreemd om terug te keren?
Wij hebben hier nu achttien gelukkige jaren achter de rug. Dat neemt niemand ons meer af. En als we terug moeten keren is dat zeker niet met hangende pootjes, maar vol met vreugdevolle herinneringen aan een prachtig avontuur.
A.L. Longayroux
Beste Forumvolgers,
Vise versa en de hangende pootjes . Zie afbeelding
5 Feb 2020
A.L. Longayroux
Beste Hans,
Je betoog is heel herkenbaar. Mijn vrouw en ik zijn de zeventig jaren ruim gepasseerd en de lichamelijke problemen komen er steeds meer. Op dit moment heb ik last van kiespijn maar 'onze 'tandarts heeft pas plaats eind november.. Aanvraag was al in september gedaan. de huisarts dan maar. Die gaf mij sterke antibioticum met , zo nu blijkt ,constipatieproblemen. de darmflora ligt plat ! Ik kan nu overwegen naar Nederland terug te gaan omdat ik de luxe heb ook daar nog een huis te hebben. Ook dat begint steeds zwaarder te vallen want je hebt de kosten van twee huizen. Traplopen wordt steeds moeilijker en een traplift is technisch niet te plaatsen.
Gaan we proberen in Nederland kleiner te gaan wonen en gaan we de boel in Frankrijk verkopen
Helaas is (de vrouw) van mijn zoon niet geïnteresseerd in ons Franse huis. Ze heeft liever een 'formica" huis waar je niets aan behoeft te doen. Ze kiezen nu voor een hotel op 50 km van onze residentie !
Juist nu zien wij onze vriendenkring slinken a.g.v sterfte. Het sociale vangnet wordt steeds kleiner, overigens ook in Frankrijk. Helaas heb ik Franse vrienden die ouder werden zien wegkwijnen en vereenzamen. Hun kinderen zaten soms ver weg in Frankrijk.Het leeglopen van de kleine dorpjes zuigt ook de voorzieningen mee waardoor het vooral voor ouderen moeilijk wordt. Huisartsen, voor zover te vinden hier komen niet meer aan huis. Onze dorpsarts ging met pensioen en we werden overgeheveld naar een collega die uitdrukkelijk meldde dat hij niet op huisbezoek komt. Je moet mobiel blijven ( of gebracht /gehaald worden om naar de praktijk, die op een moeilijk bereikbare plaats( Bastide met kleine straatjes) zit zonder behoorlijke parkeermogelijkheden komen/
Kortom een moeilijke beslissing is te nemen. Vooral bij terugkeer in Nederland valt de onrust en overbevolking op en dan is ons Franse verblijf toch een paradijs dat moeilijk te verlaten is.
We zingen het nog maar even uit.
27 Okt 2023
Hans van den Bos
Wij zijn ook 76 en 74. Voorlopig blijf ik nog hier.
1 Nov 2023