Het monument in Noirterre, Deux Sèvres

@Robert dank voor foto.
Persoonlijk vind ik dit een nogal suggestief monument, niet fraai.  ( je treft geen blaam ;))

Ik zal in mijn fotoarchief eens zoeken naar een mooi ingetogen monument (naar mijn smaak)

ik ken het monument in Noirterre. Nog nooit zo'n bombastisch lelijk monument gezien.....

@ Jaqueline ik deel volkomen je mening.
 Het is mij niet bekend wie uiteindelijk verantwoordelijk was of waren voor de keuze van een oorlogsmonument. Was het een wethouder, konden uit een soort monumenten catalogus kiezen ?
Wie het weet mag het zeggen .

Beste vrienden

Ik heb er jaren geleden eens een fotoserie over gemaakt in het gebied waar ik mijn huis heb: de Franse Ardennen. Een selectie heb ik op Google Photos gezet. Dit is de link: https://goo.gl/photos/Qxdi1VrUhVZoFvWT8

Het is inderdaad zo dat je bijna op elke hoek van de straat zo'n monument ziet. Vind ik helemaal prima, want wij moeten die gevallenen zeer dankbaar zijn.

Sorry, nog vergeten: Het is wel zo, dat je vooral veel monumenten ziet die betrekking hebben op 1914-1918, omdat die oorlog in Frankrijk veel meer impact gehad zou hebben. Ze noemen de eerste oorlog dan ook "La guerre". Dus DE oorlog.

Je kunt ook aan de foto's zien, dat er meestal 1914-19018 op staat.

De vraag was:' Wellicht kent U ook een opmerkelijk oorlogsmonument in Uw omgeving.' Hieraan heb ik gevolg gegeven. Opmerkelijk is het juiste woord hiervoor. Sinds de jaren '90 van de vorige eeuw komen wij in de Vendée. Zeker de eerste 20 jaar namen verlieten wij de snelweg bij Tours om de laatste +/- 200 km 'binnendoor' te rijden. Zo kwamen wij ook door Noirterre. Het eerste wat me opviel was dit monument dat met zijn bommen en granaten enorm imponeert (of je het nu mooi, lelijk, afgrijselijk vindt of niet). Het maakt immers deel uit van de geschiedenis en het verwijst naar de rauwe realiteit van die dagen '14 -'18.
Het is natuurlijk makkelijk om een foto van een gedenkteken, met de namen van de gevallenen in het midden van een dorp te nemen maar, opmerkelijk zijn deze monumenten niet te noemen.
Vandaar mijn keuze een foto van dit monument te plaatsen.

Is inderdaad een heel bijzonder monument Robert. Ik kan niet zeggen of het mooi of lelijk is. Maar dat is ook niet belangrijk. Het is zeer indrukwekkend! Dus wat mij betreft een prima keuze! Dank voor deze foto.

Ineke, Robert en Rob bedankt voor jullie bijdrage die weer meer achtergrond geeft aan het item Oorlogsmonumenten.

Le monument aux morts Parisiens de 14-18.

Om met de open vraag waarmee ik indertijd bovenstaande opmerkingen afsloot door te gaan. 

Waarom heeft dat monument in Parijs  voor la Grande Guerre honderd jaar op zich laten wachten. Een wat onbevredigende verklaring die ik ergens tegenkwam is de volgende: "Une absence qui s’explique entre autres par la présence de la tombe du Soldat inconnu, symbole prédominant et sorte de substitut." 

Een tipje van de sluier werd opgelicht in het blad Libération: "Paris, la longue naissance du mur des morts". Waar de emeritus hoogleraar in de contemporaine geschiedenis Jean-Louis Robert er iets over vertelt. In de jaren twintig: "la municipalité a renoncé à bâtir un monument aux morts pour la capitale". Dat was meer iets voor de afzonderlijke maries om invulling aan te geven. Elk op hun eigen manier, en vaak nauwelijks zichtbaar. De namen van de gevallenen werden ingeschreven in zogenaamde livres d’or. «En général, ils sont sous verre, sur de petits présentoirs, parfois dans le bureau du maire».

.

Op Wikipedia:

Liste des mémoriaux de la Première Guerre mondiale en France

https://fr.wikipedia.org/wiki/Liste_des_m%C3%A9moriaux_de_la_Premi%...

Dank Rob en Jan voor toevoegingen 

Ik heb nog een paar herdenkingsmonumenten gevonden in mijn archief.

Simpel en ingetogen.

Het verdriet zal er bij de nabestaande helaas niet minder om zijn geweest. Duidelijk is wel dat " La Grande Guerre' een enorme impact heeft gehad, met name op het eens zo verstilde, rustige Franse platte land.

Acte de préséance tracht ik altijd wel te geven als de herdenkingsceremonie in ons dorpje wordt gehouden. De burgemeester houdt een kleine inleiding om vooral ook jongeren duidelijk te maken dat het een moedig offer is geweest van de gevallenen en dat wij onze vrijheid dank zij hun opoffering hebben verkregen.

Daarna worden de namen van de gevallenen in de gemeente één voor één opgelezen en de omstanders zeggen dan steeds in een soort monotone litanie  :"Mort pour la France

Het blijft voor mij steeds heel indrukwekkend, zeker als je bedenkt wat deze toch onervaren plattelandsjongens hebben moeten doorstaan en meemaken.

Naar de Morvan in de Tweede Wereldoorlog, waar de Duitsers hun handen vol hadden aan de résistance, the Free French van Charles de Gaulle. Een ogenschijnlijk onopvallend klassiek gebouw in Ouroux-en-Morvan, met wat bijgebouwen. Bij het hek een plaquette die met een simpele tekst je plotseling een inkijkje geeft in een bewogen verleden.

Terug naar waar Longayroux mee begon, de Eerste Wereldoorlog, één van de vele verhalen over wat er zich afspeelde in eenvoudige plattelandsdorpen.

Dank Rob voor toevoegingen en foto.’ s

Wat betreft de uitvoering van oorlogsmonumenten doet een uitspraak van Goethe opgeld .

 »in der Beschränkung zeigt sich erst  der Meister «  oftewel ‘ Less is more ‘ , doch smaken verschillen ook in de toegepaste kunst.

In het kader van hoe eenvoudiger, hoe beter heeft met het sterk vervallen en niet meer te restaureren in mijn dorp niet lang geleden vervangen door dit exemplaar. Jong en oud zijn tevreden over de uitvoering en de tekst.

Dank Peter Jan voor de bijdrage.
Het vervangen van een vervallen exemplaar is te prijzen. De aanduiding van de gesneuvelden is nu wel weer erg algemeen of men moet op de achterzijde toch ‘ man en paard’ hebben gegraveerd.

Ja ,het  is een oplossing.

Persoonlijk vind ik de aanwezigheid van een groot deel van de inwoners, van heel klein tot 101 bij de herdenkingen belangrijker dan een lijst met namen, zeker op de achterzijde. De gevallenen worden jaarlijks genoemd, inclusief de plek en omstandigheden rond hun dood ( voor zover bekend). De zeer ouden hebben nog echte herinneringen aan de vreselijke tijd na La Grande Guerre. 

@ Peter Jan  Met de eerste opmerking ben ik het volledig eens. Ook het feit dat toch de gevallenen afkomstig uit het dorp met naam worden genoemd. Goed idee zo, lijkt me.

Net zoals in Nederland de politionele acties of oorlog in Indonesië is verzwegen en er weinig   monumenten zijn van die tijd, zo heeft France ook wat minder aandacht gehad voor de Algerijnse oorlog die ongewoon hard was.

Ik kom erop omdat ik oud Franse legionair ken die er over verteld. Hij is uit zijn dorp gehaald of geronseld en kwam in Algerije terecht. Velen militairen rond de 17.000 en 350.000 burgers vonden daar hun einde.

Er verschijnen steeds weer boeken met nieuwe inzichten over de Algerijnse oorlog. Met meer afstand verandert de kijk op de situatie van toen. Dat doet soms zeer bij de vele, zeer tegen hun zin gestuurde mannen. 

Ik heb een boek klaarliggen voor mijn komende herstelperiode (Papa, qu'as tu fait en Algerie? Raphael Branche). Ik weet vrijwel niets over deze oorlog en merk dat dit onderwerp in mijn omgeving nog steeds leeft. Zo blijf ik ook na 20 jaar inburgeren.

De befaamde zin in de toespraak van de Gaulle «  Je vous ai compris’ heeft tot veel verwarring geleid.

ik heb kennissen die in Algerije dienst gedaan hebben. Ze vertrokken uit Port Vendre.. Een van die kennissen reed in Algerije op een landmijn met zijn jeep. Hij overleefde de klap met slechts het stuur nog in de handen. Veel verhalen gehoord over handelingen in Béni Bel Abesse (vergeef me de spelling) ook verhalen gehoord van vrienden die in Algerije geboren zijn en als ‘Pieds noir ‘ in Frankrijk ( arm) terugkwamen .Dan het droevige verhaal van de Harries, Algerijnen in Franse militaire dienst.

ik ken geen monumenten in Frankrijk voor gevallenen in Algerije.

Correctie:Algerijnen in Franse militaire dienst worden Harkis genoemd.

Sidi bel Abbés is een stad in het zuidwesten van Algerije en tevens vroeger Frans militair steunpunt.

ik meen dat het Vreemdelingen Legioen er ook een kazerne had. Ik hoorde van Franse kennissen die er geweest waren en hun belevenissen in nachtelijke uren :) Dames , drank en opstootjes .