haha wat leuk Kees! Dank je wel en wat een schoonheden die zusjes...

De mijne was vanonder rot,had me daaraan verkocht,maar toch veel plezier van gehad en met verdriet voor weinig van de hand gedaan uiteindelijk...

Jonge meisjes en de 2CV

Nu vooruit dan, nog één verhaaltje over de 2CV, geschreven door mijn vrouw Jenny. Daar gaan we!

Zo ongeveer 32 jaar geleden had ik een 2CV in de kleuren rood, wit, blauw, of eigenlijk bleu, blanc, rouge, de cocorico! Ik vond het een heerlijke auto en haalde er ook de kinderen mee van school hier in Zuid-Frankrijk.Onze oudste dochter zat hier op de Internationale school en op een dag zei ze: "Kom je alweer met de 2CV, dat vind ik niet zo leuk!". Ze vond het maar niks zo'n simpele auto, de meeste kinderen werden door hun ouders (of chauffeur!) opgehaald in grote chique auto's, zoals Rolls Royce etc. Zo ook de ouders van haar beste Nederlandse vriendin Ilse. 

De ouders van die vriendin moesten eens voor lange tijd naar Nederland en toen is ze bij ons komen wonen. Dat was leuker voor haar dan in het Internaat te verblijven. 

Ik haalde hun beide van school, natuurlijk in mijn 2CV. Het was heerlijk warm weer, dus het dak van de 2CV had ik opgerold en onze dochter met haar vriendin zaten achterin. Die vriendin werd helemaal enthousiast "Wat vind ik dit een heerlijke en leuke auto, en zo comfortabel! Lekker achterin met het dak open, fantastisch!" 

Ik moest in mijzelf hard lachen, ik vond die opmerking zo leuk! 

En...... sindsdien was de 2CV de favoriete auto van onze oudste dochter! 

Jenny Vonk - van den Berg 

Verkoop van de Cocorico

Na ongeveer 10 jaar, vonden we het tijd om een wat robuustere auto te kopen ter vervanging van de Cocorico. We hadden al wat reparaties gehad, o.a. een las in het enigszins gescheurde chassis! Mocht eigenlijk niet, maar in Frankrijk kan alles niet?

Het was indertijd al een beetje gewoonte om een advertentie op Internet te zetten. Dat stond nog in de kinderschoenen, maar omdat ik bij een computerbedrijf werkte, lukte het en zowaar, ik kreeg al gauw een geïnteresseerd persoon aan de lijn.

“Ik woon in Toronto, en wil die auto als verjaardagscadeau voor mijn vrouw kopen kan dat?”

Natuurlijk, alles kan als de prijs maar goed is! Die was goed, we kregen de aanschafprijs van 10 jaar geleden terug. Daar word je als Nederlander blij van nietwaar?

“Dan kom ik over 2 maanden met mijn vrouw naar jullie toe, kun je de auto zo lang bewaren, ik stuur je alvast 50% van de prijs toe. Dan maken we een proefrit over 2 maanden en als de auto bevalt, betaal ik de rest. Mocht ik er dan vanaf zien, dan kun je die 50% en de auto houden.”

Kijk, dat is nog eens een goede deal. Ook leuk dat de auto naar Canada gaat. Dat heeft nog wel wat voetjes in de aarde gehad. Daar kom ik zo op.

De twee maanden gingen voorbij en daar kwamen ze de auto ophalen. Omdat het een verrassing voor zijn vrouw was, hebben we een mooie grote strik om de Cocorico gedaan (helaas geen foto gemaakt, stom!). Ze was verrukt, en die proefrit hoefde niet meer. Ze hadden een weekje vakantie, reden met de Cocorico hier rond en vroegen toen of het mogelijk was dat we die zolang op onze parking konden laten staan.  “Ik betaal je parkeergeld voor de tijd dat de Cocorico hier nog moet blijven”. Alweer een goed deal!

Dus daar stond de nu werkeloze 2CV op onze parking. Hoe lang, 6 maanden! Het papierwerk om de 2CV uit te voeren, nam nogal wat tijd in beslag. Na 6 maanden moest ie naar Marseille gereden worden, om daar te worden verscheept. Het moment was aangebroken, maar wat gebeurde er? De nieuwe eigenaar had besloten om van Canada naar Zuid-Frankrijk te verhuizen! Alle papierwerk moest weer opnieuw worden gedaan, nu om de auto van Canada naar Frankrijk om te zetten! We weten niet hoeveel tijd dat in beslag heeft genomen, maar we vermoeden ook wel weer 6 maanden. Al die tijd reed er dus hier in Frankrijk een 2CV met een Canadees nummerbord. We zijn de Cocorico uit het oog verloren, misschien rijdt ie nog wel steeds ergens rond. En wie weet, nog met de Canadese nummerbord!