Landmeter moet komen en de grenzen vaststellen en met de boer om tafel om dit officieel vast te leggen.

Je weet nu al dat de strook niet bij het gekochte goed hoort en dus wordt het nooit van jou en kun je nooit meer zeggen dat je dacht dat het van jou is. Dus vraag de boer de strook aan jou te verkopen.

De boer kan namelijk ook zijn land verkopen en de nieuwe eigenaar kan andere ideeën hierover hebben.

Inderdaad Jeanette ik denk er precies zo over, je weet nooit wat er in de toekomst gaat gebeuren 

ik zou eerst aan de notaris vragen of de zogenaamde "trentenaire" hier van toepassing is, wat zou kunnen aangezien het al in 1973 in goed overleg is geregeld, krijg je geen bevredigend antwoord hierop dan handelen zoals Jeannette beschrijft.

bon weekend

Herkenbaar verhaal. Bij onze aankoop eind 2011/begin 2012 ontbrak aanvankelijk de kadastrale kaart. Toen die boven tafel kwam bleek de grens van het eigendom te liggen bij de varkensstal, zonder de toegangsweg. Na wat een en weer gedoe, ook ivm de plus-value, passeerde de notaris een acte de servitude op naam van de verkoper die deze weer aan ons overdroeg via de Compromis de Vente. Het was onze oplettendheid die de kwestie uiteindelijk oploste. De notaris excuseerde zich met de dooddoener dat een mens niet alles kan weten, maar regelde alles uiteindelijk correct in een zitting van meerdere uren in januari 2012. Toen we in het donker buiten stonden en naar ons nieuwe bezit wilden gaan, konden we aanvankelijk het huis niet meer vinden. Sindsdien verblijven hier in goede nabuurschap met de buurman en hebben toegang en parkeerplak via zijn bezit en ons recht op overpad. Dus wel opletten bij de aanloop naar de zitting bij de notaris om alle bladzijden te lezen en te tekenen en de kostenverdeling van het een en ander.

Wij kwamen er pas 20 jaar na koop achter, dat een strook land van ons bij de buren in gebruik was. 
De oude eigenaar van ons huis,  wat daarna aan Engelsen was verkocht en de oude eigenaar van het buurhuis, wat aan Fransen was verkocht, was  eerder de eigenaar van alle grond. 
Hij was een uitgekookte handelaar.  
De huidige eigenaar, aan de hand van de luchtfoto en kadasterkaart laten zien, dat het stuk grond echt van ons was. Wij wilden het regelen. Zij wilden het stuk niet missen en wij hadden het nooit in gebruik gehad, dus konden het wel missen. Op voorwaarde dat zij alles zouden regelen en betalen  en een kleine verkoopprijs het traject ingegaan. Landmeter en alle eigenaren van aanliggende percelen waren bij de meting erbij. Burgemeester namens de gemeente, lag aan een weg. Deze was vooral geïnteresseerd of  er geen ruzie was. Het perceel bleek 2x zo groot als we dachten. 
Na 3 maanden alles afgerond bij notaris. Koopakte van 16 pagina's voor 133m2. 
We zijn blij dat het geregeld is en de buren zijn blij met hun tuin. 
Ik zou het zo doen. 

Dank voor al jullie reacties. De verkopend makelaar zegt, na onze vraag of we contact met de boer kunnen leggen of een landmeter kunnen laten komen het volgende: 'voor de grenzen van het stuk land achter de achterkant van het huis zeg ik u dat afbakening niet verplicht is, het is een stilzwijgende overeenkomst tussen buren. Hier in uw voordeel.Ik heb geen contactgegevens van de boer'

Wat zouden jullie aanraden?

@Esther, aan te raden is om zelf het initiatief te nemen en een landmeter in te schakelen. En dat alleen al omdat het onbestaanbaar is dat de makelaar zegt dat hij geen contactgegevens heeft van de boer en er dus ook geen moeite voor wil doen door bijvoorbeeld heel simpel bij de buren navraag te doen (en nog legio andere mogelijkheden die er zijn)

Dankjewel @Wil, dat gaan we denk ik maar doen; mijn twijfel is nog dat we dan slapende honden wakker maken want nu is het stukje grond bij 'ons' huis getrokken en bij ene landmeting lopen we het risico dat we het ofwel terug moeten geven ofwel veel voor moeten betalen (het gaat om zo'n 10-12 m2)